Door Hrvoje Milakovic /3 oktober 202113 oktober 2021 Het Marvel Cinematic Universe is de meest succesvolle franchise in de geschiedenis van de cinema, en iedereen wil een stukje van de taart. Het is geen gemakkelijke taak om een enorme franchise te bouwen waardoor het publiek gehecht raakt aan een overvloed aan personages. Dus toen Sony aankondigde dat het personage van Venom zijn eigen film zou krijgen, was iedereen nogal niet overtuigd. Sony zou proberen om hun eigen Spider-Man-universum te bouwen parallel aan de MCU, maar toen gebeurde het, de eerste Venom-film was een enorm succes bij het publiek, zelfs na zeer slechte recensies van critici. Er was geen twijfel dat er een vervolg zou komen, maar heeft het de kans om het succes van de eerste te behalen, of zal het verdrinken aan de kassa?
Venom: Let There Be Carnage is geregisseerd door Andy Serkis en heeft hoofdrollen voor Tom Hardy, Woody Harrelson, Naomi Harris en Michelle Williams. Dit vervolg vertelt het verhaal van Eddie Brock, die probeert te leven met Venom, de alien die aan zijn lichaam vastzit. Wanneer Cletus Kasady, een seriemoordenaar, een alien in handen krijgt, net als die van Brock, zal de depressieve journalist de kans grijpen en uiteindelijk de held worden waarvan iedereen weet dat hij kan zijn.
De eerste Venom werd toen het uitkwam door recensies links en rechts afgeranseld. De film voelde in elk aspect gedateerd aan. Het voelde als een film gemaakt in de jaren 90 of in de vroege jaren 00. Het kon het publiek niet schelen, en ze gingen massaal naar de film, die tonnen geld ophaalde aan de kassa. Het vervolg wijkt niet veel af van dat gedateerde gevoel, maar is misschien niet zo leuk als het eerste. Dankzij een script zonder verrassingen, goede grappen en vooral montage waardoor de film zelfs op het einde gehaast en onvolledig aanvoelt.
Pacing is een van de belangrijkste elementen in elke film; Als het te langzaam is, verlies je het publiek door hun geduld te beproeven. Als het te snel is, zal het publiek het gevoel hebben dat niets er echt toe doet en het verhaal en de personages haasten zich naar het einde. Venom Let There Be Carnage valt precies in de tweede categorie. Als het eindigt, voelt de film onbelangrijk, meer een zijstap dan een echte stap voorwaarts voor de personages.
Venom 2 is slecht, vreselijk, echt waar. Er zijn hier en daar een paar goede momenten, maar er is absoluut geen ruimte voor het verhaal om te ademen en voor de personages om iets anders te doen dan het plot te volgen, en dat plot is niet om over naar huis te schrijven. Dingen gebeuren gewoon omdat, en sommige personages voelen zich absoluut nutteloos. Door de korte speelduur van de film en dit sneller dan het tempo van het licht, lijkt het alsof er niet echt een verhaal te vertellen was met deze film, en het is gewoon gemaakt omdat.
Tom Hardy heeft een geweldige tijd met het spelen van zowel Eddie als de stem van Venom, en hij is echt het enige element dat het waard is om te bewaren in de film. Elk ander lid van de cast voelt zich alsof ze op de automatische piloot staan. Dit was misschien niet de situatie op de set, maar dat maakt niet uit, omdat de montage een versie van het verhaal heeft gemaakt waarin ze er niet echt toe doen. Harrelson is een complete karikatuur en Naomi Harris is nauwelijks in de film te zien, en toch moeten we een idee krijgen van een relatie tussen haar en Harrelsons personage. Dat doel lijkt bijna onmogelijk te bereiken in de manier waarop de film is gemaakt. Michelle Williams keert ook terug voor misschien vier of vijf scènes, en ze voelt zich totaal verspild. Haar hele subplot komt ook uit het niets, en het dient pas op het einde een doel.
Andy Serkis zit in de regisseursstoel en op dit moment is het misschien waar om te zeggen dat hij gewoon geen goede regisseur is. Elk van zijn regieprojecten wordt uiteindelijk gewoon OK of verschrikkelijk. Hij heeft misschien wat dingen geleerd en geholpen tijdens zijn tijd in Middle Earth, maar die ervaring vertaalt zich gewoon niet zo goed in zijn solo-inspanningen. Er zijn misschien een paar sequenties, waaronder één in het midden van de film, vol energie en competentie, maar de rest voelt gewoon ongeïnspireerd en saai aan. Sommige creatieve keuzes zijn echt bizar, en ik moet het nogmaals zeggen, ze voelen alsof ze gemaakt zijn om ruimte te vullen, omdat er geen echt verhaal te vertellen was.
Visuele effecten zijn best aardig, en Venom en Carnage voelen als echte, tastbare wezens in deze film. Een sequentie met Carnage in het midden van de film is misschien wel de beste in de film, en na het te hebben gezien, zou je willen dat elke andere sequentie die toon en energie zou hebben. Helaas verandert de laatste act in gewoon een ander CGI-festijn, met monsters die vechten op een zeer handige locatie en de hele set vernietigen terwijl ze dat doen.
De score van Marco Beltrami voelt ook tekort aan, zonder echte melodie of memorabele deuntjes. Het is gewoon weer een stukje van de Venom saaiheid.
De postcreditscène zal het enige zijn waar mensen over deze film praten, die je al vertelt hoe fout de film is. Toch zullen, net als bij de eerste film, sommige mensen er hersenloos plezier in kunnen vinden. Deze films kunnen echter zoveel meer zijn. Misschien kunnen de volgende afleveringen in de toekomst leunen op het kopiëren van het beste uit de jaren 90 en 00 in plaats van elementen uit die tijd te brengen die alleen maar voor een slechte film zorgen.
SCORE: 4/10
Populaire Categorieën: Nieuws , Geen categorie , Star Wars , Boeken , Manga , Fantasie , Podcasts , Mijn Held Academia , Een Stukje , Spellen ,