Tanjiro's Hanafuda-oorbellen: betekenis en belang

Tanjiro Kamado is de hoofdpersoon van de enorm populaire Demonen doder manga en anime. Het onderwerp van dit artikel zijn de Hanafuda-oorbellen van Tanjiro, die hij altijd draagt. Je gaat ontdekken wat de Hanafuda oorbellen betekenen en waarom ze belangrijk zijn.

Tajiro's Hanafuda-oorbellen zijn eigenlijk speciale Japanse speelkaarten die op oorbellen zijn geplaatst. Zijn oorbellen, die rode en witte bloemen tonen, maken geen deel uit van een officiële Hanafuda-set en zijn speciaal gemaakt voor de manga. Ze hebben een symbolisch belang, omdat ze de relatie van Tanjiro tot zijn voorouders vertegenwoordigen, evenals de erfgenaam van de Adem van de Zon.

Dit artikel gaat alles uitleggen wat we weten over de Hanafuda-oorbellen in Demonen doder , evenals hun officiële betekenis in de echte wereld. Je gaat ook ontdekken wat ze betekenen en hoe belangrijk ze zijn in het universum van Demonen doder.

Wat zijn Hanafuda-oorbellen?

De Hanafuda-oorbellen zijn een heel specifiek paar objecten in de Demonen doder manga en anime. Ondanks hun gebruik in de franchise, hebben ze in de echte wereld een heel andere betekenis en gebruik.

Hanafuda, wat bloemenkaarten betekent in het Japans, is eigenlijk een stapel Karuta-kaarten (traditionele stapels Japanse speelkaarten), die halverwege de 16e eeuw werd uitgevonden. Hiermee worden verschillende bordspellen van matchende paren geoefend, of visspellen, zoals ze daar bekend zijn.

In Japan is het een van de twee meest populaire karuta-decks, samen met uta-garuta (het spel van honderd dichters).

We gaan nu de geschiedenis van de Hanafuda-kaarten en hun betekenis in de Japanse cultuur en folklore uitleggen.

Hoewel in Japan jarenlang verfijnde kaartspellen door de adel werden gespeeld, werden ze niet algemeen gebruikt en ook niet gespeeld door de lagere klassen. Dit veranderde in Tenmons achttiende jaar (1549 na Christus) toen Francis Xavier in Japan aankwam.

De bemanning van zijn schip droeg kaarten genaamd Hombre (Portugees 48-kaartendek) uit Europa, en voorschriften voor het spelen van deze, en meer specifiek gokkaartspellen, die enorm populair werden bij het Japanse volk.

Toen Japan vervolgens in 1633 alle contact met de westerse wereld verbrak, werden buitenlandse speelkaarten verboden. Desondanks waren ze nog steeds erg populair. Privé gokken tijdens het Tokugawa-shogunaat was illegaal. Maar aangezien de kaartspellen zelf niet verboden waren, werden de nieuwe kaarten gemaakt met verschillende ontwerpen om beperkingen te vermijden.

Een anonieme speler ontwierp bijvoorbeeld een kaartspel dat bekend staat als Unsun Karuta, waarvan de kaarten waren versierd met Chinese kunst: Chinese krijgers, wapens, harnassen en draken.

Het kaartspel bestond uit 75 kaarten en werd niet zo populair als westerse kaartspellen, simpelweg vanwege de moeilijkheid om vertrouwd te raken met het systeem. Toen gokken met een bepaald kaartspel te populair werd, verbood de overheid die kaarten om de activiteit te beperken, wat vervolgens leidde tot de creatie van nieuwe kaarten.

Dit kat-en-muisspel tussen de overheid en de rebellenspelers resulteerde in de creatie van veel verschillende ontwerpen. Tijdens het Edo-tijdperk en het Meiwa-, Anei- en Tenmei-tijdperk (ca. 1765-1788) nam een ​​spel genaamd Mekuri Karuta de plaats in van Unsun Karuta.

Het was een kaartspel van 48 kaarten, verdeeld in 4 kleuren van 12, en het werd enorm populair en was een van de meest voorkomende vormen van gokken in deze periode. Het werd zelfs zo vaak gebruikt voor gaming dat het in 1791, tijdens het Kansei-tijdperk, werd verboden.

Tijdens de volgende decennia werden verschillende nieuwe decks ontwikkeld en later verboden omdat ze bijna uitsluitend voor gokken werden gebruikt.

De regering begon zich echter te realiseren dat een of andere vorm van het kaartspel altijd door gewone mensen zou worden gebruikt, en versoepelde haar wetten tegen gokken. Het resultaat van dit alles was een spel genaamd Hanafuda, dat traditionele Japanse spellen combineerde met kaarten in westerse stijl.

Omdat hanafuda-kaarten geen nummers hebben (het belangrijkste doel is om afbeeldingen te koppelen) en het lang duurt om een ​​spel te voltooien in vergelijking met andere spellen, heeft het een gedeeltelijk beperkt gebruik voor weddenschappen.

Het is echter nog steeds mogelijk om te gokken door punten toe te kennen aan combinaties van afbeeldingen. Kaartspellen waren echter niet meer zo populair als ze waren, als gevolg van repressie door de overheid in het verleden.

Hanafuda-kaarten werden populairder in de moderne tijd, toen Fusajirō Yamauchi in 1889 het bedrijf Nintendo oprichtte en ze met de hand begon te maken. Het Japanse bedrijf kende een enorme groei, mede dankzij yakuza, dat het kaartspel in illegale casino's door het hele land gebruikte en kaartspellen weer populair maakte in Japan.

Van het woord yakuza (de Japanse maffia) is de oorsprong onbekend, maar de overtuiging dat het van ya (8), ku (9), za (3) komt, is wijdverbreid, aangezien 8, 9 en 3 20 punten zijn, wat de slechtste hand is in een variant van dit kaartspel.

Later, in 1950, breidde het bedrijf zijn doelstellingen buiten Japan uit; Hiroshi Yamauchi, Fusajiro's achter-achterkleinzoon en toekomstige president van Nintendo, sloot een deal met Disney om Hanafuda-kaarten te maken met Disney-personages.

Disney's Hanafuda-kaarten werden in de miljoenen verkocht, waardoor Nintendo genoeg geld had om andere bedrijven te starten. Tegenwoordig kun je videogames vinden die zijn gemaakt door Nintendo, waarmee je een elektronische versie van dit traditionele kaartspel kunt spelen. Momenteel wordt het Hanafuda-deck veel gespeeld in Japan, Zuid-Korea en Hawaï, zij het onder verschillende namen.

In Hawaii wordt het Sakura, Higobana en soms Hanafura genoemd. In Zuid-Korea worden de kaarten Hwatoo genoemd en het meest voorkomende spel is Va Stop (Go Stop). In Zuid-Korea is het heel gebruikelijk dat het wordt gespeeld tijdens speciale feestdagen zoals het nieuwe maanjaar, en ook tijdens de Koreaanse feestdag Chuseok.

Go Stop spelen met het gezin op vakantiebijeenkomsten is al vele jaren een onderdeel van de Koreaanse cultuur. Het wordt ook gespeeld in de voormalige Japanse kolonie Micronesië, waar het bekend staat als Hanafuda.

Nintendo is nu toegewijd aan de ontwikkeling van consoles en videogames voor hen, maar weinigen weten dat Nintendo naast westerse kaarten nog steeds Hanafuda fabrieken, hoewel ze alleen op de Japanse markt worden gedistribueerd.

Dus, zoals je kunt zien, zijn de Hanafuda-oorbellen die Tanjiro draagt ​​eigenlijk gebaseerd op een heel oud Japans kaartspel en het ontwerp van de oorbellen is gebaseerd op het ontwerp van de kaarten zelf.

Wat betekenen Hanafuda-oorbellen?

Nu we de geschiedenis achter de kaarten hebben uitgelegd, kunnen we de betekenis ervan bespreken. De oorbellen zelf hebben namelijk een puur symbolische betekenis, aangezien ze een erfenis zijn die Tanjiro van zijn vader heeft gekregen. Ze lijken ook de erfgenamen van de Breath of the Sun-techniek te vertegenwoordigen, wat hun symbolische status opnieuw bevestigt.

Aan de andere kant hebben echte Hanafuda-kaarten echte betekenissen. Er zijn in totaal 48 hoofdkaarten en hun betekenis is als volgt:

Er zijn ook enkele extra kaarten:

Zoals je kunt lezen, komen de oorbellen van Tanjiro niet echt overeen met een echte Hanafuda-kaart in het echte leven. Het oorspronkelijke ontwerp bleek controversieel, daarom hebben de auteurs het gewijzigd. De redenen hiervoor gaan we in de volgende sectie uitleggen.

Zijn Tanjiro's oorbellen een weergave van de rijzende zon?

Er waren veel controverses rond het oorspronkelijke ontwerp van de oorbellen, aangezien de tekening op de oorbellen sterk leek op de zogenaamde Rising Sun Flag, een vlag die door Japan werd gebruikt tijdens de Tweede Wereldoorlog, waaronder een reeks oorlogsmisdaden en gruweldaden werd gepleegd. gepleegd in die periode.

Dit is de reden waarom het oorspronkelijke ontwerp is gewijzigd en de oorbellen niet meer de Rijzende Zon vertegenwoordigen, maar eerder rode en witte bloemen.

Wie gaf Tanjiro zijn oorbellen?

De Hanafuda-oorbellen lijken wat Tanjiro betreft een soort familiestuk te zijn. Ze zijn nog steeds een behoorlijk raadselachtig paar, dus we weten niet zoveel over hun ware betekenis in de serie, maar we weten wel dat ze belangrijk zijn en dat ze verbonden zijn met zowel de voorouders van Tanjiro als met Muzan, de belangrijkste antagonist van de franchise.

Vóór Tanjiro werden de oorbellen gedragen door Tanjuro Kamado, de vader van Tanjiro. Tijdens de Natagumo Mountain-boog moest Tanjiro vechten tegen Rui, de lagere rang 5, en wordt bijna gedood door zijn Blood Demon Art wanneer een flashback van zijn vader in zijn herinneringen opduikt en hem vertelt te ademen en Hinokami te worden.

Tanjiro herinnert zich dan zichzelf en Nezuko toen ze nog kinderen waren en observeerde hoe hun vader de hele nacht de Hinokami Kagura uitvoerde. Tanjiro vroeg zijn moeder hoe Tanjuro de Hinokami Kagura kon uitvoeren ondanks de ijskoude nacht, maar haar vertelde hem dat er een manier was om te ademen zodat zijn vader kon dansen, ongeacht de temperatuur.

Tanjuro zei toen tegen Tanjiro dat hij ervoor moest zorgen dat de Hanafuda-oorbellen en de kagura ononderbroken werden doorgegeven, wat er ook gebeurde. In het heden schakelt Tanjiro vervolgens over van de waterademhaling, tiende vorm: constante flux, om de Hinokami Kagura: dans te gebruiken, de techniek die hij van zijn vader heeft geërfd.

Waarom zijn Hanafuda-oorbellen belangrijk voor Muzan?

Om deze vraag te beantwoorden, moeten we nog verder teruggaan in de geschiedenis van de wereld van Demonen doder . Muzan was namelijk de eerste demon ooit en hij heeft een lange geschiedenis van vechten tegen Demon Slayers, die teruggaat tot de oudheid. Toen Muzan en Tamayo de demonendoder Yoriichi Tsugikuni ontmoetten, begonnen zijn problemen met de oorbellen.

Op datzelfde moment voelde Yoriichi Muzans slechtheid en vergeleek hem met kokend magma. Tegelijkertijd zag Muzan niets in Yoriichi dat gevaarlijk leek en hij was niet bang voor haar. Omdat hij tevreden was met Kokushibo als zijn ondergeschikte op dat moment, probeerde Muzan Yoriichi te doden zonder voorafgaande waarschuwing.

Yoriichi kon de klappen echter ontwijken en ontdekte duidelijk de zwakke plekken van Muzan, de zeven harten en vijf hersenen die vrij rond zijn lichaam bewegen. Yoriichi combineerde toen al zijn vormen in één slag en maakte zijn zwaard felrood, waardoor hij door alle zwakheden van Muzan heen kon snijden en hem gemakkelijk kon overmeesteren.

Voor de eerste keer in zijn leven was de eeuwige demon Muzan verbijsterd en niet in staat om te genezen; hij zat in een plas van zijn eigen bloed en keek woedend naar Yoriichi, die hem net had gevraagd wat hij dacht dat de waarde van een leven was.

Toen Yoriichi naar voren kwam om hem te doden, gebruikte Muzan de overblijfselen van het beetje kracht dat hij nog had en verdeelde zijn lichaam in een krachtige uitbarsting die op een explosie leek. Yoriichi was schijnbaar in staat om bijna alle nieuwe fragmenten te vernietigen, maar de stukken die hij miste liepen weg en lieten Muzan na een tijdje weer regenereren.

Muzan bleef achter met diepe littekens na deze ontmoeting en met de hulp van Kokushibo haastten de twee zich om iedereen te doden die de Sun Breathing-techniek gebruikte, in de hoop een andere Demon Slayer te voorkomen die de macht had om hem te doden. Ze waren bijna succesvol en in staat om Sun Breathing bijna volledig uit te roeien.

Zeer bang voor de man die hij als de echte demon beschouwde, confronteerde Muzan de Demon Slayers nooit meer rechtstreeks en stuurde hij demonen om zijn bevelen uit te voeren, voor het grootste deel, zonder het risico te lopen gedood te worden. Hij blijft echter bang voor Yoriichi, zelfs na zijn dood.

Waarom haat Muzan Hanafuda-oorbellen?

Dus, hoe verhoudt het bovenstaande verhaal zich eigenlijk tot de Hanafuda-oorbellen? Nou, en we hebben die spoiler expres verborgen gehouden (hoewel het zichtbaar is in de video), Yoriichi Tsugikuni, de demonendoder die Muzan bijna vermoordde, droeg de Hanafuda-oorbellen als zijn handelsmerk.

Daarom haat Muzan deze oorbellen en daarom is hij er zo bang voor, maar ook waarom Tanjiro zo'n grote rol gaat spelen in de evolutie van de serie.

De enige relevante kwestie is hoe Tanjiro de oorbellen zelfs als familiestuk in handen kreeg, aangezien hij niet direct familie is van Yoriichi of zijn familie.

Dit verhaal lijkt verband te houden met Sumiyoshi, een zeer oude voorouder van de familie Kamado. Sumiyoshi lijkt precies op een jongere Tanjiro en hoewel we niet echt de exacte relatie tussen hen kennen, is Sumiyoshi op de een of andere manier verwant aan de Kamado-familie.

Sumiyoshi leefde ook in dezelfde tijd als Yoriichi en hoewel de twee niet direct verwant zijn, lijkt er een zeer nauwe band tussen hen te zijn geweest, hoewel Demonen doder moet op dat aspect nader ingaan.

Het is heel goed mogelijk dat Yoriichi de oorbellen aan Sumiyoshi heeft gegeven als teken van vriendschap en dat ze zijn doorgegeven aan de familie Kamado als een erfstuk om Sumiyoshi's band met Yoriichi te respecteren.

Dit verklaart waarom Muzan zo bang was voor deze oorbellen, omdat ze de enige Demon Slayer lijken te vertegenwoordigen die hem mogelijk zou kunnen afslachten, wat tot Yoriichi een onmogelijke taak leek te zijn, omdat zelfs Muzan zichzelf onoverwinnelijk vond. Natuurlijk zullen we gewoon moeten afwachten hoe de plot zich ontwikkelt om meer details over deze kwestie te ontvangen.

Wat is er mis met de oorbellen van Tanjiro?

Inherent is er absoluut niets mis met de oorbellen van Tanjiro. Het enige probleem met hen is hierboven uitgelegd, en dat was dat ze mensen deden denken aan de controversiële Rising Sun Flag, maar dat is in de tussentijd verholpen.