Door Hrvoje Milakovic /4 november 20214 november 2021 Meestal, wanneer een poging om een franchise in de filmindustrie te creëren met het eerste hoofdstuk mislukt, nemen filmmakers een achterbank en laten ze het verleden achter zich, en een vervolg slaagt er nooit in om het daglicht te zien. Er doen zich ook zeldzame omstandigheden voor waarbij de producenten teruggaan naar de tekentafel, hun fouten rechtzetten, en de voorganger het vreselijke begin van de eerste aflevering kan overschrijven.
In 2017 werd de film uitgebracht die bedoeld was om het begin te markeren van een nieuwe saga, 'Monster Family'. Helaas was het een grote flop en werd het vreselijk gebombardeerd aan de kassa, met een ontmoedigende $ 26,4 miljoen op een budget van $ 30 miljoen.
Omdat het zowel publiek als critici niet kon imponeren, heeft niemand ooit een vervolg geëist of zelfs maar durven dromen. Interessant is dat vier jaar later hoofdstuk twee op 4 november in première ging.
De eerste film werd geregisseerd door Holger Tappe, die terugkeert voor de tweede inzending. Ook schrijver David Safier maakt een comeback, nu vergezeld van Abraham Katz om het script te schrijven, dat is gebaseerd op zijn kinderboek met de titel 'Happy Family'. , en Jessica Brown Findley, keren terug voor de tweede aflevering.
Voor het publiek dat er niet in slaagde om de eerste film te bekijken, was de verhaallijn eenvoudig. Een monster genaamd graaf Dracula, ingesproken door Jason Isaacs, wordt verliefd op een getrouwde vrouw die wordt vervloekt met haar man en twee kinderen en het gezin van vier wordt in monsters veranderd.
Er gebeuren veel dingen, en zoals verwacht wordt de vloek op een gegeven moment opgeheven en aan het einde van de film werd Dracula's eigen wapen, de sneeuwvlok, gebruikt om hem in een ijspegelachtige kooi te bevriezen.
In dit nieuwe hoofdstuk kan Dracula zichzelf bevrijden, hoewel hij in deze titel niet zo prominent is als in de eerste. 'Monster Family 2' richt zich meer op de titelfamilie, die in de ruimte belandt vanwege een zeer complex verhaal over een ruimteschip dat de thuisbasis is van een rijke filantropische mensenfamilie die vastbesloten is om van de wereld een betere en veilige plek te maken door het vastleggen van de ergste monsters ter wereld.
In vergelijking met de eerste film is deze tweede opname veel beter. De schrijvers slagen erin om een onderhoudende genoeg verhaallijn samen te stellen die helaas super generiek blijkt te zijn en hoogstwaarschijnlijk in navolging van zijn voorganger. Het publiek herinnert zich misschien nooit iets na het bekijken ervan.
'Monster Family 2' omvat een vreemde komedie die helaas plat op zijn gezicht belandt en veel lichaamsbeschamende grappen bevat die helemaal niet slim zijn. Tijdens een ruzie tussen Max, ingesproken door Rouse en Mila, ingesproken door Emily Carey, kust de laatste de eerste bijvoorbeeld op de lippen in een scène die absoluut niet op zijn plaats lijkt in de film.
Qua kostuum is Max gekleed als een pooier uit de jaren 80 wanneer de familie een bruiloft bijwoont, compleet met gouden kettingen, een bruin met bont gevoerd jack compleet met een wijde broek en sneakers. Het is best vreemd als zijn vader Frank, ingesproken door Nick Frost, hem complimenteert en zegt dat hij er geweldig uitziet.
Het publiek begrijpt dat hij het misschien heeft gedaan, dus hij kwetst de gevoelens van zijn zoon niet zoals in de echte zin; zijn outfit is afschuwelijk en kan gemakkelijk doorgaan voor een Halloween-kostuum in plaats van trouwkleding.
Voor een film die bedoeld is voor de kinderen, komen sommige scènes ongepast over. Het is duidelijk dat Max zichzelf graag ziet als een pooier en probeert zijn pooier charmes op zijn moeder te oefenen terwijl hij ongepast gekleed is.
Dit wordt allemaal gedaan door een tienerjongen, en zijn actie komt over als een manier om volledige incestgedachten aan te moedigen, wat zeer griezelig is voor een gezinsgerichte film.
Een gedachte dat 'Monster Family 2' te veel probeerde de aandacht van de kijker te trekken met ongemakkelijke situaties die door de film worden verspreid.
Max groeit, net als elke andere tiener, op en zijn hormonen worden gek. Op een gegeven moment ziet hij zijn verliefdheid; maar op dat moment valt zijn broek eraf. De essentie van dat specifieke gebeuren slaat nergens op. Je zou je afvragen waarom de broek er vanzelf af zou vallen. Maar het publiek heeft geleerd dat Max zich graag kleedt als een pooier, dus misschien had hij ze te veel doorgezakt, of waren ze gewoon te wijd.
Een ander meisje maakt onder deze omstandigheden foto's van hem, en de jongen schaamt zich pijnlijk. Het valt op dat de manier waarop deze scène wordt gepresenteerd echt ongemakkelijk is.
Als het gaat om de actiescènes in deze titel, zijn ze onvoldoende uitgevoerd. De personages in de film bewegen te traag of staan gewoon rond als pilaren wanneer ze volledig bezig zouden moeten zijn met adrenaline-pompende achtervolgingsscènes.
De dialoog doet het oppervlakkige verhaal geen goed als het voortduurt, waardoor het kijken naar deze film behoorlijk vervelend wordt. Ook de stemacteurs doen deze film geen recht met hun optredens die matig overkomen.
Tegen het einde van de film is er een buitengewoon huiveringwekkend moment wanneer sommige personages de hit 'Human' uit 1996 van de iconische popband Human League proberen te zingen in een scène die sentimenteel zou moeten zijn.
Het enige opmerkelijk aanlokkelijke in 'Monster Family 2' is dat de beelden erg kleurrijk en goed gedaan zijn. Maar voor een film over monsters is er op geen enkele manier iets spookachtigs aan de personages, wat de hele betekenis van het gebruik van het woord monster in de titel overtreft.
Monster Family 2 maakt net als zijn voorganger geen indruk. Je had gehoopt dat het op de goede weg zetten van de potentiële franchise door de potentiële franchise een tweede kans te geven. Helaas is er niets unieks of spectaculairs dat in de herinnering van het publiek zal blijven hangen. Om te voorkomen dat de kleine munchkins door het huis rennen om dingen te slopen, zal Monster Family 2 als een behoorlijke afleiding dienen. Voor een volwassene die met een kritische geest kijkt, zal men echter niets missen als ze deze overslaan.