10 redenen waarom Doctor Who de beste show ooit is

Door Hrvoje Milakovic /25 december 202023 december 2020

Doctor Who is die ene show die iedereen aanbeveelt als je vraagt ​​waar je moet beginnen als je sciencefiction wilt maken. Maar is het echt zo goed als de mensen je willen doen geloven?





Het antwoord is een absoluut ja! Van geweldig schrijven en optreden tot het baanbrekende uitgangspunt en de mechanismen die het introduceert, de show is in elk opzicht revolutionair en om die reden is de show absoluut de moeite van het kijken waard.

NIEUWSTE VIDEO'S

The Walking Dead sterkste karakters gerangschikt.mp4

Als je wilt weten waar de show over gaat en wat het goed maakt voordat je er daadwerkelijk aan begint, lees dan dit artikel, want we zullen alles doornemen dat Doctor Who de beste sciencefictionshow ooit maakt.





Inhoudsopgave laten zien 1. De dokter zelf 2. Alle schurken 3. De metgezellen 4. humor 5. Onbeperkte verkenning van tijd en ruimte 6. Het idee van regeneratie 7. Genre-bending 8. De hartverscheurende momenten 9. Het schrijven 10. Acteren

1. De dokter zelf

De eerste reden is de hoofdpersoon zelf, The Doctor. In de hedendaagse media zijn de hoofdpersonen meestal hetzelfde als het gaat om hun persoonlijkheden en achtergrondverhaal. Dit maakt The Doctor uniek in vergelijking met wat de rest van het sciencefictiongenre te bieden heeft.

The Doctor is opgezet als de laatste van de Time Lords . Hij reist door alle tijd en ruimte terwijl hij iedereen helpt die hij tegenkomt.



Het personage van The Doctor is een stap verwijderd van de typische sciencefiction-hoofdpersoon. De Doctor draagt ​​geen wapen en is het liefst zijn personages te slim af en lost zijn problemen op een vreedzame manier op.

The Doctor vervangt typische sciencefictionwapens door zijn sonische schroevendraaier en paranormaal papier. Hoewel veel fans beweren dat de gadgets van Doctor een manier zijn voor de schrijvers om te ontsnappen aan de situaties waar ze zichzelf niet uit kunnen schrijven, zijn ze veel cooler dan alles wat binnen het genre gebruikelijk is.



Naast deze gadgets heeft de Doctor ook de TARDIS. De TARDIS is een Time Lord-machine waarmee de Doctor door tijd en ruimte kan reizen.

Het is vermomd als een blauwe telefooncel die aan de binnenkant groter is en verandert als de dokter regenereert. Naarmate de show populairder werd, werd de TARDIS een symbool van de popcultuur.

Ondanks dat hij wordt getoond als een over het algemeen goed karakter, heeft hij zijn gebreken en donkere momenten. Dit maakt hem een ​​nog interessanter personage omdat hij een beetje bang lijkt te zijn voor zijn eigen macht. Dit werd een paar keer getoond, voornamelijk in de moderne serie, en geeft hem een ​​heel menselijke noot.

Hij is geschreven als een personage dat zijn doel vond in het helpen van anderen en het gebruik van zijn krachten om de bestaande wereld te helpen verbeteren, maar door de serie heen komen zijn tragische achtergrondverhaal en door oorlog verscheurde persoonlijkheid naar voren, wat hem nog interessanter maakt.

De Doctor is zo machtig dat hij zelf bang is voor zijn eigen macht. De Doctor wordt gevreesd door zijn vijanden vanwege de talloze keren dat hij het universum heeft gered.

Zijn bereidheid om anderen te helpen overtreft het idee om zijn eigen leven op te offeren. Tijdens het vijfde seizoen komt de TARDIS vast te zitten in een tijdlus die het hele universum vernietigt, en de enige manier om het te redden is als de Doctor zichzelf opsluit in een gevangenis die speciaal voor hem is gemaakt. Dit zou het heelal in staat stellen om opnieuw op te starten, als hij er buiten blijft.

2. Alle schurken

Naast een geweldig hoofdpersonage heeft de show ook boeiende schurken. Na meer dan 2000 jaar door alle tijd en ruimte te hebben gereisd, is het geen verrassing dat The Doctor een uitgebreide schurkengalerij heeft.

Er zijn er te veel om te tellen, maar de meest iconische zijn de Daleks, Cybermen, Weeping Angels en de Master.

Het is een bekend gezegde dat een held maar zo goed is als zijn schurk. De schurken, vooral de terugkerende, zijn geschreven op een manier die van nature een conflict creëert tussen hen en The Doctor.

Hoewel dit te zien is in zijn relaties met de meeste van zijn schurken, is het het meest expressief bij The Master. De Master is ook een Time Lord en hij en The Doctor waren vroeger vrienden.

Dit zorgt voor een uitstekende dynamiek tussen de twee, omdat ze zo op elkaar lijken, maar toch tegengestelde ideologieën hebben. Ze ontmoetten elkaar verschillende keren en The Doctor was zowel aan de winnende als aan de verliezende kant.

Ondanks het feit dat je geest waarschijnlijk meteen aan John Simm's Master dacht, is zijn nieuwste vertolking door Michelle Gomez snel een favoriet bij fans aan het worden.

Deze afbeelding onderzoekt hun vriendschappelijke relatie verder en eindigt zelfs met Missy die volledig van kant wisselt en vastbesloten is om The Doctor te helpen, zozeer zelfs dat haar vorige iteratie haar als de enige manier ziet om haar te verslaan.

3. De metgezellen

Hoewel The Doctor beweert dat hij het liefst alleen reist, heeft hij in de loop der jaren nogal wat metgezellen gehad. Dit deel van de show zorgt voor een geweldige aanvulling op het personage, vooral omdat ze regelmatig voor elkaar worden verwisseld, afhankelijk van hoe goed ze bij de huidige dokter passen.

Enkele van de meest gedenkwaardige metgezellen zijn buitenaardse wezens, mensen en zelfs een robothond die later zijn eigen spin-off kreeg. Het idee van metgezellen maakt het mogelijk om de melodie van de afleveringen te veranderen, waardoor de show bij elke verandering veelzijdiger wordt.

Hoewel vrijwel alle metgezellen door alle verschillende situaties zijn gegaan waarin Doctor zich bevindt, bouwen bepaalde metgezellen een dynamiek op die beter werkt voor specifieke genres.

Donne Noble bijvoorbeeld, is vanwege haar brutale persoonlijkheid en de manier waarop ze een band met de dokter heeft, de beste metgezellen voor de verhalen die meer naar de humoristische kant leunen. Iemand als Rose werkt beter voor het maken van emotionele scènes, omdat ze zo'n emotionele relatie met de dokter had.

Bovendien zorgen de metgezellen van Doctor ervoor dat hij meer geaard is wanneer hij verdwaalt in zijn eenzaamheid. Omdat de meeste metgezellen mensen zijn, helpen ze The Doctor herinneren waarom hij ervoor koos om te doen wat hij doet.

4. humor

Het algemene uitgangspunt van de show zou je doen denken dat het een serieuze aangelegenheid is. Hoewel elke Doctor deze serieuze rol op overtuigende wijze vertolkt, stond de humor al vanaf het begin van de show centraal.

Ondanks dat de Modern Who meer neigt naar de serieuze noot, blijft de humor een cruciaal onderdeel van elke iteratie. Vanaf de negende Doctor is elke geregenereerde Doctor op zijn eigen manier grappig.

De schrijvers gebruikten dit gevestigde deel van het personage als een manier om The Doctor een beetje menselijker te maken. Snarky en sarcastische opmerkingen passen perfect bij zijn vertoon van macht en kennis, waardoor het geloofwaardiger wordt dat hij een buitenaards wezen is met iets menselijks.

Dit is ook een geliefd deel van het personage. Het feit dat Tom Baker's Doctor, die algemeen wordt beschouwd als de beste Doctor, toevallig de grappigste en de meest eigenzinnige in de serie is, is geen toeval.

De humor komt ook van het vermogen van de show om naar zichzelf te verwijzen. Aangezien de show bijna 60 jaar bestaat, is er genoeg materiaal om naar te verwijzen. Behalve dat het humoristisch is, is het een subtiele knipoog naar de trouwe fans.

5. Onbeperkte verkenning van tijd en ruimte

Het feit dat de plot letterlijk overal en altijd kan plaatsvinden, zorgt op zich al voor een interessante show. De schrijvers hebben onbeperkte mogelijkheden om ervoor te zorgen dat de show nooit saai wordt.

Dit zorgt ervoor dat de afleveringen op twee manieren kunnen gaan. De Doctor komt terecht in een historische gebeurtenis wat zorgt voor een aflevering die gebaseerd is op een historische gebeurtenis met een twist.

Er is een overvloed aan dergelijke afleveringen, maar de meest memorabele zijn die met de Britse premier Winston Churchill of Elisabeth de eerste.

Dit soort afleveringen zijn altijd buitengewoon vermakelijk om naar te kijken, aangezien de kijker op zijn minst een basiskennis heeft van wat er gaande is en de show ofwel aanvullende informatie geeft die gebeurtenissen verklaart waarmee we volledig vertrouwd zijn, ofwel alternatieve verklaringen biedt voor gebeurtenissen die we begrijpen .

Een van die afleveringen is de aflevering die plaatsvindt tijdens de uitbarsting van de Vesuvius en de vernietiging van Pompeii.

Een andere manier waarop de aflevering kan gaan, is door zich ergens af te spelen en soms weten we niet eens zeker of we bestaan. Deze afleveringen blijken vaak nog interessanter. Het stelt de schrijvers in staat om dingen te introduceren die niet bestaan.

Dit als concept is erg vermakelijk gebleken; het is tenslotte al bijna 60 jaar in de lucht en heeft een van de meest loyale fanbases.

6. Het idee van regeneratie

Het idee van generatie werd als een behoorlijk riskante zet beschouwd toen het voor het eerst werd geïntroduceerd. Het was een geniale zet die geen enkele andere show op dat moment probeerde en tot op de dag van vandaag hebben maar weinig of geen enkele show het met succes gedaan.

Dit mechanisme bleek naarmate de show vorderde de perfecte match te zijn voor deze show.

Het feit dat het hoofdpersonage kan veranderen, biedt iets waar fans enthousiast over kunnen zijn, wat belangrijk is omdat het uitgangspunt op geen enkel moment van de show verandert.

Omdat de show draait op plotpunten die tijdens de looptijd van een aflevering worden opgelost, met een paar uitzonderingen van bogen die zich over het hele seizoen uitstrekken of terugkerende schurken, zou het technisch gezien snel saai moeten worden.

Dit werd bewezen door veel vergelijkbare shows die te lang duurden, maar door de introductie van regeneratie slaagde de show erin een excuus te creëren om het personage van The Doctor van tijd tot tijd te verwisselen.

Behalve dat het een interessante manier is om de plot te verplaatsen, stelt het de schrijvers ook in staat om verschillende aspecten van de persoonlijkheid van de dokter te verkennen. Het beste voorbeeld hiervan is de War Doctor, die de show in staat stelt om het idee te onderzoeken van de Doctor die de last op zich neemt om verantwoordelijk te zijn voor het vernietigen van twee soorten in naam van de vrede.

7. Genre-bending

Het hoofdthema van de show is rond het sciencefiction-idee van tijdreizen, de show speelt regelmatig met elementen van verschillende genres.

Er zijn veel schurken in de hele show waardoor de makers een paar horrormomenten kunnen hebben. De beste voorbeelden hiervan zijn Weeping Angles en The Silence.

De mechanica van deze twee soorten maakt ze inherent angstaanjagend, ondanks het feit dat ze herhaaldelijk te slim af werden door The Doctor.

Sommige personages zijn zo geschreven dat de show grappig is, ongeacht de situatie waarin onze hoofdrolspelers zich bevinden. Een goed voorbeeld van dit personage is Mickey Tyler of zelfs de negende dokter zelf.

Onder dit alles slaagt de show er ook in om veel emotionele momenten te hebben wanneer het zijn boodschap probeert over te brengen dat iedereen speciaal is.

Een van de meest memorabele momenten van dit soort is dat The Doctor Vincent van Gogh meeneemt naar het huidige Louvre en een curator vraagt ​​om van Gogh een plaats te geven tussen andere grote kunstenaars om deze boodschap over te brengen.

8. De hartverscheurende momenten

Ondanks dat het voor het grootste deel dom is, heeft Doctor Who een paar emotioneel impactvolle momenten. Het geweldige schrijven en optreden van de acteurs, deze momenten worden enkele van de meest memorabele momenten van de show.

Het doel dat de Dokter zichzelf heeft toegewezen, heeft hem bij een aantal gelegenheden ertoe gebracht zichzelf op te offeren. Een van de meest memorabele momenten van de show moet het moment zijn vlak voordat de tiende Doctor regenereert.

Ondanks dat de hele run van David Tennant memorabel is en bovenaan de lijst staat als het gaat om de favoriete versies van de Doctor, zal het eerste moment dat je je herinnert zijn laatste woorden zijn.

Dit soort momenten komen terug in de show, omdat de dokter in wezen onsterfelijk is, waardoor hij mensen verliest waar hij om geeft.

Daarnaast duwt de dokter zijn metgezellen soms weg van de angst voor hun leven. Hierop volgt voor het grootste deel een periode van zelfopgelegde ballingschap totdat er uiteindelijk iemand langskomt en de dokter hen in zijn leven toelaat.

9. Het schrijven

De show heeft zijn momenten waarop het in bepaalde gebieden glijdt die uiteindelijk niet goed worden ontvangen, maar daarnaast is het over het algemeen goed geschreven.

In de kern is de show een sciencefictionshow met alle bijbehorende stijlfiguren. Vanwege het uitgangspunt van de show hebben de schrijvers echter de mogelijkheid om met verschillende ideeën te experimenteren.

Het verhaal slaagt er vaak in om verschillende genres naadloos in het kernthema te introduceren. Spelen met de ideeën waar je niet van weg kunt kijken of die je vergeet nadat je wegkijkt, kan een dosis horror toevoegen aan de algemene mix van de show.

De persoonlijkheid van de dokter kan je voor de gek houden door te denken dat de show de dynamiek mist; de show is echter vol actie.

Hand in hand met het feit dat de show zo lang bestaat, moeten de schrijvers een dosis zelfbewustzijn hebben.

Personages zijn zo geschreven dat ze elkaar kunnen uitspelen, waardoor de reeds bestaande personages worden verdiept. Vooral de schurken zijn zo opgezet dat er een direct conflict ontstaat tussen hen en de dokter.

Een van deze momenten is de ongelooflijke twaalfde monoloog die Doctor levert terwijl hij met Davros praat voor zijn dood. Een ander soortgelijk moment is de eerste aflevering van de elfde Doctor waarin hij de aarde verdedigt.

10. Acteren

Een ding dat een show kan maken of breken, is acteren. De show zou het best mogelijke uitgangspunt kunnen hebben en een slechte uitvoering van het script kan al het goede eraan volledig ondermijnen.

Gelukkig cast Doctor Who continu mensen die de show geloofwaardig weten te maken. Het is gemakkelijk in te zien hoe de verkeerde keuze van de casting sommige van de emotionele momenten in de show cheesy in plaats van impactvol zou kunnen maken.

The Doctor zelf werd in wezen vanaf het begin van de show als eigenzinnig geschreven. Om dit te laten werken, moeten de acteurs in staat zijn om het personage volledig uit te voeren zoals de schrijvers hem voor ogen hadden.

In samenhang hiermee werd The Doctor gespeeld door enkele van de meest geliefde acteurs zoals David Tennant. Daarnaast had de show veel gastacteurs, wat een speciale noot aan de serie toevoegde, zoals Karen Gillan en Catherine Tate.

Het werd een soort traditie voor de show om voor elk seizoen een populaire acteur binnen te halen voor een cameo. Enkele van de beroemde namen die in de Doctor Who-serie schitterden, die je misschien herkent, zijn John Simm, Maisie Williams en Michael Gambon.

Wie Zijn Wij?

Bioscoopnieuws, Serie, Strips, Anime, Games