Door Robert Milakovic /31 augustus 202131 augustus 2021 'Rurouni Kenshin', ook bekend als 'Rurouni Kenshin: Origins', is het eerste hoofdstuk in de periode actie-avontuur franchise Rurouni Kenshin gebaseerd op de manga of het Japanse stripboek met dezelfde naam geïllustreerd door Nobuhiro Watsuki. Dit debuut, geregisseerd door Keishi Otomo, is een mengeling van actie en romantiek en de sterren Takeru Satoh en Emi Takei en zoomt in op de fictieve gebeurtenissen die plaatsvonden tijdens een cruciaal Japans geschiedenistijdperk genaamd de Meiji-periode, waarin het Japanse feodale systeem van regering en het herstel van het imperiale systeem. Deze live-action feature kwam op 25 augustus 2012 in de bioscopen in Japan en in augustus 2016 werd een nagesynchroniseerde versie uitgebracht in theaters in Noord-Amerika.
De film speelt zich af in het Japan van de jaren 1860 tijdens de overgang van de samoerai naar het nieuwe tijdperk. Het volgt het verhaal van een dodelijke moordenaar genaamd Kenshin Himura, gespeeld door Takeru Sato. Hij dwaalt door Japan, met een katana met een omgekeerd mes dat hem verhindert te doden om zijn eed te handhaven in een poging de massa te beschermen en te verdedigen als verzoening voor de honderden moorden die hij pleegde tijdens zijn dagen als huurmoordenaar. Spoiler alert, zijn eed duurt niet lang als hij terug is op het slagveld; deze keer is het echter voor een goed doel dat vecht aan de kant van gerechtigheid.
Zijn pad leidt hem naar een verarmde dojo gerund door Kamiya Kaoru, en de twee vreemden worden al snel vrienden. Kort daarna komt een politieagent genaamd Saito Hajime, die Kenshin uit zijn verleden kende, langs bij zijn nieuwe opgravingen om de moord op zijn collega te onderzoeken die undercover werkte in een poging een ondergronds kartel aan het licht te brengen dat een soort opium produceert en distribueert. Hij vraagt Kenshins uitzonderlijke vaardigheden om het kartel neer te halen, maar de voormalige huurmoordenaar wijst het verzoek af.
Hajime's onderzoek leidt hem al snel naar een rijke zakenman genaamd Taked Kanryu, een rol gespeeld door Teruyuki Kagawa als de drugsbaron van de pillen en porties die worden verhandeld in het gebied dat is vervaardigd door een vrouw genaamd Megumi Takani, die wordt gedwongen om de illegale en destructieve goederen. Op een gegeven moment weet ze te ontsnappen samen met een straatvechter genaamd Sanosuke Sagara, en ze voegen zich allebei bij Kenshin's team om de illegale operaties van de slechteriken te helpen boeken.
De casting van deze titel was uitzonderlijk. De regisseur sloeg vrijwel de spijker op de kop, waarbij elk personage uitstekend was. Neem bijvoorbeeld Takeru. Deze acteur is de trotse houder van een zwarte band in Shorinji Kempo, wat een uitstekend onderdeel is van wie Kenshin is als personage. Combineer dat met zijn fysieke eigenschappen en zijn ongelooflijke talent als acteur, en het resultaat is een meesterlijke uitvoering die zelfs door de manga-maker zelf, Nobuhiro Watsuki, werd geprezen als een absolute spiegel.
Yosuke Eguchi doet zijn Saito-personage veel recht, evenals Emi Takei, die de beminnelijke Kaoru belichaamt; veel fans vonden de actrice echter te mooi voor de rol van de jonkvrouw in nood, niet omdat het personage lelijk zou zijn, maar er wordt verwacht dat ze eenvoudig en enigszins sterk gebouwd is voor de gemiddelde Japanse vrouw volgens de manga .
Om de titel in de standaard schermtijd te laten passen, heeft Otomo enkele slapstick-momenten uit de anime verwijderd, die echt veel goeds bevatten, omdat acteurs zich volledig konden concentreren op de actie en dramatische aspecten van hun personages, met uitzondering van Kanryu wordt gespeeld door Teruyki Kagawa, die hyperbolisch zijn paranoïde clownkarakter uit de anime handhaafde. Ondanks de weinige aanpassingen aan de schermaanpassing, deden de filmmakers hun best om trouw te blijven aan de geest van het verhaal door de gebeurtenissen te stroomlijnen.
De vechtscènes zijn zorgvuldig gechoreografeerd, snel, maar zo realistisch als maar kan. De prachtige scènes zijn prachtig in elkaar gezaagd, waarbij de snelheden van de vechtscène mooi samengaan met het tempo van de verschillende shots, terwijl het tempo wordt vertraagd als het gaat om scènes zonder intense actie. De camerahoeken zorgen voor een grote diversiteit, volgen de actie met grote expertise en benadrukken zowel de schoonheid als de lelijkheid van de verschillende locaties en opstellingen waar het verhaal zich ontvouwt.
Muzikaal wijkt deze film af van de originele score van de anime en gebruikt in plaats daarvan een reeks deuntjes, van relatief moderne met techno beats vermengd met tribale zang tot standaard orkestnummers; er is echter geen teken van traditionele Japanse muziek. Terwijl de muziek werkt, voelt het in sommige gevallen niet op zijn plaats en lijkt het op sommige punten te veel gebruikt. Tijdens de dramatische zwaardgevechten kwamen de technodeuntjes bijvoorbeeld herhaaldelijk op, wat als je een muggenzifter bent, ze gemakkelijk kunnen opmerken en tot op zekere hoogte irritant kunnen zijn.
Uit het verhaal blijkt duidelijk dat Kenshin een voormalige doodslager is op een missie naar verlossing. Het zou echter goed zijn geweest om een meer gedetailleerde achtergrond in zijn verleden te krijgen. De demonen die hij bij zich heeft, worden alleen naar voren gebracht door een flashback waarin hij laat zien dat hij wordt gemarteld in een van de scènes, wat enig licht werpt op hoe hij een van zijn littekens kreeg, maar we kunnen het niet helpen ons af te vragen wat hem ertoe bracht de dramatische overstap van een koelbloedige moordenaar naar een zelfverklaarde ambassadeur van gerechtigheid en vrede. Het publiek zal ongetwijfeld nieuwsgierig worden naar hoe Kenshin zijn andere gezichtslitteken kreeg.
De scènes hebben geen gewelddadige of bloederige gevallen en als er enige CGI wordt gebruikt, is deze zeer minimaal, nauwelijks merkbaar. De zwaardtakels zijn erg praktisch, natuurlijk en spannend gehouden, wat de film tot een fantastisch schouwspel maakt.
Aan het eind van de dag is 'Rurouni Kenshin' een verbluffende live-action-aanpassing die op zich al een uitstekende film is. Elk aspect van de film sluit prachtig aan, waardoor het een van de beste Japanse live-action-aanpassingen is die de wereld ooit heeft gezien.