Er zijn de laatste tijd veel stukken uit die tijd in shows en films te zien geweest. Filmmakers hebben de geschiedenis bestudeerd en hebben in feite besloten om de levens te kiezen en te vertellen van elke vrouw die ooit ergens heeft geregeerd. Vooral Netflix liep voorop in deze beweging met The Crown, een show die nu behoorlijk relevant aanvoelt na de dood van zijn hoofdrolspeler, koningin Elizabeth, in het echte leven. Het zet je aan het denken hoe de realiteit soms zoveel interessanter is dan alles wat fictie kan bedenken.
De laatste jaren is er echter een tendens om verder terug in de tijd te gaan. De Kroon had het voordeel het leven van een zeer goed gedocumenteerde persoonlijkheid te volgen. Iemand die zelfs het grootste deel van de show in leven was. Ondertussen gaan andere shows verder terug en pikken ze vrouwen op die al lang dood zijn en wier geschiedenis hun leven niet echt tot in detail of in enig detail heeft gedocumenteerd. Ja, de meeste boeken zijn geschreven door mannen, en dus is het in de huidige samenleving beter om meteen na te denken over hoe de meeste van de prestaties van deze vrouwen in feite uit de boeken zijn gewist.
Dit perspectief geeft de schrijvers en filmmakers alle ruimte om de gaten te vullen met hun eigen ideeën. Helaas betekent dit dat de ideeën meestal hetzelfde worden, er is gewoon zoveel verbeeldingskracht. En dus gaat The Empress, de nieuwste Netflix-tv-serie, die weg in en voelt zich uiteindelijk hetzelfde. Niet alleen voor The Crown, maar ook voor andere series zoals The Serpent Queen van dit jaar en Hulu's hit The Great. Kan The Empress een manier vinden om zich te onderscheiden van al deze shows die precies hetzelfde doen?
The Empress is een Duitse tv-serie ontwikkeld voor Netflix door Katharina Eyssen en Lena Stahl. Het vertelt het verhaal van keizerin Elisabeth van Oostenrijk en hoe de jonge vrouw het altijd ingewikkelde en gevaarlijke leven van een koninklijk hof navigeerde. De serie richt zich veel op het politieke gekonkel, maar ook op de meer romantische kant van de keizerin en hoe ze de harten van mannen veroverde, waar ze ook ging. De serie bestaat uit zes afleveringen van een uur.
Het eerste dat opvalt aan de keizerin is hoe mooi hij eruit ziet. Net als in Hulu's The Great is het productieontwerp een van de belangrijkste elementen als het gaat om het verkopen van een verhaal dat zich ergens anders in de tijd afspeelt. Gelukkig is de afdeling productieontwerp die aan The Empress werkt gewoon ongelooflijk getalenteerd. Ze zijn erin geslaagd hun sets op de best mogelijke manier te gebruiken, waardoor de rest van de crew ze kon fotograferen en tot leven kon brengen door middel van acteren, licht en schrijven.
Echter, net als de rest van de show, voelt The Empress ook een beetje vergelijkbaar met andere shows in dezelfde geest. Het is natuurlijk onmogelijk om dingen er gewoon anders uit te laten zien omwille van de afwisseling. Toch vloeien de decors en de kostuums van al deze shows vrij gemakkelijk in elkaar over. Soms wordt het erg moeilijk om details te vinden die uniek zijn voor elke show. Hetzelfde gebeurt met de sets, de make-up, de kunst en zoveel andere elementen waaruit de wereld bestaat waarin de personages wonen. Hoe dan ook, de kwaliteit van de productie is erg hoog en het verkoopt de periode vrij gemakkelijk.
Het komt dan neer op het schrijven en acteren om iets te maken dat unieker en interessanter aanvoelt dan zijn leeftijdsgenoten. Als het gaat om de plot en personages, is The Empress een beetje een allegaartje. De verhalen lijken erg op dingen die we al zo vaak hebben gezien, de ruige huwelijken, het verraad, de tedere momenten tussen vrienden, het verdriet om iemand te verliezen. Dit zijn allemaal momenten die heel erg deel uitmaken van het echte leven, maar als er zoveel shows zijn die ze gebruiken om keer op keer dezelfde verhalen te vertellen, zou je tijdens het kijken naar The Empress een déjà vu kunnen krijgen.
Het schrijven valt ook in een aantal veelvoorkomende valkuilen waarbij personages zich op onlogische manieren gedragen en de schrijvers gewoon willen dat het verhaal doorgaat. En om dat te doen, gebruiken ze enkele stijlfiguren die, meer dan opwindend of intrigerend, gewoon vervelend zijn. Het einde heeft hier last van en het is duidelijk dat iedereen in het productieteam op dat tweede seizoen zit te wachten. Het is leuk om wat dingen in de lucht te laten in de hoop ze het volgende seizoen te kunnen volgen, maar als het gaat om de kijkervaring, is het misschien niet zo bevredigend als de schrijvers denken.
Gelukkig kan het slordige schrijven worden overwonnen dankzij fantastisch acteerwerk. De hele cast staat in vuur en vlam in The Empress. Vooral Devrim Lingnau, die de titelrol speelt. De 24-jarige actrice is best verbazingwekkend, en ze heeft een uitgebreid bereik waarmee ze het hele seizoen door een heel spectrum van emoties kan gaan. Ze begint als een behoorlijk rebelse, maar naarmate het gewicht van het leven zijn sporen op haar begint na te laten, kun je zien dat ze op heel subtiele manieren als vrouw begint te rijpen.
De rest van de cast levert ook geweldig werk door Lingnau te ondersteunen tijdens haar reis. De acteurs zorgen ervoor dat zelfs de meest verbijsterende schrijfbeslissingen werken, dus voor sommige mensen worden die valkuilen op de lange termijn misschien niet eens een probleem. The Empress is een prachtige productie, en het is ook best vermakelijk. Als dit je eerste show in zijn soort is, zul je het fantastisch vinden. Als je een veteraan van het genre bent, dan is het prima, maar het mist persoonlijkheidskenmerken die het kunnen onderscheiden van de rest van de shows die hetzelfde proberen te doen.