Waarom slaagde Frodo er niet in om de ene ring op Mount Doom te vernietigen?

Tolkien's Legendarisch is een van de grootste, meest populaire en meest interessante fictieve universums die we hebben. Het is - in zekere zin - de belichaming van een op fantasie gebaseerd universum en diende als een prototype voor alle latere vergelijkbare universums die deel uitmaken van het fantasiegenre. Het universum van Tolkien heeft veel mysteries en hoewel sommige onduidelijk zijn, zijn er enkele die zijn opgelost, maar die verdere verduidelijking nodig hebben. In het artikel van vandaag gaan we de omstandigheden bespreken en uitleggen rond het falen van Frodo om de Ene Ring in Mount Doom te vernietigen. Waarom slaagde de hobbit er niet in om het enige te doen dat hem opgedragen was te doen? Werd de Ene Ring uiteindelijk vernietigd? Hoe? Blijf lezen om de antwoorden op deze en verschillende andere gerelateerde vragen te vinden!

Bij het bereiken van Mount Doom was Frodo Baggins extreem zwak, terwijl de krachten van de One Ring de sterkste werden vanwege de nabijheid van de Crack of Doom. Daarom gaf Frodo toe en deed de Ring om - hij was gewoon te zwak om weerstand te bieden aan de Ene Ring op het hoogtepunt van zijn macht en gelukkig voor Middle-earth was Gollum daar om gretig zijn Kostbare terug te winnen.

Het artikel van vandaag is opgedragen aan Frodo Baggins en zijn falen om Saurons One Ring te vernietigen in de vuren van Mount Doom. Je gaat alle omstandigheden rond het evenement te weten komen, evenals alle antwoorden die je zoekt. We gaan je ook vertellen wat er precies is gebeurd en hoe de Ene Ring uiteindelijk werd vernietigd, niet dankzij Frodo. We hebben een zeer interessante tekst voor je opgesteld, dus blijf bij ons tot het einde!

Wat gebeurde er met Frodo en de Ene Ring op Mount Doom?

Na een lange en vermoeiende reis bereikten Frodo en Sam eindelijk Mount Doom terwijl Aragorn en zijn leger tegen de Orks vochten. Ze werden gevolgd door Gollum, die hen aanviel om zijn kostbare te pakken te krijgen, nog steeds niet wetend hoe belangrijk de vernietiging ervan was (of niet zorgzaam, maar dat is hier niet zo relevant). Terwijl Sam vocht en Gollum verwondde, rende Frodo de berg op om de vlammen van Mount Doom te bereiken, waar hij de Ring zou vernietigen.

Toch is dit niet gebeurd. In de Crack of Doom bezweek Frodo, die toen extreem uitgeput was, uiteindelijk voor de krachten van de Ene Ring. Vanwege de nabijheid van de vernietigende vlammen bereikten de krachten van de Ene Ring op dat moment hun hoogtepunt en een ernstig verzwakte Frodo kon zijn krachten niet meer weerstaan. Sam drong er bij zijn vriend op aan de Ring te vernietigen, maar Frodo deed hem in plaats daarvan om zijn vinger.

Dit is het moment waarop Gollum terugkeerde en Sam aanviel, hem enkele ogenblikken bewusteloos sloeg. Toen hij wakker werd, zag hij Gollum vechten tegen een onzichtbare vijand - eigenlijk Frodo met de Ring om - totdat Gollum Frodo's vinger af beet met de Ring erop. Gollum nam toen zijn kostbare terug toen Frodo van de pijn neerviel. Gollum danste van vreugde, maar dit kostte hem zijn leven, toen hij van de rand gleed en met de Ring in het vuur van Mount Doom viel, waardoor hij het vernietigde. Dit is een samenvatting van de gebeurtenissen op Mount Doom.

Waarom claimt Frodo de Ene Ring voor zichzelf?

De scène die we in de vorige sectie beschreven, gebeurde als volgt:

Sam kwam naar de gapende mond en tuurde naar binnen. Het was donker en heet, en een diep gerommel schudde de lucht. ‘Frodo! Meester!’ riep hij. Er was geen antwoord. Even bleef hij staan, zijn hart bonkend van wilde angsten, en toen stortte hij zich naar binnen. Een schaduw volgde hem.

Eerst zag hij niets. In zijn grote nood haalde hij nogmaals de ampul van Galadriel tevoorschijn, maar die was bleek en koud in zijn bevende hand en wierp geen licht in die verstikkende duisternis. Hij kwam in het hart van het rijk van Sauron en de smederijen van zijn oude macht, de grootste in Midden-aarde; alle andere machten waren hier onderworpen. Angstig deed hij een paar onzekere stappen in het donker, en toen kwam er ineens een rode flits die omhoog sprong en het hoge zwarte dak raakte. Toen zag Sam dat hij zich in een lange grot of tunnel bevond die zich in de rokende kegel van de berg boorde. Maar slechts een klein eindje verderop waren de vloer en de muren aan weerszijden gespleten door een grote spleet, waaruit de rode gloed kwam, nu opspringend, dan weer afstervend in duisternis; en al die tijd ver beneden was er een gerucht en een probleem als van grote ronkende en zwoegende motoren.

Het licht sprong weer op, en daar op de rand van de kloof, bij de Crack of Doom, stond Frodo, zwart tegen de gloed, gespannen, rechtopstaand, maar nog steeds alsof hij in steen was veranderd.

‘Meester!’ riep Sam.

Toen bewoog Frodo zich en sprak met een heldere stem, inderdaad met een stem die helderder en krachtiger was dan Sam hem ooit had horen gebruiken, en hij rees boven het bonzen en tumult van Mount Doom uit, galmend in het dak en de muren.

‘Ik ben gekomen,’ zei hij. ‘Maar ik kies er nu niet voor om te doen waarvoor ik gekomen ben. Ik zal deze daad niet doen. De Ring is van mij!' En plotseling, toen hij hem om zijn vinger zette, verdween hij uit Sams zicht. Sam snakte naar adem, maar hij had geen kans om het uit te schreeuwen, want op dat moment gebeurde er van alles.

– De terugkomst van de koning , Boek Zes, Hoofdstuk III, Mount Doom

We dachten dat het opportuun was om je de hele scène te laten zien, zodat je de exacte omstandigheden kent waar Tolkien over schreef. Zoals je kunt zien, heeft Tolkien nooit de exacte reden beschreven waarom Frodo van gedachten veranderde; in feite kwam het als een schok voor zowel Sam, vanuit wiens perspectief de gebeurtenissen worden beschreven, als de lezer. Dit is belangrijk om te illustreren hoe onze theorie is gebaseerd op een interpretatie van de gebeurtenissen uit het boek, in plaats van op Tolkiens exacte beschrijving.

Uit wat we hadden kunnen afleiden, bezwijkt Frodo uiteindelijk om twee redenen voor de kracht van de Ene Ring. Ten eerste was hij erg zwak. Dat blijkt uit enkele eerdere paragrafen, aangezien de reis van Sam en zijn reis een echte belasting voor hen was. Hij hield nauwelijks stand toen ze Mount Doom bereikten, dus zijn energieniveaus, evenals zijn wilskracht, waren op dat moment erg laag. De andere reden is dat de krachten van de Ene Ring toenam toen ze Mount Doom naderden. De Ene Ring was een krachtig magisch object en het was zich waarschijnlijk bewust van het gevaar waarmee het werd geconfronteerd. Dit is de reden waarom zijn bevoegdheden toenam, omdat het belangrijk was om elke mogelijkheid van vernietiging te verpletteren door de drager te verleiden. Dit is de reden waarom Frodo uiteindelijk niet in staat was om de Ene Ring zelf te vernietigen. De Ring slaagde, maar gelukkig was Gollum erbij.

Wat gebeurde er precies toen Frodo de Ene Ring claimde?

Nu, toen Frodo de Ene Ring opeiste en verdween, werd Sam in de rug geraakt door Gollum. Hij verloor een korte periode het bewustzijn en toen hij wakker werd, verliepen de dingen als volgt:

Sam stond op. Hij was versuft en het bloed dat uit zijn hoofd stroomde druppelde in zijn ogen. Hij tastte naar voren en toen zag hij iets vreemds en verschrikkelijks. Gollum aan de rand van de afgrond vocht als een gek met een onzichtbare vijand. Heen en weer zwaaide hij, nu zo dicht bij de rand dat hij bijna naar binnen tuimelde, nu terugslepend, op de grond vallend, opstaand en weer vallend. En al die tijd siste hij, maar sprak geen woorden.

De vuren beneden ontwaakten in woede, het rode licht brandde en de hele grot was gevuld met een grote schittering en hitte. Plotseling zag Sam Gollums lange handen omhoog trekken naar zijn mond; zijn witte hoektanden glommen en knapten toen ze beten. Frodo slaakte een kreet en daar was hij, op zijn knieën gevallen aan de rand van de kloof. Maar Gollum, dansend als een gek, hield de ring omhoog, een vinger nog steeds binnen zijn cirkel. Het straalde nu alsof het echt van levend vuur was.

‘Kostbaar, kostbaar, kostbaar!’ riep Gollum. 'Mijn lieveling! O mijn dierbare!' En daarmee, terwijl zijn ogen werden opgeheven om te genieten van zijn prijs, stapte hij te ver, viel om, wankelde een ogenblik op de rand, en viel toen met een gil. Uit de diepte kwam zijn laatste jammerklacht, Precious, en weg was hij.

Er was een gebrul en een grote verwarring van lawaai. Vuren schoten omhoog en likten aan het dak. Het bonzen groeide uit tot een groot tumult en de Berg schudde. Sam rende naar Frodo, pakte hem op en droeg hem naar de deur. En daar op de donkere drempel van de Sammath Naur, hoog boven de vlakten van Mordor, overviel hem zo'n verwondering en angst dat hij stil bleef staan ​​en al het andere vergat, en toekeek hoe iemand in steen veranderde.

Een kort visioen dat hij had van wervelende wolken, en in het midden ervan torens en kantelen, hoog als heuvels, gegrondvest op een machtige bergtroon boven onmetelijke kuilen; grote rechtbanken en kerkers, oogloze gevangenissen die als kliffen schitteren, en gapende poorten van staal en onvermurwbaar: en toen ging alles voorbij. Torens vielen en bergen gleden; muren brokkelden af ​​en smolten, stortten in; enorme rookspitsen en spuitende stoom gingen omhoog, omhoog, totdat ze omvielen als een overweldigende golf, en zijn wilde kam krulde en kwam schuimend op het land neer. En toen kwam er eindelijk over de kilometers ertussen een gerommel, dat overging in een oorverdovende klap en gebrul; de aarde schudde, de vlakte deinde en barstte, en Orodruin wankelde. Vuur braakte uit de verscheurde top. De lucht barstte uit in donder, verschroeid door bliksem. Als zweepslagen viel een stortvloed van zwarte regen neer. En in het hart van de storm, met een kreet die alle andere geluiden doorboorde, de wolken uiteenscheurend, kwam de Nazgûl, schietend als vlammende bouten, terwijl ze, gevangen in de vurige puinhoop van heuvel en lucht, knetterden, verschrompelden en naar buiten gingen.

‘Nou, dit is het einde, Sam Gamgee,’ zei een stem naast hem. En daar was Frodo, bleek en versleten, en toch weer zichzelf; en in zijn ogen was er nu vrede, noch wilsdruk, noch waanzin, noch enige angst. Zijn last werd weggenomen. Daar was de dierbare meester van de zoete dagen in de Gouw.

– De terugkomst van de koning , Boek Zes, Hoofdstuk III, Mount Doom

Dus, wat is er precies gebeurd? Gollum volgde de onzichtbare Frodo en viel hem aan. Ondertussen voelde Sauron de Ring en de Nazgûl op weg naar Mount Doom. Terwijl Gollum met Frodo aan het vechten was, beet hij zijn vinger af, die met de Ring, en heroverde zijn Kostbare. Maar terwijl hij danste van vreugde, viel hij over de rand en viel met de Ring in de lava. De Ring werd vernietigd, wat ook de vernietiging van Mount Doom, het fort van Sauron en hemzelf veroorzaakte, evenals de dood van de overgebleven Nazgûl. Gollums hebzucht was wat hem uiteindelijk doodde, maar ook de Ene Ring vernietigde. Sam en Frodo verlieten toen de berg, uitgeput, maar gelukkig omdat ze uiteindelijk deden wat ze moesten doen.

Is de Ene Ring vernietigd?

Tolkien zegt expliciet over Gollum en de Ring: En daarmee stapte hij, zelfs toen zijn ogen werden opgeheven om te genieten van zijn prijs, te ver, viel om, wankelde even op de rand en viel toen met een gil. Uit de diepte kwam zijn laatste jammerklacht, Precious, en weg was hij. Hieruit leiden we af dat de Ring inderdaad in het vuur van Mount Doom is gevallen en dat hij, zoals hij zou moeten zijn, werd vernietigd.

En dat was het voor vandaag. We hopen dat je het leuk vond om dit te lezen en dat we hebben geholpen dit dilemma voor je op te lossen. Tot de volgende keer en vergeet ons niet te volgen!