Door Robert Milakovic /30 augustus 202130 augustus 2021 'Rurouni Kenshin: The Beginning' is een Japanse live-action film geregisseerd door Keishi Otomo, de regisseur van de vorige films in de favoriete serie van fans. Deze film markeert de vijfde en laatste aflevering in de Rurouni Kenshin-saga gebaseerd op de gelijknamige graphic novels van Nobuhiro Watsuki. Dit vijfde hoofdstuk werd gelijktijdig geproduceerd met de vierde inzending 'Rurouni Kenshin: The Final', waarbij de opnames plaatsvonden op 43 locaties in Japan.
De functie werpt de schijnwerpers op het verleden van Himura Kenshin als de moordenaar Hitokiri Battosai tijdens zijn laatste jaren van de Bakumatsu en hoe de voormalige huurmoordenaar zijn kruisvormige litteken kreeg. Deze film ging op 4 juni in première in de Japanse theaters, maar werd op 30 juli wereldwijd uitgebracht op Netflix.
In deze actiefilm spelen Takeru Satoh de hoofdrol, die het karakter van Kenshin Himura belichaamt sinds de eerste film uitkwam in 2012. Andere castleden zijn Kasumi Arimura als Tomoe Yukishiro en Yosuke Eguchi die onder meer de rol van Hajime Saito op zich neemt.
Zoals fans van zowel de geanimeerde versie als de live-action-franchise zich misschien herinneren, was Himura een huurmoordenaar en een dodelijke trouwens wiens naam en vaardigheden ver en verder reikten. Gelukkig zag hij uiteindelijk het licht en liet hij zijn massavernietigingswapens neer nadat hij 100 moorden op zijn naam had gezet voordat hij zijn daad in twijfel trok en ervoor koos om het personage te worden dat veel fans tegenwoordig kennen en waarderen.
Zoals de titel al doet vermoeden, gaat het verhaal terug naar waar het allemaal begon om de serie met een perfecte boog te binden en het te versterken als een van de beste filmische sagen ooit gemaakt. Het is de volledige deconstructie van Kenshins karakter en reconstructie tot de persoon die we in de andere films hebben gezien. Het verhaal laat zien hoe Himura veranderde in de iconische agent van de dood die angst afdwong waar hij ook voet zette. Het verhaal onderzoekt ook hoe Kenshin Tomoe Yukushira ontmoette, en benadrukt hoe ze een verandering in zijn killer-for-hire-levensstijl introduceerde. Zoals het publiek uit het vierde hoofdstuk leerde, verraadt Tomoe Himura op een bepaald moment; deze film onderzoekt echter het waarom en hoe het allemaal is gebeurd.
Net als zijn voorgangers is 'Rurouni Kenshin: The Beginning' alles wat fans zouden verwachten van een film van dit kaliber en nog veel meer. De vorige films toonden Himura als een soort held, maar in dit hoofdstuk is hij gewoon een zeer bekwame professional die rondhangt in een rebellengroep in de overtuiging dat hij vecht voor vrede voordat Tomoe hem stapt en hem in de goede richting leidt . Himura's gezicht blijft uitdrukkingsloos, waardoor het moeilijk is om zijn innerlijke gevoelens te lezen; het publiek kan echter snel zien dat er een intens gekwelde ziel achter die lege façade zit.
Omdat het het handelsmerk is van deze saga, zit 'Rurouni Kenshin: The Beginning' boordevol intrigerende, goed gechoreografeerde en vakkundig geschoten actiescènes. En om hieraan toe te voegen, de actie is donkerder, meer geaard en zo brutaal als maar kan. Er zit zelfs zoveel geweld in de film dat Netflix hem 18+ moest geven. Otomo bouwt de actie voor deze geheel anders op dan de openingsscène, het is sneller en bloediger. Toch neigt het naar meer conditioneel, en vernauwt het zich tot hoe het emotionele littekens toebrengt aan het hoofdpersonage. Liefhebbers van dit soort films zullen met plezier de bloederige scènes verslinden, ongeacht hoe lang de actie duurt. Degenen die echter een beetje lauw zijn als het gaat om actiescènes, zullen na een tijdje merken dat ze uit elkaar gaan, omdat een groot deel van de schermtijd wordt ingenomen door scènes met intense en extreme actie.
De partituren zijn vakkundig en opzettelijk door de film heen geplaatst, en de gebruikelijke actie-aanwijzingen ontbreken wanneer de actiescènes beginnen. In plaats daarvan is de partituur langzamer en dieper, wat leidt tot iets meer dan de lichamelijkheid van de scènes. De visuals voor 'Rurouni Kenshin: The Beginning' zijn totaal anders dan de vorige films. De opnamen hebben een korrelig uiterlijk en een minder levendige kleurgradatie, wat een uitstekend gebruik van filmische taal is om een duidelijk contrast met de andere films in de serie weer te geven.
In het hart van dit prachtige meesterwerk ligt het liefdesverhaal tussen Kenshin en Tomoe, dat de ziel van de hele franchise vormt. Kasumi Arimura steelt de scène met haar meesterlijke optredens als Tomoe met de verschillende transformaties die ze ondergaat, vooral hoe ze de schijnbaar onbreekbare, emotieloze façade van Kenshin weet te doorbreken. Haar karakter is een zeer vitale kracht in het voortstuwen van het verhaal.
Hoewel het plot traag is, is het erg intrigerend en kost het tijd om de gaten in het plot op te vullen die door de vorige films zijn achtergelaten. Het geeft een achtergrondinzicht in hoe Japan er in de 18e eeuw uitzag, en zorgt ervoor dat ze de geschiedenis, de decorontwerpen en de kostuums correct kregen volgens die periode. De titel behandelt ook de fascinerende oude geschiedenis van Japan en zijn prestigieuze samoeraitraditie en geeft een cruciale geschiedenisles op zijn pad.
Deze film heeft veel flashbacks die helpen om meer licht te werpen en het verhaal voort te stuwen, maar tot op zekere hoogte geeft dit soort dingen veel weg, waardoor de nieuwsgierigheid en spanning wordt uitgehold. Als de flashbacks minder waren, zouden ze mysterieuzer en opwindender zijn geweest.
'Rurouni Kenshin The Beginning' is een geweldige film om tijd aan door te brengen voor fans van de veelgeprezen serie. Naast het dieper graven in het karakter van Himura en het publiek helpen begrijpen hoe deze man is ontstaan en waarom hij is zoals hij nu is. Over het algemeen is het een goed geschoten kunstwerk, buitengewoon vermakelijk, dat de live-action-serie van de meest iconische anime op de meest indrukwekkende en oprecht passende manier afsluit en het publiek tevreden stelt. Voor de nieuwelingen is het echter geen erg slim cinefiel idee om met deze aflevering te beginnen, omdat, in tegenstelling tot zijn voorlopers, deze nieuwste niet goed werkt als een op zichzelf staande versie.