Wie is de Halfbloed Prins en waarom?

Een van de grootste wendingen in de geschiedenis van de literatuur, vooral als het gaat om de generatie van vandaag, is zonder twijfel het hoofdthema van Harry Potter en de Halfbloed Prins. De meeste fans begrijpen wie hij was, maar misschien vraag je je nog steeds af waarom!

De Halfbloed Prins is niemand minder dan Severus Sneep, de eigen Hogwarts Professor, meestal gehaat of gevreesd door zijn studenten. Alleen hij koos deze bijnaam die hij geheim hield - hij combineerde zijn bloedstatus en de meisjesnaam van zijn moeder Prince om een ​​nieuwe identiteit te vinden. Hierdoor voelde hij zich krachtiger, vooral omdat hij van jongs af aan werd mishandeld en gepest.

Om de antwoorden op meer vragen te weten te komen, om meer te weten te komen over de betekenis en het belang van de Halfbloed Prins, zijn identiteit en het boek zelf, blijf lezen, want dit is een speciale!

Wie is de Halfbloed Prins?

Sneep werd geboren uit heks Eileen Prins en Dreuzel Tobias Sneep, waardoor hij een halfbloed was, dus kreeg hij de naam Halfbloed Prins.

Zoals vermeld in de vorige roman, is dit ongebruikelijk voor a Dood eter , hoewel Voldemort zelf een Dreuzelvader had.

Voordat hij Zweinstein verlaat om Perkamentus te helpen bij de zoektocht naar een ander Gruzielement - een stuk van Voldemorts ziel - leert Harry van professor Zwamdrift dat het Sneep was die de profetie hoorde en Voldemort informeerde, wat ertoe leidde dat Voldemort Harry en zijn ouders opspoorde.

Hierover, en ondanks Harry's boze zorgen, behoudt Perkamentus zijn vertrouwen in Sneep.

Sinds Harry het boek van de halfbloedprins heeft gekregen, is er gespeculeerd onder het trio (Harry, Ron en Hermione) over aan wie het boek toebehoorde.

Terwijl Harry aannam dat het van een man was, vermoedde Hermelien dat het van een heks was. Ze had al die tijd gelijk gehad; het boek was van de moeder van Sneep.

Sneep onthulde echter zijn identiteit als de Halfbloed Prins zonder uit te leggen waarom hij zo'n titel voor zichzelf koos. Hij had de titel gekozen toen hij een tiener was. Hij was onopgemerkt en niemand leek hem aardig te vinden. En dus creëerde hij dit alter ego.

Severus Sneep was een enorm krachtige en deskundige tovenaar die uitzonderlijke vaardigheden en expertise had in een breed scala aan magische disciplines.

Hij had encyclopedische ervaring en bekwaamheid in drankjes was uitzonderlijk begaafd in Legilimency en Occlumency, en was de enige Dooddoener die in staat was een Patronus te creëren.

Ondanks zijn enthousiasme voor zwarte magie, had Sneep uitzonderlijke vaardigheden en capaciteiten om zichzelf ertegen te beschermen.

Mogelijk heeft zijn encyclopedische kennis van de duistere kunsten daarbij een rol gespeeld. Sneep betoverde de klas op N.E.W.T-rang, en zelfs Harry Potter kon niet anders dan betoverd worden door zijn ervaring.

Severus groeide op in Spinner's End, een vervallen buitenwijk van Cokeworth.

Dit deel van de stad lag aan een smerige rivier en stond vol bouwvallige huizen, verlaten pakhuizen en kapotte straatlantaarns. Severus keerde daar terug terwijl hij de rest van zijn jeugd niet op school was.

De jonge Severus wordt gezien als ongewassen en gekleed in slecht passende kleding die zo niet bij elkaar past dat het opzettelijk leek.

Severus werd als kind mishandeld en zijn ouders maakten vaak ruzie. Hij kon niet wachten om aan het eind van de zomer met zijn studie op Zweinstein te beginnen.

Het toverdrankenboek van Severus bevatte een paar spreuken en vloeken waarvan hij werd gecrediteerd met het uitvinden, waaronder Levicorpus, die het slachtoffer bij de enkel greep en hem / haar ondersteboven liet bungelen, en Sectumsempra, die snijdende bloedige snijwonden veroorzaakte die hevig bloedden.

Levicorpus slaagde erin te ontsnappen aan de schaduw van Severus en tegen het einde van zijn vijfde jaar op Zweinstein was hij behoorlijk populair geworden.

Muffliato, dat de oren van omstanders vulde met een niet-identificeerbaar rinkelend geluid, en een andere zeshoek die teennagels dwong om in een onnatuurlijk snel tempo uit te zetten, waren twee andere vloeken.

In september 1996 kwam Harry Potter in het bezit van het boek van Severus. Harry volgde het advies van de Halfbloed Prins op en werd geprezen door de Toverdrankmeester van dat jaar, professor Slakhoorn.

Harry dacht dat de Halfbloed Prins een betere instructeur was dan Severus, zich niet bewust van het feit dat Severus de Prins was, tot grote ergernis van Harry.

Waarom is Sneep de Halfbloed Prins?

Sneep bedacht deze bijnaam voor zichzelf toen hij ongeveer 16 jaar oud was.

Veel mensen gebruikten een soortgelijke bijnaam tijdens hun puberale verlangen om iets anders te zijn en om het idee iemand anders te zijn grondiger in te leven.

Het verwijst letterlijk naar het punt in het leven van Tom Riddle dat hij afstand deed van zijn vader en een nieuwe identiteit aannam. Sneep en Riddle hebben hun jeugd geleefd in een staat van eeuwige tienerkwelling. Het ging bij geen van hen goed.

Sneep was half prinses omdat de meisjesnaam van zijn moeder prins was, en hij was halfbloed omdat zijn vader een dreuzel was.

Hij leek het nooit in het openbaar te gebruiken; Lily Evans noemde hem nooit de Halfbloed Prins, en hij moet het hebben geïntroduceerd voor het begin van zijn 6e jaar.

De vraag wie deze prins was, bleef hangen en verbijsterde de lezer.

Wie was deze Half-en-half student, en wat was zijn raadselachtige naam? Lupos vertelde ons dat aristocratie niet eens bestond in de magische wereld.

Dit was beter voor de lezer dan het ontdekken van de Steen der Wijzen omdat we al begrepen wat het was. Van het dagboek van Tom Riddle, dat zichzelf blootlegde, en misschien werden wij lezers aan hetzelfde onderworpen.

Nadat hij zich op het laatste moment van zijn N.E.W.T. jaar eindigde Harry met het tweedehands exemplaar van Advanced Potion-Making.

Toch, zoals Harry beweerde, scheppen niet veel Dooddoeners op over hun halfbloedstatus. Of trouwens, degenen die verliefd zijn op een Dreuzelgeborene.

De ingewikkelde titel van Sneep weerspiegelt zijn gemengde gevoelens over tovenaarserfgoed en de volbloedheid die zo geliefd is bij Voldemort.

Hij leek nog steeds op de grens tussen goed en kwaad te staan.

Waarom is de halfbloedprins belangrijk?

Het schrijven in de toverdrankboeken onthulde nooit of de Halfbloed Prins slecht of goed was.

Het was niet zo magisch of angstaanjagend als Tom Riddle's Diary. Het heeft ook effect op Harry's schoolwerk. Dat hielp niet Perkamentus gaf les Harry privélessen dit jaar.

We hebben misschien aangenomen dat Perkamentus ook de Halfbloed Prins was. Maar Harry kwam er nooit toe om Perkamentus te ondervragen.

De lezer kan zich herinneren dat Harry nooit naar het persoonlijke leven van Perkamentus heeft gevraagd en dat terwijl Perkamentus in de buurt was, de aandacht nog steeds op Harry was.

In zekere zin is het drankje dat wordt gebrouwen een voorbode van de veel latere verkenning van de persoonlijke chemie tussen Lily en Sneep.

De betekenis ligt echter in het idee dat Harry's verwanten, laat staan ​​Sneep, geen ideale mensen zijn. Halverwege Boek 5 had Harry de gewonde aard van Sneep al ontdekt.

Sneep accepteert een baan die net zo lucratief en samenzweerder is als alles wat hij van de Marauders heeft gekregen.

Terwijl een geromantiseerde Lily in en uit het frame flitst, zien we dat ook zij een donkere vertrouweling had, en een die niet alleen formidabel maar ook heldhaftig was in Sneep. Harry's relatie met de Halfbloed Prins is bijna net zo belangrijk als zijn vriendschap met Sirius.

Harry zou verbijsterd en geschokt blijven nadat hij ontdekte dat de mysterieuze prins van wie hij had gehouden en wiens toverdrankboek Harry had geholpen om te slagen tijdens zijn laatste jaar op Zweinstein, ook degene was die Albus Perkamentus over de kasteelmuren van de Astronomietoren naar het schoolhoofd stuurde dood.

Harry had een tegenstrijdig gevoel over zijn optreden, dat het resultaat was van de onopzettelijke en indirecte bevelen van de persoon die hij het meest verachtte ter wereld.

Het zou allemaal eindigen met Harry's laatste duik in het Hersenpan, waar hij Sneep's onsterfelijke liefde voor Lily zou ontdekken.

Het zou zo'n effect hebben op Harry's perceptie van de Halfbloed Prins dat hij later een van zijn kinderen Severus zou noemen.

Waarom wordt het boek De Halfbloed Prins genoemd?

Het personage van Severus Snape is echter een van de krachtigste en meest fascinerende in het spel. Het is duidelijk dat je in The Philosopher's Stone denkt dat hij voor het grootste deel de slechterik is, maar het blijkt dat hij de hele tijd aan Harry's kant heeft gestaan.

Daarna zijn er een paar momenten waarop zijn loyaliteit in twijfel wordt getrokken, maar de waarheid van The Philosopher's Stone houdt jou, Hermione en zelfs Harry en Ron gelukkig.

Dan, in The Goblet of Fire, hoor je dat hij een Dooddoener was, en natuurlijk is er Spinner's End, dat veel vragen onbeantwoord laat.

Dan doodt hij Perkamentus, en alles lijkt te worden bevestigd. Je walgt van hem. Het draait om het bepalen wie de Halfbloed Prins is.

Harry wordt zo goed in drankjes, en hij leert van een vreemde in een roman, terwijl Tom Riddle daar misschien veel is verbeterd.

We krijgen altijd het advies om een ​​boek niet te beoordelen op de titel, maar in dit geval deden velen dat wel.

Omdat we hun bloedstatus als Halfbloed kennen, geloofde het publiek echt dat Harry of Heer Voldemort de Halfbloed Prins is.

De status van de Dark Lord als de Halfbloed Prins werd sterk beïnvloed door zijn beroemde voorvader Zalazar Zwadderich. De meesten gingen ervan uit dat iedereen die Zwadderich Huis binnenging hem als zodanig zou markeren.

JK Rowling werkte aan weer een enorme onthulling, waardoor we nog steeds een beetje teleurgesteld zijn in haar als je je aan het einde van het boek afvraagt ​​of dit echt gebeurt!

Dus Heer Voldemort zit vast achter het hoofd van Prof. Krinkel, Tom Riddle is Heer Voldemort en de erfgenaam van Zalazar Zwadderich, Wormstaart is de hele tijd bij ons geweest als Ron's rat, en Sirius is onschuldig. Heer Voldemort keert terug naar zijn lichaam terwijl Barto Krenck Jr. zich het hele jaar voordeed als Dwaze Moody, en sindsdien negeert Perkamentus Harry.

Dit was gewoon weer een grote wending, cruciaal voor de rest van het verhaal.

De persona van Sneep was ooit die van de slechte professor.

Nou, hij was een geheim agent die niet te vertrouwen was, maar ze was pas in de vijfde roman echt dieper op het personage ingegaan.

Hij blijkt een cruciale figuur te zijn in het totale verhaal, en het zesde boek is bedoeld als een opbouw daarop.

Harry en Sneep hebben altijd een link gehad. Meestal gemaakt met haat. In de zesde roman begint Harry onbewust de Halfbloed Prins te geloven, simpelweg omdat het boek hem heeft geholpen.

Hij gaat van het vrezen van Sneep naar het vertrouwen van de Halfbloed Prins, het leren van Sneep die Voldemort de profetie vertelt, hem Perkamentus zien vermoorden en vervolgens ontdekken dat Sneep de Halfbloed Prins was.

Het zesde boek richt zich op Harry's overgang naar een wereld zonder Sirius, terwijl hij zo goed mogelijk leert over Voldemort.

Het is een uniek verslag van de vriendschap van Harry en Perkamentus. En Perkamentus is de enige die de waarheid over Severus Sneep weet, terwijl Harry geobsedeerd is door te bewijzen dat Sneep een verrader is.

Perkamentus heeft Sneep ook belast met een schijnbaar onwelkome en ondraaglijke taak: Perkamentus vermoorden.

Aan het einde van het seizoen wordt ontdekt dat het slechts onderdeel was van een groter plan om dingen recht te zetten. Het zesde boek is het punt waarop Sneep betrokken raakt bij de hoofdverhaallijn. Hij is de nieuwste spilfiguur.

Het enige andere nieuwe belangrijke personage behalve Sneep is Draco Malfidus. Ze had het boek om hem heen kunnen noemen, maar zoals ze ons in het boek vertellen, verwacht Voldemort niet eens dat Draco Perkamentus kan doden. Hij is maar een pion.

Wat is het nut van de Halfbloed Prins?

In Half-Blood Prince wordt het feit volledig beschreven door interpretatie in plaats van feiten. Dit kan zowel positief als negatief zijn.

Als het bijvoorbeeld om zelfvertrouwen gaat, kan de invloed van intuïtie gunstig zijn: aangezien Ron weet dat hij de Felix Felicis heeft gedronken en denkt dat hij geluk heeft, speelt hij Zwerkbal als een kampioen.

In een ander voorbeeld zien we hoe illusie de feiten gevaarlijk zal overweldigen door liefdesdrankjes: Voldemorts moeder die zijn vader een liefdesdrankje aanbiedt, Romilda probeert Harry een liefdesdrankje te geven dat Ron per ongeluk drinkt.

De kracht van zo'n drankje is onheilspellender dan het op tafel lijkt.

Wanneer Sneep Perkamentus vermoordt, zien we een enorm voorbeeld van interpretatie die de werkelijkheid vervormt.

Als lezers bekijken we het leven door Harry's ogen, en wat Harry ziet is dat Sneep Perkamentus koud doodt. Het lijkt Harry ook dat Perkamentus hem smeekt om het niet te doen.

En wanneer Harry ontdekt dat het medaillon vals is, lijkt het erop dat de inspanningen van hem en Perkamentus tevergeefs zijn geweest.

Die Perkamentus stierf tevergeefs. Harry daarentegen heeft een beperkt begrip van de waarheid.

Hij is niet op de hoogte van de onbreekbare gelofte van Sneep om Malfidus te verdedigen. En, zoals we leren in Relieken van de Dood, Sneep's moord op Perkamentus was slechts een deel van het plan. Niets is wat het lijkt, vooral niet in Half-Blood Prince.

Het idee om iemands geschiedenis te overwinnen staat centraal in Half-Blood Prince.

Personages in de serie onderdrukken hun herinneringen altijd uit schuldgevoel, angst of pijn. Harry heeft ook het verlies van zijn ouders, peetvader en zelfs Cedric geleden.

Harry is gemotiveerd om de dood van nog meer van zijn dierbaren in de toekomst te ontmoedigen door hun dood te accepteren. Slakhoorn daarentegen weerspiegelt de valkuilen van het vermijden van het verleden, hoe somber het ook mag zijn.

Slakhoorn wordt teruggezet door verlegenheid. Dus wist hij de herinnering uit zijn geest omdat hij die problemen niet wil behandelen. Hij laat het ook onzichtbaar voor Harry en Perkamentus . Harry heeft weinig kans om Voldemort te verslaan zonder deze kennis.

Half-Blood Prince verschilt van zijn tegenhangers in termen van zowel duisternis als coming-of-age-materiaal. Het voorbijgaan aan onvolwassenheid in zowel positieve als negatieve vormen is een terugkerend thema in de roman.

Hoewel alle personages worstelen met liefde en de toekomst, wordt Harry's gebrek aan puberteit grotendeels gekatalyseerd door de aanwezigheid van oorlog.

Harry is getuige van de dood van de grootste tovenaar die de mensheid kent, confronteert de dodelijkste vorm van tovenarij in het leven en leert zijn ware bestemming: het zoeken en doden van Voldemorts Gruzielementen.

In het licht van dit alles leert Harry wie hij is en wat zijn bedoeling is, wat de meeste volwassenen niet kunnen vertellen.

Ondertussen neemt Harry de nodige voorzorgsmaatregelen om iedereen om wie hij geeft te beschermen door zijn vriendschap met Ginny te verbreken, zodat ze geen valstrik voor Voldemort wordt.

Harry verandert, meer dan wie dan ook, aan het einde van deze roman van een woedende, gevoelige jongen in de Orde van de Feniks in een man, een transformatie die niet zou zijn gebeurd als de Tovenaarswereld in vrede was.

Dergelijke gebeurtenissen zullen mensen van hun jeugd beroven en hen zelfs eerder dan voorspeld in volwassenen veranderen.