Door Robert Milakovic /12 september 202112 september 2021 In zijn voortdurende kruistocht om elke week een nieuwe titel uit te brengen, heeft Netflix zijn nieuwste foto uit zijn filmkluis met de titel 'Prey' losgelaten. De film is een Duitse thriller geschreven en geregisseerd door de Duitse filmmaker Thomas Siben. ‘Prey’ ging in première op de streaminggigant op 10 september 2021. De hoofdrollen worden gespeeld door David Kross, Hanno Koffler, Robert Finster, Klaus Steinbacher, Ying Ngo, Livia Matthes en Maria Ehrich.
'Prey' volgt Roman, een rol van David Kross die besluit zijn laatste dag als vrijgezel door te brengen door een boswandeling te maken met zijn twee vrienden, Vincent gespeeld door Yung Ngo en Stefan belichaamd door Klaus Steinbacher en zijn broer Albert een rol van Hann Koffler. In eerste instantie lijkt het kwintet het naar zijn zin te hebben om de rivier af te kajakken en te genieten van een gezellige avond rond een vuur totdat ze een schot horen dat ze afdoen als een jagersschot.
Echter, de volgende keer dat de schoten worden afgevuurd, raakt een van de vijf gewond en realiseren de mannen zich dat ze voor de sport worden opgejaagd door een maniak die verborgen is in het bos. Om te beginnen is er maar één van hen bekend met het bos. Ze hebben geen voertuig omdat de schutter hun autobanden laat knappen, dus een snelle ontsnapping is uitgesloten, hun telefoons hebben geen service, en wanneer ze de parkeertelefoon proberen te gebruiken om contact op te nemen met de politie, wordt de telefoniste vermoord voordat ze kunnen bellen voor hulp waardoor ze zich wanhopig en verloren voelen.
De moordenaar lijkt het naar zijn zin te hebben met het besluipen van haar prooi, spoiler alert, ja, ze is een vrouw en het team probeert door het struikgewas te navigeren terwijl ze een draad van kogels achtervolgen. Verschillen beginnen onderling af te nemen, waardoor de situatie nog erger wordt. Vreemd genoeg lijkt de schutter geen haast te hebben terwijl ze overal tegelijk is, iets wat niet logisch is.
Meteen vanaf het begin zet deze thriller een toon en een stemming voor zichzelf, waar hij gedurende de hele speelduur aan vasthoudt. De dreigende score, ongelooflijk gespannen stiltes en de weinige personages in elke scène creëren een gevoel van onbehagen en intriges bij het publiek. Het filmen van de meeste scènes in het bos voegt een vleugje sinisterheid toe aan de film, terwijl de andere scènes die elders zijn gefilmd ook zo griezelig zijn als maar kan, inclusief hoe de gelukkige herinneringen worden gepresenteerd in flashbacks die het publiek het gevoel geven dat niet alles is zoals het lijkt.
Iets wat een beetje verbijsterend is in deze functie is de vriendschapsdynamiek tussen de vijf mannen. Ten eerste lijkt het onlogisch dat ze allebei aan boord waren met het plan van Roman om zonder bezwaar naar het bos te gaan, terwijl er personages zijn met verschillende fobieën als het gaat om deze escapade. Toch zijn ze het er allemaal over eens, en wanneer ze hun koffers pakken voor het zogenaamde avontuur, lijken ze te zijn als de ride-or-die-vrienden, iets dat drastisch verandert naarmate hun interacties vreemd onpersoonlijk en zelfs bitter worden als het verhaal vordert.
Dit maakt het moeilijk om te begrijpen wat voor soort vrienden ze zijn, en het is nog moeilijker voor het publiek om ook in de conflicten te investeren. Interessant genoeg lijken veel van hun meningsverschillen uit het niets op te duiken zonder enige opbouw, en je kunt het niet helpen om het gevoel te hebben dat de intensiteit van de gevechten in sommige scènes een beetje geforceerd is. De film is echter nagesynchroniseerd en het is mogelijk dat de emotionele spanning en spanning gewoon verloren zijn gegaan in de vertaling.
De eerste paar minuten van de film zijn absoluut traag en flauw; echter, dingen escaleren snel wanneer de vrienden bang door het bos beginnen te rennen en kogels ontwijken en proberen de onzichtbare vijand te slim af te zijn, wat het aspect van spanning en angst oplevert. Je zou natuurlijk verwachten dat de personages meer angst vertonen, maar in plaats daarvan verspillen ze soms cruciale tijd aan gekibbel in plaats van onmiddellijk over te schakelen naar de overlevingsmodus. Op een gegeven moment kiest het verhalende soort een van de jongens uit als de veronderstelde hoofdrolspeler, waardoor de veronderstelling wordt gewekt dat deze specifieke persoon zou kunnen overleven om een andere dag te zien dankzij het plotpantser dat volledig is gereserveerd voor hoofdrolspelers.
Maar 'Prey' maakt dat goed door een gelijke hoeveelheid focus op de andere vier jongens te leggen, waardoor het publiek gissen wie van hen, als die er al is, de angstaanjagende beproeving met de hoofdrolspeler zal overleven. Een cruciaal aspect dat het vermelden waard is, is dat deze titel het verwachte blijft volgen door de volgorde van overlijden van de personages niet te baseren op hun persoonlijkheidstypes.
Tranen en het aspect van rouw om hun gevallen vrienden ontbreken duidelijk vanwege de wanhoop van de overgebleven partij om te overleven en de ogenschijnlijke aard van de meeste van hun banden. Als het gaat om de harteloze moordenaar, een gebroken hart en vreselijke verliesgevende mensen om koelbloedige moordenaars te worden, is een trope-publiek dat ontelbare keren heeft gezien, maar we geloven er nog steeds elke keer in. Bovendien is wraak voor een persoonlijk verlies een sterkere drijfveer om mensen te vermoorden dan ambitie voor persoonlijke bevrediging, en de vijf zouden gewoon een geval kunnen zijn van op het verkeerde moment op de verkeerde plaats zijn.
De antagonist is een behoorlijk intrigerend personage, haar uiterlijke blik, haar houding die niet meteen een wrede doodslager schreeuwt, wat iemand meer nieuwsgierig dan boos maakt op het mysterie dat haar omringt. De competentie die ze als scherpschutter bezit, maakt haar tot een dodelijke schurk.
De film eindigt op een nogal anti-klimatologische manier, zowel wat betreft de gebeurtenissen die op dit moment gaande zijn als de individuele worstelingen waarmee elk van de personages wordt geconfronteerd. Toch is het abrupte einde een hommage aan de even abrupte manier waarop alles zich snel heeft gemanifesteerd.
'Prey' is een fatsoenlijke film voor het publiek dat op zoek is naar een plotgerichte, actievolle en nagelbijtende thriller, omdat het uitstekend werk doet om de aandacht van kijkers te trekken en vast te houden. Het plot sleept niet, het blijft op koers en de personages geven je genoeg tijd om ze te leren kennen zonder eraan gehecht te raken.