Decennialang was de wereld van Stop-Motion-animatie een zeer nichemarkt. De kunstvorm is op de een of andere manier bewaard gebleven door een paar kunstenaars die de techniek nog steeds beschouwen als iets dat behouden moet blijven. Hoe dan ook, Netflix heeft geprobeerd een beroep te doen op kunst door een aantal werkelijk verbazingwekkende shows te produceren die de techniek gebruiken om iets unieks te creëren dat het bekijken waard is. Oni: Thunder God's Tale is slechts de nieuwste van deze tv-series die stop-motionanimatie gebruikt in combinatie met CGI-technieken. Het resultaat is uitmuntend.
Oni: Thunder God's Tale is een Tonko House-productie in samenwerking met Megalis VFX om CGI-verbeteringen en animaties te creëren. De serie is gemaakt en geregisseerd door Daisuke Tsutsumi, die eerder als animator werkte bij Pixar Animation Studios, waar hij verschillende korte films regisseerde. In de serie spelen onder meer Craig Robinson, George Takei, Anna Akana, Momona Tamada, Brittany Ishibashi en Archie Yates. De serie vertelt het verhaal van Onari, een jong meisje dat nog steeds niet heeft kunnen ontdekken wat haar ware kracht is.
De serie volgt Onari terwijl ze ontdekt wie ze is als persoon die leeft in deze magische Japans geïnspireerde wereld, en ook wat haar bestaan voor deze wereld betekent. Ze zal verschillende mysteries ontdekken die verwijzen naar een tijd en plaats die haar begrip te boven gaat, op weg naar het vinden van die antwoorden. En dus, wat begint als een heel persoonlijk verhaal over een jong meisje, wordt iets groters zonder de magische factor te verliezen die het verhaal herkenbaar maakt.
Je kunt vanaf de eerste paar minuten van de show voelen dat dit door en door een passieproject is. Het detailniveau van de personages, de manier waarop ze bewegen, de prachtige omgevingen waar ze lopen en springen, en nog veel meer, zijn uitstekend. We hebben de afgelopen tijd meerdere stop-motion shows gezien op Netflix; The House en Lost Ollie zijn er maar een paar, en toch voelt Oni: Thunder God's Tale heel anders aan omdat de kunststijl herinneringen oproept aan shows zoals Adventure Time, en het is best cool om dat soort karakterontwerp anders te zien.
De show gebruikt een mix tussen stop-motionanimatie en CGI om de sets uit te breiden en de personages vloeiender en dynamischer te laten voelen. Het is erg moeilijk om te beseffen wat CGI is en wat niet, aangezien de kunstenaars veel moeite hebben gestoken in het eindproduct. Guillermo Del Toro's Pinocchio komt ook zeer binnenkort, dus het lijkt erop dat er de komende maanden veel materiaal zal zijn voor stop-motionfans. De korte lengte van de serie, slechts vier afleveringen, spreekt voor de moeilijkheidsgraad en de hoeveelheid hard werk die nodig is om de show te creëren.
Als het gaat om het verhaal, is de show erg gericht op een jong publiek en vindt toch nog de tijd om zijn eigen kennis en mythologie te ontwikkelen. Hierdoor voelt de show aan als iets waar ook een ouder publiek van kan genieten. Het tempo van het verhaal is vrij snel, niet snel genoeg dat alles gehaast aanvoelt, maar ook niet langzaam genoeg dat het voelt alsof het verhaal wordt uitgerekt. Het is een zeer goede balans en de vier afleveringen zijn gemakkelijk in één keer te binge-watchen als je niet oppast.
De cast is ook geweldig. De stemmencast van het ensemble schittert in elk van de rollen. Onari is bijvoorbeeld een perfecte hoofdpersoon, omdat ze op één plek begint en later in het verhaal zeker op een heel andere eindigt. Het verloop van haar boog is terug te vinden in haar stem, en hetzelfde gebeurt met alle personages, groot en klein. Het lijkt erop dat de castingcrew echt de best mogelijke keuzes heeft gemaakt om deze personages tot leven te brengen. Terwijl je de show ziet, voel je dat de acteurs zelf wisten dat ze iets speciaals deden.
Sommige mensen vinden stop-motionanimatie inderdaad schokkend en ongemakkelijk, en voor die mensen hoef ik alleen maar te zeggen dat ze de show eens moeten proberen. Het is erg kort en de mix tussen stop-motion en CGI-animatie is erg goed gedaan, misschien goed genoeg gedaan dat ze het niet vreemd zullen vinden zoals in andere producties. Oni wordt uiteindelijk een van de best geanimeerde shows die Netflix dit jaar heeft uitgebracht, en dat zijn er veel. Het is triest om te horen dat Netflix zijn animatieafdeling misschien inkrimpt, maar gelukkig hebben ze dit soort shows gemaakt voordat ze die beslissing namen.
Uiteindelijk is Oni: Thunder God's Tale een prachtig verhaal over liefde, verantwoordelijkheid en wat het betekent om je open te stellen voor mensen en ze te laten zien waartoe je in staat bent. Liefde is nooit iets dat onderschat moet worden. Liefde is een van de mooiste gevoelens die een persoon kan voelen, en als je van iemand houdt, moet je hem dat laten weten, want het is heel ver en tussenin wanneer je in staat zult zijn om te zeggen dat liefde je overkomt. Oni: Thunder God's Tale is een werk van liefde, daarom is het de moeite waard om te zien.