Interview: Regisseur Peter Meyer vertelt over zijn documentaire genaamd 'The Boy From The Wild'

De documentaire, The Boy From The Wild, is gebaseerd op een boek geschreven door Peter Meyer en de internationale bestsellerauteur van The Elephant Whisperer, Graham Spence, en is geschreven op aanmoediging van de bekroonde acteur Liam Neeson. Later suggereerde het hoofd van Disney en National Geographic voor India en het Verre Oosten dat het boek een enorm succes zou worden als documentaire en nu komt de release.

De True Conservation 5-sterrendocumentaire verbindt levensverhalen met de natuur

Het verhaal van Boy From The Wild presenteert de ware verhalen van natuurbeschermingsicoon James Meyer en zijn grote nalatenschap en impact op de natuur in Zuid-Afrika. Het verhaal speelt zich af in Durban in het natuurreservaat Karkloof Valley, een verborgen juweeltje in de wildernis in het heuvelachtige landschap van Kwa-Zulu Natal. The Boy From The Wild graaft diep in de culturele en natuurlijke geschiedenis van het Afrikaanse natuurbehoud en de creatie achter het hele park en leert miljoenen over het belang van dieren in het wild.

• The Boy From The Wild begon zijn nalatenschap als een internationaal bestsellerboek geschreven door James Meyers zoon & Graham Spence
• De film onthult de grote erfenis van James Meyer en hoe zijn inzet was om een ​​beter leven te creëren voor de wildernis van Zuid-Afrika
• De 5-sterrenfilm wordt verteld door James' zoon Peter Meyer; de echte jongen uit het wild die opgroeide met het leren van het leven van natuurbehoud en dierenwelzijn.
• De documentaire Boy From The Wild is eind deze maand te streamen op Apple TV.

The Boy From The Wild belicht de schilderachtige omgeving van Durban, geproduceerd samen met de Zuid-Afrikaanse filmmaker Werner Kruse, het schetst de adembenemende vergezichten van de Safari World. Het verhaal raakt echt de elementen van de verbinding tussen dieren in het wild en mensen, waarbij de educatieve elementen van bescherming en natuurbehoud worden vastgesteld, evenals sociale interactie zoals het concept van overleven of het respecteren van je ouderen. Er is iets heel unieks en zeldzaams aan dit verhaal. Peter is de eerste die zijn verhaal vertelt over opgroeien in de jungle en leren over respect, natuur, bescherming en overleven, eigenschappen die alle ouders aanmoedigen.

Vandaag worden 100 olifanten gestroopt, morgen nog eens 100 ( volgens Wereld Olifanten Dag ). De impact van COVID-19 heeft geleid tot minder toerisme in Zuid-Afrika, wat betekent dat er geen geldstroom is voor de bescherming van de natuur en meer lokale bewoners wenden zich tot stroperij als een 'snel geld'-alternatief. Instandhouding is van vitaal belang om de bedreigde soorten te beschermen en voorlichting over het rehabiliteren van dieren is nodig om hun omgeving te behouden. Het verhaal van Boy From The Wild en de missie van het Safaripark is om het belang van natuurbehoud te projecteren en anderen te informeren over de ervaringen die plaatsvinden in de frontlinie van dierenwelzijn.

Het verhaal laat ook de kindertijd van Peter Meyer zien, die misschien niet conventioneel was, maar zeker opwindend, en een levenslang respect voor natuurbehoud heeft bijgebracht. Opgroeiend omringd door surrealistische wildernis, met olifanten en neushoorns in zijn achtertuin, wist Peter nooit dat zijn leven anders was. Het redden van dieren en het beschermen van de omgeving waren zijn normale dagelijkse bezigheden, en daardoor heeft hij een aantal geweldige verhalen te vertellen. Peter ging van de wildernis van de jungle naar het (sommigen zouden zeggen) wildere leven van de stad, aangezien hij een leidende hotelier is geworden en nu acteur in blockbuster-films zoals Allied en ook The Commuter, waar hij Liam Neeson ontmoette die speelt een sleutelrol in het succes van The Boy From The Wild.

Dit is een verhaal over het halen van dieren uit gevangenschap van over de hele wereld en terug in het wild. Het is een liefdesverhaal voor natuurbehoud en het lijkt te resoneren met het publiek, wat duidelijk de bedoeling is van elke filmmaker. – Peter Meyer, zoon van James Meyer en de echte Boy From The Wild.

In de documentaire volg je Peter Meyer terwijl hij een jonge en toegewijde natuurbeschermingsstudent onderwijst over dierenrehabilitatie en hen door enkele van zijn persoonlijke ervaringen leidt tijdens zijn buitengewone jeugd.

Lees het boek hier .

Professionals uit de industrie van Paramount schatten dat de filmproductie tussen de £ 150.000 en £ 200.000 zou moeten kosten, hoewel de productie van de film werd gemaakt met een budget van slechts £ 5.000! Dit was omdat veel van de betrokken mensen de productie gratis wilden helpen, ze wilden deel uitmaken van deze zaak en iets doen om de wereld te verbeteren.

Interview met de regisseur Peter Meyer

De film heeft verschillende belangrijke aandachtspunten: de relatie van de mens met de natuur, het begrijpen van de wildernis, opgroeien om een ​​beter mens te worden door een respectvolle relatie met dieren te ontwikkelen, je ouderen en je erfgoed te respecteren, enzovoort. We willen graag weten welke of een paar hiervan volgens jou het belangrijkst zijn?

Ze zijn allemaal belangrijk, maar vooral de relatie met de natuur, want die omvat alles, omdat het de toon zet voor leren en respect voor je omgeving. Leven in het Wild met die automatische verbinding betekende dat de levenslessen zoals geduld, respect, culturele diversiteit, waardering voor familie, respect voor ouderen, waardering voor ruimte (of territorium in het geval van dieren) allemaal natuurlijk kwamen, maar ook door de lessen en waarden van mijn ouders. Wat mensen soms vergeten is de overeenkomst tussen dieren in het wild en mensen. Er was eens een tijd dat we tussen de wilde dieren leefden die net zo goed een wild dier voor hen waren als zij voor ons.

We hebben de hele film gezien hoe emotioneel je was. Wat was emotioneel het moeilijkste voor je? Terugkeren naar de plek waar je bent opgegroeid? Of misschien de relatie die je met je vader had herbeleven door zijn nalatenschap? Wat is er uiteindelijk met het park gebeurd? Je kwam er als gast op terug… waarom is dat zo?

Beide. Naar huis gaan naar de plek die me heeft grootgebracht, de heilige grond die mijn eerste voetafdrukken heeft vastgelegd, was zo krachtig in mijn ziel omdat ik waardeer dat het geen thuis was zoals de meeste anderen, dus de impact was erg emotioneel. Maar meer, het is de plek die mijn vader en moeder hebben gecreëerd, dat was zijn droom, zijn visie en liefde om iets zo speciaals te maken dat me een aantal van mijn meest ongelooflijke jaren heeft gegeven. Het was vooral de band met hem, de goede herinneringen, de ongelooflijke avonturen, de momenten en levenslessen met zijn wijsheid die al zo vroeg probeerden van mij een jonge kleine man te maken. Toen ik terugkwam, voelde ik daar ook zijn geest en dat was emotioneel heel moeilijk omdat ik hem gewoon mis sinds hij stierf, dus elke trigger zoals die kan de sluizen van diepe emoties openen. Mijn tranen overspoelden die heilige grond om me heen.

De documentaire film was gebaseerd op uw boek. Hoeveel van het boek zit in de film? Ik bedoel, het is moeilijk om zo'n boek in zo'n film te vertalen, het was geen erg gemakkelijke overgang, maar je was behoorlijk succesvol en je emotionele investering is vrij duidelijk. Hoe heb je het scenario geschreven? Hoe moeilijk was het?

Veel van het boek staat erin, maar het zijn meer de belangrijke delen van het boek die het meest betrekking hebben op het wildreservaat. De documentaire gaat echt over het visualiseren van de schoonheid van de plek en enkele van de belangrijkste verhalen, hoe het is gemaakt en waarom het zo uniek was voor natuurbehoud, maar ook de belangrijkste boodschap voor de relatie tussen het wild en de mens. Het is vooral een eerbetoon aan mijn vader. Ik heb geen scenario geschreven; Nou, ik denk dat je zou kunnen zeggen dat ik het boek had dat ik schreef; Ik wist gewoon wat ik wilde filmen en waarover ik wilde praten.

Het was emotioneel moeilijk omdat ik al een lange tijd niet meer terug was, maar ook sinds mijn vader stierf, dus het beheersen van mijn emoties was het moeilijkste. Qua productie was het in sommige opzichten moeilijk vanwege het budget en naar de locatie vliegen en filmen in het wild, zonder te weten wat er zou kunnen gebeuren. Op andere manieren was het echter gemakkelijk, simpelweg vanwege het geweldige team van mensen dat filmde, steunde en de eigenaren van de safari die ons hielpen. Ik had veel geluk met zulke geweldige mensen om me heen.

Je regisseerde ook de film. Hoe was dat voor jou? We weten dat je wat acteerwerk hebt gedaan, maar regisseren is altijd anders, vooral als het om een ​​documentaire gaat. Was het moeilijk? Denk je dat het feit dat je een documentaire film regisseerde, je werk gemakkelijker of moeilijker maakte? Zou je misschien ooit een speelfilm willen regisseren, of iets geanimeerds?

Het was heel anders maar ook gezellig. Ik denk dat het voor mij in sommige opzichten gemakkelijker was omdat ik het verhaal kende, ik wist welke opnamen nodig waren en wat ik eruit wilde halen en ik kende de locatie, dus het hielp, maar nogmaals, ik had ook een goed team dat creatieve ideeën en manieren om ook mijn visie te verbeteren, met behulp van hun vaardigheden en die teaminspanning bracht iets ontroerends, eerlijks en filmisch tot leven.

Het was mijn eerste regierol en de eerste film die ik heb gemaakt. Ja, ik zou graag meer regisseren omdat creativiteit en leiderschap altijd al mijn sterke punten zijn geweest. Ik denk dat het regisseren ervan het gemakkelijker maakte omdat ik wist wat ik wilde, maar de druk is zoveel groter omdat je niet wilt falen, het team niet in de steek wilt laten of uiteindelijk niet iets produceert dat je in sommige opzichten je hele leven hebt uitgegeven. leven voorbereiden.

Iets met Liam Neeson misschien? Ja, we hebben gehoord dat Liam Neeson indirect betrokken was bij deze film en dat hij veel directe invloed had op het verhaal van De jongen uit het wild . Kun je ons daar wat meer over vertellen? Namelijk, Valcoursailing Club. heeft ook een filmgedeelte en sindsdien ben ik persoonlijk een grote, grote fan van Mr. Neeson Schindler's Lijst , dus we zouden zeker graag horen over zijn betrokkenheid bij zo'n prachtig project.

Liam en ik ontmoetten elkaar op de set van de Commuter en ik was een extra personage in de film en werd naast hem in de trein geplaatst. We waren er een paar dagen mee bezig en op een dag zei hij tegen me dat ik je laarzen leuk vind, echt waar, en ik vertelde ze dat ik ze online had, wat ik hem niet vertelde was dat mijn moeder ze online voor mij had gekocht als een verjaardagscadeau (hahah), ik moet een beetje koel blijven in het bijzijn van Liam, weet je.

Hoe dan ook, we raakten aan de praat en hij merkte op dat mijn accent niet uit het VK kwam en uiteindelijk raakten we aan de praat over waar ik ben opgegroeid en wat ik dacht te gaan doen op basis van het verhaal en liet hem wat afbeeldingen zien. Hij draaide zich om en zei f**k het moet je doen, wie heeft er nog meer zo'n verhaal in deze trein (verwijzend naar de set waar we op zaten).

Die bemoediging, wetende dat iemand zoals hij het een geweldig verhaal zou kunnen vinden, was enorm en dus kreeg ik een Ghost-schrijver en dan is in wezen de rest geschiedenis. Hij was zo'n aardige vent en zo nuchter. Hij zou iedereen op de set gedag zeggen, inclusief het cateringpersoneel, schoonmakers enz. Ik zou graag meer met Liam willen doen en/of hem zelfs naar beneden halen en daar samen iets fotograferen.

Nu willen we graag meer weten over het park zelf. Je hebt talloze dieren gered door ze daarheen te brengen. We hoorden u spreken over het toegenomen aantal dieren. Vindt u dat dergelijke initiatieven en locaties overal ter wereld aanwezig moeten zijn? Ik bedoel, Afrika staat bekend om zijn dieren in het wild en het heeft veel bedreigde diersoorten, maar zouden niet alle dieren zulke prachtige levensomstandigheden moeten kunnen hebben, of ze nu in Tanzania, Nicaragua, Cambodja of Rusland zijn? Kunnen dergelijke initiatieven het natuurlijke evenwicht herstellen en het uitsterven van diersoorten over de hele wereld vertragen, zo niet helemaal stoppen?

Ik ben het helemaal eens met je vraag. Ja. Het zou geweldig zijn en in alle eerlijkheid zijn er veel particuliere wildreservaten die prachtig en verbazingwekkend natuurbehoud hebben verricht en dat nog steeds zijn. Er zijn geweldige mensen die helpen, geld inzamelen, bewustzijn enz. Ik denk dat mijn vader dieren van over de hele wereld en terug in het wild nam ongelooflijk was, en in die tijd vol visie en een grote vooruitziendheid.

Natuurlijk bevolkten de dieren na verloop van tijd, en het was echt een zeer veilige locatie, vooral met de hoge heuvels waardoor het moeilijk was voor dieren om te ontsnappen of voor stropers om binnen te komen. Het is niet eenvoudig om te doen en het is duur en vereist enorme ondersteuning, logistieke ondersteuning, beveiliging, ruimte etc etc etc.

Ja, het zou geweldig zijn om meer van dit soort plaatsen te zien met hetzelfde initiatief, en die zijn er, maar de realiteit is dat we dit in de eerste plaats nooit zouden moeten doen. Hebzucht, geld, commercialisering, stroperij, menselijke expansie, ontbossing hebben ertoe geleid dat dieren hun leefgebied hebben verlaten en als gevolg daarvan sterven. Het heeft regeringen nodig om te ondersteunen, en ook om middelen en wetten in te voeren om alles en vooral stroperij te stoppen.

Wat voor mij nog belangrijker is, is dat we kinderen op school moeten opvoeden en hen hiervan bewust moeten maken en dat ze dat ook moeten doen. De volgende generatie moet jong leren om het verschil te maken en niet alleen over natuurbehoud, maar ook over racisme, gendergelijkheid, opwarming van de aarde enz., dingen die er echt toe doen in de wereld die nog steeds zulke grote problemen zijn die we nog niet hebben opgelost. Kinderen zijn de sleutel tot het succes van verandering.

We hebben gemerkt dat je een sterke band hebt met je overleden vader. Mr. Meyer lijkt een geweldige man te zijn geweest en de film portretteert hem als een zeer nobele en zorgzame man. Ik weet zeker dat onze lezers graag meer over hem als persoon willen weten; Ik was bijvoorbeeld geïntrigeerd na het zien van de film. Kun je ons iets over hem persoonlijk vertellen? Hoe was hij? Zijn persoonlijkheid? Wat deed hij graag in zijn vrije tijd?

Ik had het geluk geweldige ouders te hebben, en vooral een geweldige vader. Hij was mijn beste vriend, mijn held en een man die ik enorm respecteerde, zelfs in mijn meest opstandige koppige dagen toen ik opgroeide. Hij was letterlijk een heer, goedhartig, oprecht, zorgzaam, liefdevol en vol wijsheid door ervaring.

Hij was het soort dat als je met je rug tegen de muur stond, hij zichzelf tussen jou en de muur zou plaatsen om je naar voren te duwen. Hij was zeer succesvol in de vastgoedsector in het Verenigd Koninkrijk, maar nederig voor zijn successen. Hij verdiende geld, ja, maar hij gaf er zoveel van voor zijn gezin en het grotere goed. Hij zou ook voor zijn vrienden zorgen als ze dat nodig hadden en altijd een stem of een oor zijn als dat nodig was.

Zijn liefde voor avontuur verliet hem nooit, zijn liefde voor iets unieks en anders was aanstekelijk en zo vaak succesvol. Hij was knap en charmant en was een splijtend evenbeeld van wijlen en grote Patrick Swayze en danste ook net als hij. Maar hij was ook leuk, humoristisch en hield van een goede lach. Het boek crediteert hem echt enorm en je zult de emotionele band met hem zien.

Hij was een surfer, een kampioen ruiter, een zakenman, een liefhebber van dieren in het wild, een schepper van dingen die ertoe deden, een geweldige echtgenoot, maar vooral een geweldige vader en de persoon die iedereen mocht. Hij zou een kamer binnenlopen en je zou zijn aanwezigheid voelen en zelfs sinds hij is gepasseerd, voelen mensen het verlies en de leegte.

Je zei dat je vader dieren van over de hele wereld kocht, wat verbazingwekkend is. U noemde Londen, maar u noemde zelfs Tsjecho-Slowakije! Ik kom uit een postcommunistisch land (Kroatië, dat deel uitmaakte van Joegoslavië) en ik ben me heel goed bewust van de omstandigheden in een socialistische staat – en Tsjecho-Slowakije maakte zelfs deel uit van het Warschaupact – tijdens de Koude Oorlog. Hoe moeilijk was het voor je vader om al die dieren aan te schaffen? Zijn er nog meer exotische of specifieke locaties waar de dieren vandaan komen?

Voor zover ik me herinner was het niet gemakkelijk en vooral niet voor de dieren. Dieren uit gevangenschap terug in het wild brengen is één ding, maar ze duizenden kilometers transporteren is iets heel anders, er komt zoveel bij kijken vanuit het perspectief van de mens en niet alleen financieel, maar de dieren worden ook zo zwaar belast. We haalden ook dieren uit dierentuinen, London Zoo in het bijzonder en haalden zelfs Cape Buffalo over uit Texas in de VS.

We brachten ook dieren uit andere delen van Zuid-Afrika en soms verplaatsten we dieren ook naar andere delen van Afrika. We hebben bijvoorbeeld de olifanten die we hadden ooit naar Botswana verhuisd als afscheidscadeau van de olifantentrainer die voor ze zorgde en mensen kennen ze misschien als Living with Elephants Foundation met Jabu de olifant die beroemd is op YouTube. Het waren onze olifanten. Helaas werd de olifantentrainer, Doug, vorig jaar gedood door een wilde olifant.

9) Nu voor een filosofische vraag. Als je opgevoed bent door de wildernis, denk je dat het je anders heeft gemaakt? Ik bedoel, het heeft je zeker een beter, completer mens gemaakt, de synergie die je met de natuur hebt bereikt, maar heeft het je ertoe gebracht om anders te zijn dan je vrienden die in stedelijke gebieden of zelfs grote metropolen zijn opgegroeid? Je noemde je moeder, hoe ze haar stedelijke erfgoed opgaf voor de wildernis, wat een prachtig moment in de film was. Aristoteles zei dat de mens een rationeel dier is, maar nog steeds een dier, net als een neushoorn of een nijlpaard. Wat is uw mening daarover? Is de mens onvolledig zonder een band met de natuur?

Ik denk dat we allemaal moeten onthouden dat we allemaal ooit leefden met de wildernis uit het Cavemen-tijdperk en we moeten eraan herinnerd worden hoe belangrijk de natuur is. Ik denk dat het me op veel manieren en ook in verschillende stadia in mijn leven anders heeft gemaakt. Als jonge jongen ben ik opgevoed om sneller voorbereid te zijn op de gevaren en opwinding die me omringden, ik heb ook geleerd om uit ervaring te leren.

Ik heb geleerd dat falen soms je grootste succes kan zijn. Ik ben mijn hele leven altijd ouder dan mijn jaren geweest, en ik heb het gevoel dat dat een weerspiegeling is van mijn opgroeien in het wild, maar vooral van mijn ouders en de mensen en ervaringen die ik heb gehad. Dat betekent niet dat ik altijd gelijk had, want ik maakte fouten, maar dat is ook de schoonheid van het leven, want het maakt ons sterker. Ik denk dat ik meer dan wat dan ook een andere waardering heb gekregen voor de natuur en dieren in het wild en het belang ervan en ons belang om ze te beschermen.

Mijn aard in mij is altijd beschermend geweest en nogmaals, dat leer je van de natuur en ook van mijn ouders. Je kunt het niet helpen, maar wil je in het wild beschermen en helpen waar mogelijk en dat is altijd bij me geweest en lijkt iets in mij te zijn ingebakken. Mijn moeder en vader hadden vele gelegenheden om mij in het wild te beschermen en te redden en dat is hetzelfde als een leeuw zijn welpen of een ouder beschermt, vooral moeder beschermt haar jongen. De overeenkomsten zijn zo vergelijkbaar in hoe dieren in het wild voor ons zijn.

Ik denk dat wat je kunt leren van een verscheidenheid aan verschillende dieren verbazingwekkend is, omdat het je veel zal leren over de verscheidenheid aan mensen en culturen. Het omgaan met een leeuw voor een neushoorn is in sommige opzichten niet anders dan het omgaan met rassen, religies, minderheden, meerderheden, geslachten. Wat ze gemeen hebben, is Respect en weten dat anders oké is. Mijn moeder die zich aanpaste aan het wild was geweldig en in sommige opzichten verbazingwekkender dan de beweging van mijn vader toen ze toen zwanger was, en toen ze ons als jonge kinderen in een gevaarlijke maar mooie omgeving had en werkte om de plaats en ons te ondersteunen.

De kracht van een vrouw is zo krachtig, en mijn moeder is dat met bakken vol. Eens wat me echter echt bezighield, is aanpassen en iets dat ik constant nuttig vind in het leven en prediken, wat misschien ook mijn grote verscheidenheid aan carrières verklaart. Aanpassen waar nodig en zeker in het huidige klimaat van Covid.

Aanpassen om te overleven. Aanpassen om te gedijen. Soms moet je in het leven leren wanneer je een leeuw moet zijn, andere keren wanneer je een adelaar moet zijn en vliegen of vaak wanneer je een kameleon moet zijn om op te gaan in. De natuur en dieren in het wild zitten vol lessen en weten hoe en wanneer je moet aanpassen.

Het grappige in het leven voor mij is dat ik altijd een goede zwemmer ben geweest en op school zou ik normaal al mijn races winnen en niet omdat ik de beste wilde zijn, maar mogelijk vanwege hoe ik in het wild was. Mijn ouders leerden me op jonge leeftijd in een zwembad zwemmen, maar ik herinner me het meest van mijn voogd, die me in het wild in de rivier liet zwemmen en van rots naar rots ging, steeds verder en verder. En als ik sterker werd, leerde ze me om nog sterker te worden door tegen de stroom in te zwemmen. Je duwt jezelf daar harder dan je zou doen in een zwembad, dus toen ik de baan van het zwembad raakte en zwom, had de natuur me misschien gevormd om mijn armen ook sneller met mijn benen te gebruiken. Simpel maar weer aangepast.

Tot slot willen we dit interview graag afsluiten met een humoristische vraag. Namelijk, hoe zou je jezelf vergelijken met Kipling's Mowgli? Ik bedoel, je bent niet opgevoed door wolven... en later een panter en een beer terwijl je probeert te ontsnappen aan een troep dansende orang-oetans en een tijger met een wrok... maar je bent dichter bij de Jungle Book hoofdrolspeler dan misschien 99% van de bevolking. Je bent in zekere zin opgevoed door de dieren die je hebben gevormd, door de twee slangen die je hebben gebeten, door Big Boy en elk ander dier in het park; ze hebben je veel geleerd en ze hebben je zeker veranderd. Zou je jezelf als een moderne versie van Mowgli beschouwen?

Hahaha, heel slim. Welk kind of welke volwassene zou niet zoals Mowgli willen zijn? Er zijn zeker overeenkomsten en zoals je zegt ben ik opgegroeid, weliswaar met mijn jongere broer, met wilde dieren maar ook met huisdieren zoals olifanten, struisvogels, nyala's en Sherekhan de tijger of in mijn geval Big Boy the Rhino.

Krediet: Chris Allan

Ik zou soms willen zeggen een mix van Tarzan, Simba en Mowgli en mijn vader was zeker Mufasa. Ik zou zeker kunnen zeggen dat ik heel erg op Mowgli leefde, in de zin dat ik overdag in het wild was, maar waar we verschillen is, 's nachts in een bed, vooral dankzij liefhebbende ouders, of niet zo liefdevol als ik huiswerk moest maken (haha).

De waarheid is dat ik hoop dat elk kind of volwassene de wildernis kan gaan verkennen, waar ze ook zijn, en een van de Disney-personages kan zijn, omdat je echt zult ervaren wat Mowgli heeft meegemaakt en wat ik heb meegemaakt in de echte wereld en hoe geweldig is het om in de aanwezigheid van het leven te zijn met de natuur en wilde dieren.

Het is aan het publiek om te beslissen en misschien te zien dat ze hun gedachten over mij uitspreken. Dicht bij Mowgli of niet, ik was gewoon een heel gelukkige jongen die dankzij mijn vader in het wild kon leven en haar kracht en schoonheid kon ervaren en haar in mij kon houden. Ik wou dat ik de macht had om Wildlife te redden van wat er gebeurt.