In 1993 bracht Disney de originele Hocus Pocus uit en de film werd al snel een Halloween-klassieker. Disney speelt de film sindsdien elk jaar op Disney Channel en nu op Disney Plus, waar het publiek hem kan bekijken wanneer ze maar willen. De film is zeker een klassieker, maar zelfs een klassieker heeft af en toe een update nodig. Disney is de meester van remakes en legacy sequels, dus toen ze aankondigden dat er een nieuwe Hocus Pocus in productie was, kwam dat niet als een verrassing. Dit is de recensie voor Hocus Pocus 2, een nieuw vervolg en mogelijk een nieuwe klassieker voor Halloween.
Hocus Pocus 2 wordt geregisseerd door Anne Fletcher en heeft hoofdrollen voor Bette Midler, Sarah Jessica Parker, Kathy Najimy, Whitney Peak, Lilia Buckingham, Belissa Escobedo, Doug Jones, Sam Richardson en Tony Hale. De film is een direct vervolg op de originele film uit 1993 en ziet de Sanderson-zussen nog een keer terugkomen om kinderen op te eten en kwaad te veroorzaken in de stad Salem. Deze keer worden ze echter geconfronteerd met een nieuw verbond van heksen dat zal proberen een einde te maken aan hun snode plannen.
Als het gaat om legacy sequels, zijn degenen die vaak als goed worden beschouwd degenen die erin geslaagd zijn om de essentie te nemen die het originele goed maakte en het te repliceren met een nieuwe verflaag. Legacy-sequels hoeven niet revolutionair te zijn, maar ze moeten het verhaal een nieuwe richting inslaan en tegelijkertijd de elementen behouden die mensen leuk vinden uit het origineel. Als een van deze doelen niet wordt bereikt, zal dit meestal resulteren in een ramp en in mensen die de film haten omdat het niet is wat ze hadden verwacht.
Hocus Pocus 2 weet beide doelen te bereiken. Het brengt alle charme, komedie en magie van het origineel en introduceert een nieuwe reeks personages die letterlijk nieuw leven in de nieuwe franchise brengen. Is dit een van de beste films van het jaar? Niet echt. Maar het hoeft niet. Hocus Pocus 2 is goed genoeg om zich in feite te onderscheiden van de meeste grote aanbiedingen van alle streamingdiensten, maar heeft ook geen ambities om beter te zijn dan dat. Het resultaat is een film die probeert leuk te zijn, en als het dat doel eenmaal bereikt, is het er blij mee.
Visueel grijpt de film terug naar het origineel op manieren die volgens de huidige maatstaven misschien goedkoop aanvoelen, maar deze manieren zijn vooral bedoeld vanwege de manier waarop het wordt gepresenteerd. De visuele effecten hebben bijvoorbeeld deze goedkope en oude kwaliteit waardoor de film zich meer verbonden voelt met het origineel dan met iets anders. De spreuken, de bezems en zelfs de manier waarop de heksen door de lucht vliegen, voelen allemaal oud maar correct aan in de context van de film. Het is niet eenvoudig om op de juiste manier rare visuele effecten te creëren.
Anders zijn de productiewaarden redelijk goed. Niet zo hoog als de bioscoopkaskrakers van Disney, maar inderdaad goed genoeg dat de film aanvoelt als iets dat de moeite van het kijken waard is voor het seizoen of daarbuiten. Bovenal brengen het verhaal en de personages een geweldige funfactor met zich mee waarvan de meeste mensen zullen kunnen genieten. Vooral omdat je het origineel niet hoeft te hebben gezien om van dit vervolg te genieten. De film doet al het nodige om je op de hoogte te houden van wat er is gebeurd en waarom deze heksen zijn zoals ze zijn.
Eigenlijk komt het als een verrassing dat de Sanderson-heksen de belangrijkste focus van de film zijn. In het origineel moesten ze de focus delen met de tienerhoofdpersoon, maar hier draait het allemaal om de Sandersons, en hoe kan dat ook niet? Ze zijn wat mensen willen zien, dus waarom zou je ze ze niet geven? De nieuwe personages zijn allemaal in ondersteunende rollen, en ze doen allemaal geweldig werk. Ze hebben allemaal hun eigen bogen en verhaallijnen, maar ze trekken nooit de aandacht van onze favoriete heksen.
Over heksen gesproken. Het hoofdtrio glijdt vrij gemakkelijk in hun rollen en de dynamiek is net zo grappig en fantastisch als altijd. Midler is natuurlijk de uitblinker van de drie, en het is gewoon fascinerend om naar haar te kijken en haar het landschap met verve te zien kauwen. Dit zijn allemaal ervaren actrices en ze zetten hun ervaring echt goed in. Tony Hale valt ook op als mogelijk het grappigste personage in de film.
De cinematografie van Elliot Davis brengt de zaken echt bij elkaar. De score van John Debney, die terugkeert om muziek te brengen in deze Halloween-film, is werkelijk uitstekend en doet je beseffen hoe memorabel de filmmuziek uit die periode was. Zo maken ze ze gewoon niet meer.
Hocus Pocus 2 is een opmerkelijk legacy-vervolg. Het is op zich al een leuk avontuur en ook een liefdesbrief aan het origineel. Alle acteurs doen hun best, en het komt over als een film die met liefde is gemaakt en niet alleen als een nieuwe cash-in. Hocus Pocus 2 zal zeker niet de originele vervangen, maar het zal een prachtige dubbele functie opleveren.