Door Robert Milakovic /10 september 202110 september 2021 'Beyond the Infinite Two Minutes' is een Japanse sci-fi-film en volgt op de heerlijke film 'One Cut of the Dead' van Junta Yamaguchi. Dit fantastische stuk bewegingskunst is door de Kikaku-theatergroep volledig op een iPhone opgenomen in één doorlopende opname, geschreven door Makoto Ueda.
'Beyond the Infinite Two Minutes' is de moerassituatie van vastzitten in een continue tijdlus. We ontmoeten Kato, een rechttoe rechtaan man die een vrij eenvoudig leven leidt als coffeeshopeigenaar en een ontluikende muzikant die een zwak heeft voor de vrouw die in de winkel ernaast werkt. Het is het einde van de werkdag en hij laat zijn werknemer achter om op te sluiten terwijl hij naar boven gaat naar zijn appartement. Eenmaal in zijn huis begint zijn computerscherm tegen hem te praten, maar hij is zelf op de monitor. Het spiegelbeeld op het scherm vertelt Kato dat hij twee minuten verwijderd is van de toekomst. Ergens langs de film is er nog een monitor in het café beneden die naar Kato's twee minuten in zijn verleden kijkt.
De hele functie gaat over het algemeen over de economie vanaf het moment, de ruimte, het uitgangspunt en het karakter boordevol tonnen gimmicks. De functie zorgt voor plezier door het publiek herhaaldelijk te laten zien hoe het twee minuten durende tv-wormgatscenario zich afspeelt. We volgen opgewonden de personages terwijl ze op en neer gaan tussen de huidige en toekomstige versies en genieten effectief twee keer van dezelfde gesprekken, iets dat opzettelijk is gedaan zodat het publiek de logica kan begrijpen. Je zou verwachten dat dit saai en uitdagend zou zijn, maar interessant genoeg is het precies het tegenovergestelde, aangezien de filmmakers en de cast de zaken fris en gepompt houden.
Op een gegeven moment beginnen de gimmicks behoorlijk saai te worden, maar Yamaguchi maakt de boel wat pittiger door een derde tijdsbestek te introduceren, het verleden. Het schakelen tussen de tijdframes blijft nieuwe wendingen creëren terwijl de personages constant knoeien met tijdregels. De lagen en lagen van het vertellen van verhalen, hoewel het op een gegeven moment aanvoelt als een toneelstuk. Hoewel sommige gebeurtenissen in sommige gevallen overdreven aanvoelen, voelt acteren soms overdreven, maar het is nog steeds fatsoenlijk en opwindend zonder overmatig uit te werken.
De ontdekking is echter verbijsterend wanneer de personages wennen aan de charmes van de tijdlus van twee minuten en besluiten om de grenzen een beetje te verleggen en te kijken hoe ver ze kunnen komen. Hun inspanningen gedurende de hele film laten duidelijk een geestig schrijven zien dat net genoeg details biedt om de zaken mooi en strak te houden, terwijl ze ook nieuwe en vluchtige mogelijkheden onthullen. Een ding dat het vermelden waard is, is dat, zoals van mensen wordt verwacht wanneer ze in verschillende omstandigheden betrokken zijn, hun sneak peeks in de toekomst uit hun controle komen met intrigerende en vaak hilarische resultaten.
Het script is niet alleen slim gedaan, maar het is ook grappig. De acteurs springen er meteen in, belichamen de personages volledig en worden opgeslokt door de absurditeit van dit alles. Al deze overdreven optredens zijn interessant en sympathiek. Men is benieuwd wat ze gaan doen en hoe ze zich uit deze rare situatie zullen redden. De dialoog is niet de beste; het kan echter in feite een geval zijn geweest van berichten die verloren zijn gegaan bij de vertaling. De film is ook niet echt breed, maar het komische acteerwerk werkt zijn magie. Het publiek raakt verstrikt in het hele scenario, lacht en juicht hen toe terwijl ze heerlijk proberen dingen uit te zoeken.
De zomerscore die tijdens de opening van de film wordt afgespeeld, voelt een beetje misplaatst aan omdat het klinkt als accordeonmuziek; later in de film versterken de eenvoudige elektronische beats echter de stemming, omdat de laatste meer in lijn is met het thema van de film. Tegen het einde van de functie zijn er wat gekke dingen aan de hand, en het einde is behoorlijk onbevredigend.
Tussen alle grappen zitten een paar hele diepe gedachten. De thema's die in deze film worden benadrukt, zijn geen nieuwe concepten; het unieke zit echter in de manier waarop het allemaal wordt afgeleverd. Door de toekomst te kunnen zien, ongeacht de toegestane tijd, voelt het team zich verplicht om aan die toekomstverwachting te voldoen. Ze zijn bezorgd en bang om in de komende twee minuten tegen te spreken wat ze al als hun morgen hebben gezien, en ze moeten keuzes maken die ze onder normale omstandigheden niet maken. Naarmate het toekomstige tijdsbestek strakker wordt, zien we karakters op hun plaats worden gehouden door daden in het verleden en proberen we de cruciale boodschap over te brengen dat veel mensen worden achtervolgd door hun verleden, doodsbang voor wat de toekomst inhoudt en vaak op hun plaats bevroren, bang om vooruit of achteruit te gaan.
Wat opvalt aan deze film is echter niet de geniale structuur of de humor, maar de manier waarop de karakterdynamiek en onderliggende thema's worden behandeld. Het tempo is nog steeds ongelooflijk hectisch; het publiek leert in ieder geval iets over de verschillende personages en hoe ze als team samenwerken en met elkaar omgaan. Door oog in oog te staan met de toekomst, kan Kato zijn angsten het hoofd bieden, minder geïntimideerd worden door verandering en zich eindelijk klaarmaken om zijn prioriteiten opnieuw te evalueren, wat bewijst dat je geen pessimist hoeft te zijn om innovatief te zijn en soms wat mensen het meest nodig hebben, is simpelweg kijken naar wat zich recht voor hun ogen bevindt.
'Beyond the Infinite Two Minutes' is een vriendelijke, warme, hilarische en intelligente sci-fi-film. Het is een verhaal over tijdreizen dat de moderne manier van leven aanpakt en een eerbetoon is aan hoe belangrijk het huidige moment is in relatie tot wat al is gebeurd en wat nog moet gebeuren. De hele 70 minuten zijn zeker de moeite waard, en zorg ervoor dat je kijkt tot de aftiteling rolt terwijl ze de magie onthullen die laat zien hoe alles samenkwam in een traktatie achter de schermen.