‘Rumble’ Review: De Ultieme Titan Faceoff

'Rumble' is het nieuwste animatiekomedie-drama van Paramount Animation dat op 15 december debuteerde en geregisseerd werd door Hamish Grieve op basis van een scenario dat hij samen met Matt Lieberman en Rob Harrell schreef.

Deze film bevat stemmen van sterren als Geraldine Viswanathan, Terry Crews, Will Arnett, Ben Schwartz, WWE-worstelaar Romain regeert en Susan Kelechi Watson.

Deze familiefilm is losjes gebaseerd op de graphic novel Monster on the Hill van Rob Harrell, waarin een dorp in het Victoriaanse Engeland wordt beschreven waar de mensen zich in menigten omdraaien om hun eigen titanen te steunen.

In zijn geval behoudt 'Rumble' het element van het gesponsorde monstergevecht, maar speelt het zich nu af in het moderne tijdperk met een paar WWE-componenten.

Deze film speelt zich af in een stad waar monsters vredig tussen mensen leven. Echter, in plaats van een groep enorme mannen en vrouwen die de massa op de worstelring entertainen, domineren monsterworstelaars alleen de sport.

De setup is compleet met alles zoals het op een normaal podium zou verschijnen. Er zijn omroepers, scheidsrechters, toeschouwers en zelfs trainers die ervoor zorgen dat hun monsterspelers doorgewinterd genoeg zijn om het op te nemen tegen hun tegenstanders.

Nadat de regerend kampioen tentacular van de stad, ingesproken door Terry Crews, besluit om van kamp te veranderen naar de naburige stad op zoek naar groenere weiden, verliest Stoker zijn primaire bron van inkomsten, wat betekent dat het zeer gekoesterde stadion gemakkelijk een schaduw van zijn vroegere zelf zou kunnen worden.

Dus een tienermeisje genaamd Winnie McEvoy, ingesproken door Viswanathan, die ook de dochter is van de grootste monstercoach aller tijden, besluit de mantel op te nemen en de erfenis van haar overleden vader voort te zetten door een monstershow te creëren om haar stad in zijn oude glorie herstellen.

Ze roept de hulp in van een van de meest luie titanen die er zijn, genaamd Steve, ingesproken door Will Arnett. Hoewel de stroman zijn waarde niet inziet als het gaat om het domineren van de ring, is hij behoorlijk beroemd als een verliezer die wordt betaald om wedstrijden weg te gooien voor wat mager geld, hoewel Winnie veel vertrouwen heeft in zijn capaciteiten.

Haar optimisme wordt versterkt door het feit dat Steve de zoon van Rayburn is. Rayburn was tijdens zijn hoogtijdagen een icoon in de sport en wordt in Stoker gezien als een legende.

Nu is het duo vastbesloten om de grootsheid en verwachtingen van hun ouders waar te maken en de roem en het respect van hun geliefde stad hoog te houden.

Bovendien domineren de beelden van hun overleden vaders, wiens coach-monster-team-up de oogappel van de stad was, nog steeds het stadion van de stad, en ze zouden deze graag in hun geheugen willen bewaren.

Maar Steve zou liever iets anders doen, een activiteit waar hij grenzeloos plezier aan beleeft, namelijk salsadansen. Het onwaarschijnlijke duo offert echter nog steeds hun verlangens op voor hun gemeenschap.

Hoewel het uiteindelijke doel voor de twee teamgenoten glashelder is, maakt het script geen volledig gebruik van de identiteit van de twee hoofdpersonages. Ondanks dat Winnie de motiverende factor is voor Steve om zijn volledige potentieel te benutten en zijn vaders naam eer aan te doen, worden haar gedachten, gevoelens en interesses buiten het centrale doel niet bekendgemaakt.

Het overtreft ook het aspect om mensen hun passie te laten volgen in plaats van ze iets te maken dat ze liever niet hebben, alleen omdat het in hun familie zit.

In dit geval zou je verwachten dat Winnie Steve zou aanmoedigen om zijn liefde voor salsa na te streven door misschien lid te worden van een dansgroep of zelfs professioneel te trainen om zijn vaardigheden verder aan te scherpen.

Maar 'Rumble' neutraliseert dit snel doordat Winnie Steve aanmoedigt om zijn unieke salsabewegingen te gebruiken als manoeuvreertactieken voor zijn wedstrijden; daarom kan men het als een behoorlijk compromis beschouwen.

De visuele humor is beperkt voor een film met zo'n tactische benadering. De verschillende verwijzingen naar het sportconglomeraat World Wrestling Entertainment of WWE resoneren niet per se, behalve de cameo van Michael Buffer als omroeper.

'Rumble' blijft dicht bij de stijl van sportfilms als een onverschrokken underdog probeert de kansen te omzeilen om de erfenis van zijn familie waar te maken en zijn geliefde huis te redden van een egoïstische ontwikkelaar.

De functie blijft trouw aan de aspecten van films in dit genre. Van inspirerende toespraken voor coaches tot de trainingstactieken, in de voetsporen treden van legendarische ouders, onconventionele winstijlen die nergens in de professionele boeken voorkomen, tot aan de laatste epische confrontatie.

Deze film doet in dit opzicht niets nieuws, maar de scènes van monsters die het opnemen tegen hun soortgenoten in de ring zijn een fantastisch vermakelijk spektakel dat deze film onderscheidt van zijn soort dat eraan voorafging.

Het meest intrigerende aspect van 'Rumble' is het zien van monsters die sportdranksponsoring beschieten en alle voorbereidingen die in overweging worden genomen om ervoor te zorgen dat de evenementen soepel en succesvol verlopen.

De setting is gestructureerd om tegemoet te komen aan zowel monsters als mensen. Menselijke coaches moeten bijvoorbeeld rondvliegen in scooters om met hun torenhoge spelers te praten.

Het is eigenlijk alle WWE-gekte, maar nu met hoorns, tentakels en monsterincarnaties die het publiek een smakelijke visuele traktatie bezorgen.

De monsterkandidaten zijn zo gevarieerd mogelijk, variërend van kolossale geschubde reptielen tot de kleinste puffballs die hun unieke eigenschappen gebruiken als troeven voor hun wedstrijden.

De menselijke karakters vallen niet zo veel op, behalve Winnie, wiens innemende persoonlijkheid en zelfverzekerde manier van lopen de ruimte net zo beheerst als de titanen waarmee ze werkt.

Een van de meest memorabele momenten in deze film is wanneer Winnie op een verhoogd platform staat zodat ze Steve recht in de ogen kan kijken tijdens een van die spreekmomenten, wat een behoorlijk charmant moment is.

Een andere zeer zichtbare mens is Jimothy Bret-Chadley III, de door sociale media geobsedeerde manager van Tentacular, ingesproken door Ben Schwartz.

'Rumble' probeert de actie op de ring te brengen, maar helaas voldoet het niet helemaal aan de verwachting, en de impact op het publiek is nogal subtiel voor een film die het huis letterlijk naar beneden zou moeten halen met monsters en zo.

Toch is het een vermakelijk feest voor het jonge publiek, aangezien de scènes waarin de titanen het tegen elkaar opnemen een absolute thriller zijn voor de schattige kleine munchkins.

SCORE: 6.5/10