Door Robert Milakovic /20 september 202120 september 2021 In de zevendelige serie Midnight Mass van Netflix neemt de veelgeprezen Doctor Sleep en Haunting of Hill House-schrijver/regisseur Mike Flanagan een pauze van het vertalen van beroemde horrorboeken om zijn gruwelijke kunstwerk te creëren. Flanagan heeft zijn meest betekenisvolle, intieme en angstaanjagende werk tot nu toe gemaakt, vrij van de creatieve beperkingen van het aanpassen van andermans verhalen. Middernachtmis kan soms een beetje lang in de tand voelen, met sommige afleveringen die meer dan 65 minuten duren; niettemin rechtvaardigt Flanagan zijn creatieve toegeeflijkheid met een glorieus gekke laatste drie afleveringen die me buiten adem lieten.
De middernachtmis, die zich afspeelt in het afgelegen dorp Crockett Island, geeft al snel een donker gevoel, aangezien de afbrokkelende stad langzaam van binnenuit lijkt te rotten. We komen hier de kleurrijke bewoners tegen. Flanagan is een genie in het creëren van gedenkwaardige personages, en Midnight Mass is geen uitzondering.
Riley Flynn (Zach Gilford uit Good Girls) keert terug naar zijn jeugdhuis op Crockett Island na een lange afwezigheid vanwege een gruwelijke gebeurtenis. Gilford biedt een ingetogen maar meeslepende uitvoering terwijl zijn personage worstelt met voortdurende twijfel aan zichzelf en angst om anderen in zelfs zijn eigen familie toe te laten. Wanneer Riley's vader (Haunting of Hill House alum Henry Thomas) hem overhaalt om naar de kerk te gaan, ontmoeten we de nieuwe priester van de stad, pater Paul (Hamish Linklater).
Tijdens hun maandelijkse sessies met Anonieme Alcoholisten ontwikkelen Riley en pater Paul een dynamische band terwijl de predikant de eigenzinnige zoon van Crockett Island begint te helpen om te gaan met zijn trauma's uit het verleden. Rileys één-op-één gesprekken met pater Paul stemmen tot nadenken, aangezien hij hem onder druk zet om enkele van de meest dringende theologische problemen uit te leggen, zoals waarom God toestaat dat er vreselijke dingen gebeuren met goede mensen. Dit zijn enkele van de meest ontroerende karakteropbouwende momenten van de show, maar het is ook waar de plot soms een beetje traag kan worden. Hoewel het onderwerp en de uitvoeringen in deze religiegerichte lezingen boeiend zijn, lijkt het alsof Flanagan probeert zijn punt naar huis te slaan nadat de spijker al naar huis is geslagen.
Dat gezegd hebbende, Linklater (Legion, Fargo) is geweldig als Father Paul, en laat de enorme veelzijdigheid van de acteur zien door zijn rol te doordrenken met veel charisma, empathie en zelfs griezeligheid wanneer de situatie daarom vraagt. Nadat bovennatuurlijke gebeurtenissen die elke verklaring tarten zich beginnen te ontvouwen in de kerk onder leiding van pater Paul, wordt de stad meegesleurd in religieuze ijver, waardoor een schisma ontstaat tussen gelovigen en twijfelaars.
In Midnight Mass speelt Flanagan slim met vele soorten terreur, van buitenaardse tot menselijke terreur: fanatisme, corruptie en jaloezie. Hoewel de spookachtige verschrikkingen en springangst niet zo alomtegenwoordig zijn als in The Haunting of Hill House, is er genoeg om je wakker te houden tijdens je eetbui.
Flanagan blijft aantonen dat hij niet alleen een getalenteerd schrijver is, maar ook een ervaren filmmaker. Terwijl zijn hoofdrolspelers door het vervallen terrein van Crockett Island reizen, geeft zijn gebruik van lange trackingshots tijdens discussies een gevoel van grootte en realiteit. Ook de muziek draagt bij aan de griezelige sfeer, van melancholische volksdeuntjes tot instrumentale hymnes die op de achtergrond spelen. Er is één muziekstuk, Were You There, dat doet denken aan het nummer Rains of Castamere van Game of Thrones, dat iets sombers, treurigs of misschien vreugdevols aangeeft.
Midnight Mass heeft een geweldige cast van karakterartiesten, waaronder Kate Siegel (Hush), Annabeth Gish (The X-Files) en Michael Trucco (Battlestar Galactica). Flanagan's schrijven geeft iedereen op intelligente wijze de kans om te schitteren, zodat je tegen de tijd dat je de laatste drie afleveringen in het wild komt, een sterk gevoel van verbondenheid met de groep hebt.
Rahul Kohli (Haunting of Bly Manor) valt op als de sheriff van de stad onder deze briljante groep. Zijn band met zijn zoon Ali (Rahul Abburi) is charmant, aangezien de jongen worstelt met zijn islamitische opvoeding in een overwegend christelijke buurt. Samantha Sloyans extreem religieuze Beverly Bev Keane is een ander voorbeeld. Sloyan knabbelt aan elk woord tot in de perfectie, en ze is een van die personages die je snel veracht.
Ons oordeel?
Midnight Mass is Mike Flanagans meest opmerkelijke werk tot nu toe. Het zit vol met interessante mensen en veel bovennatuurlijke en menselijke angsten, maar het is ook een heel persoonlijk verhaal. Zelfs als sommige karakteruitwisselingen te lang duren, worstelt de Netflix-serie met beperkte theologie op een opwindende manier vakkundig met diepgaande theologische problemen. Flanagan breidt zijn regievaardigheden uit met enkele gelikte trackingshots die het griezelige en afgelegen dorp Crockett Island tot leven brengen.