Door Hrvoje Milakovic /10 oktober 202110 oktober 2021 Het Hallmark Channel heeft naam gemaakt door veel inhoud te leveren die een bepaalde formule volgt. Alles, van het uiterlijk van hun personages, het schrijven, de muziek en het visuele palet, alles is redelijk consistent tussen producties. Dit niveau van consistentie ontwikkelt zich natuurlijk tot een merk en iedereen die van zo'n merk houdt, weet dat elke keer dat ze willen gaan en zich zo voelen, ze het gewoon moeten gaan halen. Het is dus heel charmant om te zien dat de Hallmark-formule wordt gewijzigd, op zijn minst een klein beetje, en toch trouw blijft aan zichzelf. Het resultaat is Love Strike Twice, een charmante romantische komedie die, hoewel gebrekkig, zorgt voor een goede tijd.
Love Strikes Twice wordt geregisseerd door Jeff Beesley en heeft Katie Findlay en Wyatt Nash in de hoofdrollen. De film vertelt het verhaal van Maggie, een succesvolle advocaat die veel problemen heeft met haar man, Josh. Omdat ze haar relatie wil herstellen, brengt een klap op haar hoofd Maggie 15 jaar terug in het verleden. Daar krijgt ze een nieuwe kans om haar leven voor altijd te veranderen.
Laten we duidelijk zijn, Love Strikes Twice doet helemaal niets nieuws. De film voelt alleen anders en uniek aan binnen de Hallmark-bubbel waar hij is gemaakt, maar daarbuiten is er niets bijzonder goed gedaan of uitgevoerd. En toch blijft de film de hele tijd charmant. Maar hoe? Hier is de belangrijkste factor Katie Findlay zelf. De actrice straalt charisma uit in elke scène, en ze heeft gewoon de kwaliteit van een ster, iemand die je bij elke stap gemakkelijk kunt vinden. Dus als het verhaal uit elkaar begint te vallen, is het Findlay die alles bij elkaar brengt en ervoor zorgt dat je het nog tien minuten een kans geeft, enzovoort, totdat de film is afgelopen.
De rest van de cast doet hun werk, maar niemand is echt uitmuntend. Sommigen van hen zouden eigenlijk slechte acteurs zijn, maar als je bedenkt dat dit een low-budget productie is met een gehaaste productie, wordt het begrijpelijk dat de dingen niet zo gepolijst zijn als ze zouden kunnen zijn.
Hoe dan ook. Jeff Beesley heeft als regisseur nooit gestaan voor het maken van visuele meesterwerken. Je voelt de tv-look vanaf de eerste seconden van de film. We kennen allemaal die blik, de goedkope textuur van video-opnames en overdreven verlichting. Alles is hier, net als in elke andere Hallmark-productie.
Dan hebben we het script. Hier kunnen we zien dat Hallmark iets anders probeert te doen. Het is zeker een experiment en het resultaat kent ups en downs, maar de inspanning is lovenswaardig. Dat gezegd te hebben. Het is heel vreemd dat bij het gebruik van tijdreizen als decor voor een romantische komedie; de film kiest ervoor om het grootste deel van de speelduur niet te focussen op het opbouwen van de relatie tussen Maggie en Josh, maar op het ontwikkelen van een rechtszaak over het redden van een belangrijk historisch gebouw.
De rechtszaak is niet echt zo slecht, het voedt eigenlijk de belangen van Maggie als personage, en we kunnen zien hoeveel ze van haar werk houdt en hoe goed ze erin is. Maar het laat Josh en hun relatie in een soort onzekerheid achter. Het is heel raar, want gedurende deze tijd is het duidelijk dat ze als een paar werken, dus de bron van hun problemen wordt iets veel diepers dat nooit door de film wordt aangeroerd.
Een deel van de komedie is wisselvallig, maar het charisma van Findlay verhoogt een deel van het materiaal en levert een aantal leuke momenten op. Het is echt verbijsterend dat Findlay niet in staat is geweest om buiten dit soort films als een ster op te stijgen. Dit is zeer lovenswaardig werk, maar je kunt zien en voelen dat ze zoveel meer verdient.
De manier waarop het script tijdreizen behandelt, voelt ook een beetje halfbakken aan. Het is meer in lijn met zoiets als Groundhog Day dan bijvoorbeeld Back to the Future. Er zijn zelfs een paar scènes die proberen het evenement door te geven als een sciencefiction-element, maar het werkt niet echt. Het zijn meestal magische dingen die gebeuren. Daar is niets mis mee, maar het is duidelijk dat de schrijvers niet zeker wisten hoe ze dit element in het script moesten aanpakken.
Love Strikes Twice is misschien geen echte romantische komedie, maar de tijd die het besteedt aan het romantische subplot is bijna nul. Maar dankzij een heerlijk charmant optreden van Katie Findlay, wordt de film een plezierige reis over zelfacceptatie en weten wanneer je dingen moet loslaten. En dat is meer dan veel Hallmark-films worden gebruikt om mee te werken.
Laten we hopen dat Findlay kan blijven werken, en dat ze de hogere plaatsen kan bereiken waar ze verdient te zijn.