Door Hrvoje Milakovic /27 augustus 202126 augustus 2021 Het is het jaar X492. Rebecca, een B-Cuber-videostreamer, ontmoet Shiki, een jonge jongen die de zwaartekracht kan manipuleren, op de machineplaneet Granbell. Shiki wordt meegenomen naar de onbekende buitenwereld door Rebecca, die na een reeks gebeurtenissen zijn vriend wordt op een avontuur in de ruimte. Ze reizen samen door de kosmos en ontmoeten verschillende planeten met verschillende landschappen en mensen. En dat allemaal terwijl ze de waarheid over het universum ontdekken.
Terwijl Hiro Mashima vooral bekend is om zijn werken Rave Master en Fairy Tail, kreeg zijn meest recente serie, Edens Zero, een voltreffer van de fandom toen het voor het eerst werd aangekondigd op Shounen Jump. Op het eerste gezicht leek het een herhaling van Fairy Tail in de ruimte, met name de karakterontwerpen, die bijna kopieën van elkaar zijn. (Ik kijk naar jou, Happy, Plue en Erza-imitator.)
Die perceptie bleef bestaan tot aan de anime-aanpassing, waarbij sommigen weigerden zelfs de serie aan te raken. Verdient Edens Zero daarentegen echt zo'n behandeling? Manga-lezers zijn, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, momenteel gecharmeerd van de verhaalrichting van de manga. Dus, wat is Edens Zero precies, en hoe verhoudt het zich tot de catastrofale ramp die Fairy Tail was?
We kunnen niet verder zonder de gorilla in de kamer aan te spreken: karakterontwerpen. Hoewel ze er misschien hetzelfde uitzien en zelfs dezelfde stemactrices hebben, is dat waar de overeenkomsten eindigen. In tegenstelling tot Fairy Tail, waar vriendschap de boventoon voert, hebben de personages een andere moraal die hen voortstuwt of waarden die ze hoog houden. Weisz is daar een goed voorbeeld van. Hij voegt zich bij het team, niet omdat hij ze leuk vindt, maar omdat hij zijn huid moet redden. Hij zal van schepen springen als het hem ten goede komt, maar hij heeft in sommige situaties nog steeds een goed hart.
Rebecca, of, om het anders te zeggen, de betere Lucy Heartfilia, is een meer herkenbaar personage dat uit een gezin met een laag inkomen komt en zich opwerkt. Ze baant zich een weg uit de damsel-in-distress-trope en redt zichzelf in verschillende situaties. De strijd tegen een horde tentakel-mensachtigen verklaart zowel Weisz als Rebecca perfect.
Terwijl de tentakels Rebecca overspoelden, stond Weisz erbij, 'bewonderde' het uitzicht en probeerde het 'aantrekkelijker' te maken voordat hij werd weggesleept door zijn eigen stel tentakels. Rebecca had er genoeg van en baande zich een weg door, maar niet voordat ze een snelle rolwisseling had gedaan op wat Weisz haar had aangedaan. Ik was zo ingenomen met die wederzijdse plagende interactie dat ik wenste dat ze niet hadden bezuinigd op de hoofdpersoon.
Hoewel sommigen het misschien moeilijk vinden om de vergelijkbare karakterontwerpen te negeren, schijnen hun unieke en boeiende persoonlijkheden en interacties erdoorheen. Het voelt zelfs nog meer echt omdat ze niet worden gedwongen tot de 'gilde is een familie'-trope om vrienden te zijn. Ze werden vrienden uit eigen beweging.
Welk avontuur probeert Edens Zero, afgezien van de personages, te vertellen? Eén ding dat Edens Zero onderscheidt van Fairy Tail is een duidelijk einddoel: moeder ontmoeten, de godin van de kosmos. Dit einddoel kan ons een duidelijk idee geven van waar Edens Zero naartoe gaat, of het kan een rode haring zijn naar zijn ware doel.
Hoewel Fairy Tail meestal een meer vrolijke toon heeft, is Edens Zero niet bang om donkere thema's als slavernij en mensenhandel te verkennen. Tot nu toe heeft het verhaal laten zien hoe AI-robots worden mishandeld in dit overwegend menselijke universum. Ze worden als inferieur beschouwd en worden belachelijk gemaakt, gemarteld en weggegooid zodra bewezen is dat ze nutteloos zijn.
Hier komt Shiki, de menselijke hoofdrolspeler maar opgegroeid tussen robots, om de hoek kijken. Zijn empathie voor robots is goed ontwikkeld en is niet uit de lucht gegrepen. Dit verhoogt dan de mogelijkheid dat Shiki betrokken raakt bij een conflict. Zoals moeder aan het einde van de eerste aflevering zei, vraagt ze zich af of hij de held van een legende of de koning van demonen zal worden zoals zijn geadopteerde robotopa en vernietiging zal veroorzaken. Zijn empathie voor de onderdrukte droid-minderheid kan hem in die richting leiden.
Een ander leuk aspect van het Edens Zero-plot is de overvloed aan meta-grappen en Fairy Tail-paaseieren die door de serie zijn verspreid. Als iemand die Fairy Tail liefheeft en veracht, is het heel vertederend om Natsu en Lucy op de achtergrond of een Wendy-lookalike te zien, maar met een goed ontwikkelde borstkas en een contrasterende persoonlijkheid.
Qua productie lijkt de maker een beter idee te hebben van de verhaalrichting van Edens Zero. Het wordt geen lange, uitgesponnen puinhoop zoals Fairy Tail, maar eerder een gezonde mix van essentiële plotpunten die worden rechtgetrokken (zoals Rave Masters) en dingen verzinnen terwijl ze gaan (zoals Fairy Tail). En als je je ooit hebt afgevraagd waarom het geluidsontwerp van Edens Zero zo bekend klinkt, komt dat omdat de originele Fairy Tail-geluidsontwerper (Hata Shouji) ook aan deze serie werkt!
Ondanks de aanvankelijke tegenslag van de serie, bieden het verhaal en de personages een leuke en opwindende reis om te zien ontvouwen. Er zijn maar zoveel dingen die tien afleveringen van een langlopende serie kunnen laten zien, maar ze doen hun best om kijkers te boeien met het concept van chronofaag (een draak die de tijd van een planeet steelt) en tijdparadoxen. Verwacht geweldige dingen van de shounen-serie, gebaseerd op hoe mangalezers toekomstige bogen hypen.