Door Hrvoje Milakovic /25 oktober 202116 oktober 2021 Hier zijn we dan eindelijk bij de laatste aflevering van Aquaman: King of Atlantis. De eerste DC-animatieminiserie ooit geproduceerd door Warner Bros. De serie heeft regisseur Keith Pakiz op ieders radar gezet en met goede reden. Met deze laatste aflevering is het duidelijk dat Mr. Pakiz en zijn team een fantastisch gevoel voor progressie hebben als het gaat om actiescènes en een uitstekend gevoel voor timing als het gaat om komedie. Tidal Shift wordt dan een uitstekend einde voor een algeheel geweldige geanimeerde show.
Ik denk dat velen het erover eens zullen zijn dat de King of Atlantis eigenlijk een van de betere verrassingen van 2021 is. In eerste instantie leek het project een bizarre beslissing van de leidinggevenden. Waarom zou je een reeds bespot personage als Aquaman op zo'n sarcastische en satirische manier behandelen? Heeft Aquaman niet genoeg gelachen door de decennia heen? Nu de miniserie klaar is, is het antwoord een ja. Niet alleen omdat het het publiek aan het lachen kan maken met Aquaman in plaats van om het personage dat uitgelachen wordt, maar ook omdat het laat zien hoe beheersbaar en adaptief de DC-helden zijn.
De superhelden van DC Comics hebben al heel lang bewezen dat ze zich kunnen aanpassen aan de leeftijden op manieren die veel andere superhelden niet hebben. Er zijn talloze versies geweest van Batman, Superman, Wonder Woman en ja, veel Aquaman-versies. Elk van deze versies is uniek en ze hebben allemaal hun eigen kleine eigenaardigheden en kwaliteiten. Je kunt de Aquaman uit deze show tellen als een van die talloze versies, en toch voelt hij nog steeds als het beeld dat we allemaal van Aquaman in ons hoofd hebben. Het is werkelijk een fantastische voorstelling die, daar ben ik zeker van, veel fans zal vinden dankzij de kwaliteit van deze miniserie.
Marvel heeft bijvoorbeeld niet de behoefte gehad om nieuwe versies van zijn personages te maken. Zelfs wanneer ze worden geconfronteerd met de dreiging van het Multiversum, vindt deze alternatieve versie nooit hun eigen leven buiten de verhalen die ze zouden moeten verschijnen. Behalve Miles Morales stierven de meeste van deze andere versies een trieste dood. De Aquaman van King of Atlantis heeft het potentieel om zoveel meer te worden, en ik durf te wedden dat we hem weer zullen zien. Misschien, na de release van de nieuwe live-action Aquaman-filmtitel, Aquaman and the Lost Kingdom.
Pakiz en zijn team hebben zo'n leuke en interessante versie van Atlantis gemaakt dat het potentieel om dit formaat uit te breiden naar de territoria van de andere leden van de Justice League een logische volgende stap lijkt. Het zou geweldig zijn om nog een miniserie in dezelfde stijl te zien, genaamd Superman: Son of Krypton of Batman: Dark Night of Gotham City. Deze personages, waaronder Wonder Woman, Flash en Cyborg, zouden zorgen voor nog een ongelooflijk leuke miniserie.
Met deze laatste aflevering, getiteld Tidal Shift, gaat de show op volle kracht door het leveren van wat gezien zou kunnen worden als een enorme strijd van 45 minuten van begin tot eind. De actie is fantastisch, creatief en vooral goed tempo dankzij de komische capriolen van het personage. Op geen enkel moment voelt het te veel of wordt het muf, dankzij de verbeeldingskracht van de animators en hoe ze steeds nieuwe momenten creëren waarop alle personages hun capaciteiten naar hun ware potentieel kunnen gebruiken.
De schurk uit de eerste aflevering, nu getransformeerd in de dodelijke Scavenger, voelt als een belangrijke bedreiging voor de stad Atlantis, aangezien de actie uiteindelijk in de stad plaatsvindt. Scavenger is gevaarlijk en formidabel, maar even grappig, en het toont het vermogen van de makers om een soort vergeten schurk te pakken en hem een nieuw leven te geven. Meer dan ooit lijkt de Scavenger de echte schurk te zijn die hij altijd had moeten zijn.
De seizoenlange boog van Aquaman die acceptatie van zijn mensen vindt, komt eindelijk tot een einde, en dat gebeurt op een zeer bevredigende en leuke manier. De aflevering voelt als een geweldige climax voor het verhaal, het samenbrengen van alle personages uit eerdere afleveringen en ook een afsluiting van enkele lopende grappen. Het geeft Vulko ook de kans om meer deel te nemen aan het verhaal, en de resultaten zijn verrukkelijk.
Aquaman: King of Atlantis was misschien een soort experiment, maar de kwaliteit van elke aflevering heeft bewezen dat er een toekomst is in deze versies van de personages. Het zou zonde zijn om de run van deze versie met deze laatste aflevering te beëindigen. Laten we hopen dat we in de toekomst meer van deze absurde en opwindende verhalen kunnen hebben. Niet alleen met Aquaman en Mera maar ook met andere leden van DC Comics.