Door Hrvoje Milakovic /11 september 202114 september 2021 Boomika, de nieuwste horrorfilm van Rathindran R Prasad, is een trofee-affaire met een spookachtige bungalow, een jong gezin, een schreeuwende vrouw, een toevallige assistent en kapitalistische hebzucht. Het bevat alles wat je van een horrorfilm mag verwachten, inclusief strikte naleving van de beats tot het punt dat je per seconde kunt voorspellen wat er gaat gebeuren.
Boomika vertelt het verhaal van een jong stel, Samyuktha (Aishwarya Rajesh), Gautham (Vidhu) en hun zoon Siddhu, die verhuizen naar een verlaten schoolgebouw om een wooncomplex te bouwen en daarvan profiteren. Gayathri (Surya Ganapathy), Gauthams zus Aditi (Madhuri) en assistent Dharman zijn ook onder degenen die zich bij hen voegen (Pavel Navageethan). Vreemde dingen beginnen te gebeuren als de zonsondergang. De rest van de film draait om waarom ze dat doen en hoe het gezin ontsnapt.
Rathindran R Prasad, de schrijver en regisseur nemen een leerboekbenadering van het monster in het thuisgenre. De eerste act zit boordevol clichés, zoals een telefoon die werkt zonder signaal of batterij. Dan is er een geest die alleen op een foto te zien is, een dame die niet kan stoppen met schreeuwen, enzovoort. De muziek van Prithvi Chandrashekar draagt alleen maar bij aan de clichés. Er is zo weinig om deze clichés bij te dragen of te verrassen dat het beeld geen angstgevoelens oproept.
De lijnen in deze film lijken zo gefabriceerd. De auteurs doen er alles aan om de toeschouwer zo goed mogelijk van informatie te voorzien. Gayatri zweert van verbazing bij de bomen die het koloniale eigendom omringen op weg van het vliegveld - ik dring er sterk op aan dat we gewoon aan de structuren werken en de landschappen niet beschadigen, voegt ze eraan toe. Gautham daarentegen wil precies het tegenovergestelde bereiken. Zal een beroemde architect de halve wereld rondreizen zonder zelfs maar te begrijpen wat het doel van het project is? Ook al is het voor een naast familielid?
Als de genrecomponenten niet goed worden uitgevoerd, klinken de maatschappelijke vraagstukken door elkaar. Samyukta, een counselingpsycholoog, kastijdt in haar inleiding een moeder van een kind met een psychiatrische aandoening. Ungalukku dan counseling kudukkanum, roept ze alsof ze ons eraan wil herinneren dat het de neurotypicals zijn die over neurodiversiteit moeten worden onderwezen.
Ze lijkt dit echter niet toe te passen op haar eigen leven. Al snel betreurt ze de afwezigheid van grootouders als mogelijke reden voor de handicap van haar kind. Haar ouders, stelt ze, zijn kastensupremacisten die haar keuzes zouden afwijzen. Zijn zulke grootouders gunstig voor kinderen? Verontrustend geeft Gayatri aan dat geld kastenbarrières opheft. Daarom koos Gautham voor dit project, beaamt Samyuktha. In welk parallel universum is dit waar?
Wanneer de flashback begint, is de foto bedoeld om logisch te zijn en samen te komen. In plaats daarvan wordt het schijnheilig. Het wordt verteld in een reeks doelgerichte scènes met een ongemakkelijke voice-over in een krantenkolom. Boomika houdt niet van polyester. Boomika heeft er een hekel aan als anderen haar spullen verhuizen. Boomika's canvas is eindeloos. Wij begrijpen Boomika niet als persoon. Ze is niet meer dan een metafoor.
Daarom vindt Prasad het belangrijk om het publiek hierover te informeren door middel van een gesprek. Weet je niet wie Bhoomika is? Het is de planeet, dwazen, houdt Dharman vol, een gunstig gepositioneerde stammens die vecht voor het milieu. Het helpt niet dat Pavel Navageethan een karikatuurachtige rol speelt. De film is zo in beslag genomen door zijn boodschap dat hij het publiek niet vertrouwt om de metaforen en verwijzingen te begrijpen.
Dat wil niet zeggen dat er geen fascinerende momenten zijn. Boomika loopt in één scène naar de boom met haar vader, die erop staat biologie te leren. Hij leest een tekst over de levensexplosie/implosie van het Paleozoïcum. Boomika lijkt helemaal niet te luisteren. In plaats van vrolijk te spelen met de kleurrijke eekhoorns die een show voor haar opvoeren. Als ze wordt gevraagd iets te herhalen, doet ze dat woord voor woord. Misschien herinnert de aarde het zich. Prasanna Balachandran, die de vader van Boomika speelt, is fantastisch in deze rollen.
Boomika, als alles eenmaal is gezegd en gedaan, is een lauw beeld dat geen angst of emotie oproept. We krijgen niet de vreugde om doodsbang te zijn, en we vertrekken ook niet om duurzamer te worden. Aishwarya Rajesh wordt ook volledig verspild, waardoor er brandstof op de vlammen komt.
Boomika streamt op Netflix.