Review ‘Death Valley’: Het onvoldoende verhitte Monster Fest

Door Hrvoje Milakovic /14 december 202115 december 2021

'Death Valley' is een low-budget monsterfilm die vanaf 9 december op Shudder wordt uitgezonden, geschreven en geregisseerd door de Canadese regisseur Matthew Ninaber.





De filmsterren Matthew zelf, zijn broer Jeremy Ninaber, Ethan Mitchel, Kristen Kaster en Matt Daciw, en vele anderen.

Het verhaal volgt een team freelance huurlingen dat op een reddingsmissie wordt gestuurd naar een bioresearch-faciliteit in een afgelegen gebied in Bosvania om een ​​wetenschapper te redden die de enige overlevende medewerker lijkt te zijn na een monsterapocalyps.



De operatie is verdeeld in twee teams met charmante Beckett gespeeld door Jeremy Ninaber en grofgebekte sluipschutter Marshal, een rol van Ethan Mitchel, die het Bravo-team vertegenwoordigt dat de Alpha-ploeg moet verdedigen tegen lokale bandieten die de naburige bossen hebben besmet.

Zoals verwacht loopt het mis en wordt het paar gedwongen om te schuilen in de bunker die bedekt is met plassen bloed, een klassiek geval van vanuit de pan recht in het vuur springen.



In de openingsscène van de film wordt bio-ingenieur Chloe, gespeeld door Kristen Kaster, harteloos opgesloten in de faciliteit door de zwaar gebouwde slechterik Olek belichaamd door Matt Dacia.

Het angstaanjagende wezen dat in de schaduw van de bunker op de loer ligt, is genetisch vervaardigd en lijkt sterk op eerdere beestjes uit de 'Resident Evil'-sage terwijl het door de gang sluipt waar Chloe ineengedoken in angst zit.



Chloe is indrukwekkend dapper als ze de confrontatie aangaat met het gemene beest wanneer het zijn scherpe, lelijke klauwen heeft die klaar staan ​​om haar te verslinden terwijl de angst door haar lichaam scheurt.

Het claustrofobische gevoel in de bunker versterkt het gevoel van angst, terwijl de twee partners door de smalle openingen en kanalen kruipen, wat de spanning onder het publiek verhoogt.

Het publiek kijkt met ingehouden adem toe hoe bio-ingenieur Chloe, hun extractiepakket, door gangen navigeert met de flikkerende lichten in de faciliteit, die op het punt staan ​​in te storten, en de jager en gejaagde in het pikkedonker achterlaat.

Het geklets tussen de twee speciale operaties voegt een unieke flair toe aan het verhaal, waardoor het spannender en boeiender wordt.

Om het verhaal voort te stuwen, worden de versterkingen van Beckett en Marshall natuurlijk uitgeschakeld, en nu komt het tweetal vast te zitten in een bunker vol lijken en een nieuw woedend monster dat ze elk moment kan opslokken.

Het actieaspect van de film is prominenter aanwezig dan de monstertrope. De ontmoeting in het bos met de militie laat fantastisch stuntwerk volledig zien terwijl de personages door de bomen manoeuvreren, stromen kogels ontwijkend terwijl ze proberen de dreigende vijand neer te halen.

Deze intense actie is eigenlijk wat het eerste deel van de film in beslag neemt, waarbij het zwaar afleidt van het monsteraspect.

Maar deze scènes zijn niet zo vreemd geplaatst, omdat ze het publiek helpen te begrijpen hoe bekwaam dit reddingsteam is en hun vermogen om te gaan met wat daarna komt, in dit geval het monster in de bunker.

De montage bevat tal van slow-motionscènes voor de actiescènes, die natuurlijk zouden werken als ze spaarzaam werden gebruikt, maar het is overdreven voor deze film en is een beetje onaangenaam. Het is waarschijnlijk gedaan om de speelduur van de film te verlengen.

VERWANT: 50 beste sci-fi-horrorfilms aller tijden (GESCHIKT)

Ondanks dat het niet de beste low-budget monsterfilm is die ooit is gemaakt, geeft 'Death Valley' alles terwijl het probeert een groot gevoel van ruimtelijk bewustzijn te behouden gedurende de looptijd.

Enkele zeer spannende momenten in deze titel zijn wanneer Chloe op haar tenen rond haar geïnfecteerde collega's loopt en een uiteengereten monstermok die angstaanjagend lelijk is.

Om de nieuwsgierigheid van het publiek gecultiveerd te houden, voorziet Ninaber deze monsterwandeling van net genoeg broodkruimels van het verhaal, inclusief enkele verwijzingen naar het wezen dat de bijbelse Nephilim is.

Deze verhaaltactiek probeert ook te rechtvaardigen dat Kaster's personage aan het begin van de film een ​​soort femme fatale-status leek te zijn.

Ninaber probeert met deze functie de films in dit genre die vóór Death Valley kwamen niet te overtreffen, aangezien hij veel leent van dezelfde films, waardoor het eindproduct aanvoelt als een mash-up van verschillende scènes uit verschillende films.

De foto's die dit gemene wezen vastleggen als Beckett en de rest van de overlevenden zijn uitstekend gemaakte rekwisieten voor de regisseur van cinematografie Brent Tremain.

Als het gaat om de dreiging die voorhanden is, is de confrontatie met een enkel dodelijk monster niet de ergste ontmoeting in het monstervers. Zoals eerder vermeld, stonden financiële beperkingen slechts één monster toe, en de film portretteert deze slechterik fantastisch.

Wat het verhaal betreft, is er niets unieks tussen Beckett's laatste missie voordat hij met zijn hoofd in het ouderschap of het opgeblazen ego van de mensheid duikt, of liever de strakgeklede gekken die kijkers zo vaak eerder hebben gezien hoe onschuldige burgers gegijzeld werden.

Maar ondanks dat het nooit volledig verontrustend is, stelt 'Death Valley' het meest teleur als het geen monsterfilm is, wat het eigenlijk is, maar vrij vaak lijkt te vergeten omdat het veel te veel tijd kost om het beest te introduceren. Ook krijgt het wezen heel weinig schermtijd en krijgt het publiek niet genoeg tijd om deze prachtige creatie van doom-spelling te leren kennen of zelfs te waarderen.

Er is echter veel geweld met overal bloedspatten dat deze titel een aantal punten geeft.

De voice dubbing is behoorlijk slordig en amateuristisch in verschillende sleutelscènes. De verlichting is niet de beste, omdat veel scènes behoorlijk donker zijn, waardoor de persoon die naar de film kijkt, wordt belast. De muziek is vrij generiek en de dialogen zijn ronduit omslachtig.

Ook de uitvoeringen van de hele cast, die bestond uit Ninaber's familieleden en medewerkers, waren niet echt uitstekend, wat de film tot op zekere hoogte zwaar maakte.

'Death Valley' is niet een van die functies die lang na hun debuut in het geheugen van het publiek blijven hangen, en je kunt het niet kwalijk nemen aangezien het geen blockbuster-film is.

Al met al is 'Death Valley' nog steeds de moeite van het bekijken waard, alleen al om het goed ontworpen monster en de visuele effecten in de film te waarderen. Als men zich echter beledigd voelt door geweld of onfatsoenlijke taal, is het beter deze over te slaan aangezien deze film er vol mee zit.

SCORE: 5/10

Wie Zijn Wij?

Bioscoopnieuws, Serie, Strips, Anime, Games