Stripboeken zijn de laatste tijd een verwaarloosd medium geweest. Ze zijn in feite het bronmateriaal geworden voor andere, meer winstgevende media zoals films en videogames, wat geweldig is. Mensen lijken echter te vergeten dat ze op zichzelf hun eigen kunstvorm kunnen zijn en zeker in staat zijn om verhalen volledig te vertellen. Het hoeven geen pamfletten van andere media te zijn, en dus komt Godslap, een nieuw stripboek dat zijn eigen verhaal wil vertellen door het medium in zijn voordeel te gebruiken, en het resultaat is behoorlijk opvallend.
Godslap is de creatie van Meatier Productions, waaronder de beroemde YouTuber Charlie White, ook wel bekend als Cr1TiKal, een van de oprichters is. White wordt samen met Jackson Clarke, Matt Philips en Danny Palmer tot de makers van het pand gerekend. Stephanie Philips is de schrijver van het project, Ricardo Jaime doet de kunst, de blanke Troy Peteri en Jackson Clarke hebben respectievelijk de belettering en de montage in handen.
Godslap is een hypergewelddadige actiestrip die het verhaal vertelt van Aius, Darius en Cyann terwijl ze op avontuur gaan, op zoek naar antwoorden over zichzelf en de wereld. Het verhaal neemt de hoofdrolspeler mee door het ondergrondse hol van Montpelier, een hol van criminelen en allerlei schetsmatige individuen die je op elke hoek levend kunnen opeten. Wanneer de onschuldige en toch machtige Aius besluit dit territorium te betreden, zal hij oog in oog komen te staan met krachten die zijn bevattingsvermogen te boven gaan.
Godslap onderscheidt zich echt van andere indie-strips vanaf het moment dat je de eerste pagina omslaat. Strips is een zeer visueel medium; de woorden die op de pagina staan zijn net zo belangrijk als de beelden. Als beide elementen je aandacht kunnen trekken, dan ben je klaar voor een leuke tijd. Godslap gaat hard als het op visuals aankomt, en Ricardo Jaime bewijst dat hij een van de beste artiesten is die momenteel werkt. De strip gaat voor deze opvallende wit-zwarte stijl die velen zeker zal doen denken aan de beroemde Sin City-strips.
Er is hier veel Sin City, niet alleen omdat de strip in zwart-wit is en dus naar dat beroemde werk luistert, maar ook vanwege de sfeer rond de setting van Montpelier. De stad is een hol van criminelen en voelt heel erg aan bij de sfeer van de naamloze stad in Sin City. Dit zijn plaatsen van gevaar, corruptie en bedrog. Wie dit soort territorium betreedt, moet bereid zijn te vechten voor zijn leven. Godslap voegt echter een beetje een sciencefiction-element toe dat het onderscheidt van het stripboek van Frank Miller.
De wereld van Godslap voelt veel meer aan bij een klassieke cyberpunksetting dan wat dan ook. Cyberpunk deelt al veel elementen met het noir-genre, maar hier hebben de makers besloten om wat afstand te nemen van die elementen en meer op de actiekant te gaan. De naam zelf, Godslap, geeft je al een hint van wat je te wachten staat. Dit is een gewelddadig verhaal over bovenmenselijke individuen die naar een ander niveau zijn verbeterd dankzij technologische vooruitgang en ook een geheime oude techniek die alles ervoor verpulvert.
De eerste twee nummers van de strip zetten de wereld en personages goed neer. Het verhaal is niet bijzonder origineel. Het karakter van Aius voelt erg in lijn met andere uitverkorenen die zich niet bewust waren van de wereld om hen heen. En hoewel het repetitief aanvoelt, voelt het geweldig om iemand te hebben die de juiste soort vragen kan stellen. Het is een verhalend middel dat veel wordt gebruikt, maar het blijft niet voor niets worden gebruikt. Er is een mysterie rond Aius en zijn afkomst, maar er zijn al hints over wat die oorsprong zou kunnen zijn.
Godslap voelt zich niet alleen erg beïnvloed door het cyberpunkgenre en de manga-presentatiestijl, maar put ook uit videogames. Er zijn hints van Capcom's God Hand en zelfs enkele sterke overeenkomsten met de Tekken-verhaallijn die een deel van het publiek zeker het gevoel zal geven dat dit verhaal net zo cool en vermakelijk kan zijn als dat. Het is nog te vroeg om de personages en hun diepgang te beoordelen, maar ze zien er zeker cool uit terwijl ze hun vijanden tot pulp vernietigen met een ouderwetse klap.
Godslap belooft een verhaal vol intriges, actie en mysterie te worden, alle noodzakelijke componenten om een meeslepend en intrigerend verhaal te vertellen. Dat is het woord dat het hele project zo vroeg in de uitvoering kan definiëren, intrigerend. Er is hier veel potentieel, dankzij de kunst van Ricardo Jaime, die echt opvalt als het meest indrukwekkende element van de strip tot nu toe. De personages vallen tot nu toe een beetje aan de magere kant, maar met slechts twee problemen die er zijn, is er zoveel karakterisering dat in zo'n korte tijd kan worden gedaan.
Uiteindelijk presenteert Godslap een vermakelijk en intrigerend nieuw begin van een nieuw verhaal dat zal proberen gebruik te maken van het komische formaat om echt zijn eigen verhaal te vertellen. Natuurlijk is er altijd interesse om verder te gaan dan de pagina en een sappige tv- of filmdeal binnen te halen, maar het zou best aardig zijn als de makers zich zouden kunnen concentreren op het maken van het beste stripboek dat ze maken. Een aanpassing krijgen is een prettig doel, maar net als in de wereld van manga, zou het maken van een boek dat op zichzelf al compleet kan aanvoelen, het hoofddoel voor nu moeten zijn.