Door Hrvoje Milakovic /28 december 202128 december 2021 Er zijn momenteel veel fictieve universums waar mensen uren kunnen besteden aan het ontleden van elk detail, van verhalen, kennis, esthetiek en nog veel meer. Van het Marvel Cinematic Universe tot de wereld van Attack on Titan, er is geen schaarste aan plaatsen om te bezoeken in onze gedachten en harten. Van al die fictieve universums staat het Warhammer 40K-universum hoog als een van de meest complexe en rijke. Games Workshop is erin geslaagd om het universum buiten het rollenspel-tafelspel uit te breiden en allerlei soorten videogames, romans, figuren en nog veel meer te creëren.
Game Workshop is nu van plan om het Warhammer 40K-universum uit te breiden naar televisie. Angels of Death is de eerste poging tot een Warhammer 40K-tv-show, en het resultaat, hoewel ambitieus en gevuld met voelbare passie, wordt geplaagd door vreemde filmkeuzes, janky-animaties, vreemde montage en low-budget productiewaarden in het algemeen.
Angels of Death is een 3D-geanimeerde tv-show die bestaat uit 10 afleveringen van ongeveer 20 tot 30 minuten. Het project werd geboren dankzij de inspanningen van Richard Boylan bij het maken van de Helsreach-miniserie op YouTube. De door fans gemaakte miniserie trok de aandacht van Games Workshop en de regisseur werd door het bedrijf gerekruteerd om officiële content voor hen te maken. De show debuteert op de Warhammer+ streamingdienst. De service zal proberen het tafelspel aan te passen in nieuwe en opwindende tv-shows.
Angels of Death vertelt het verhaal van de Blood Angels, een hoofdstuk van de Adeptus Astartes, beter bekend als de Space Marines, de meest gevreesde en machtige militaire macht in het Imperium of Man. De plot van de show laat ons kennismaken met een team van Blood Angels terwijl ze afdalen naar een mysterieuze planeet op zoek naar hun verloren kapitein. Natuurlijk is de mysterieuze planeet meer dan op het eerste gezicht lijkt. Het team zal oog in oog komen te staan met een zeer krachtige en gevaarlijke vijand.
Wanneer Angels of Death begint, is het eerste dat opvalt de visuele stijl. De makers hebben ervoor gekozen om het verhaal in zwart-wit te vertellen, wat heel vreemd is voor een 3D-geanimeerde tv-serie. De enige kleur die op het scherm te zien is, is rood. Dit betekent dat de Blood Angels, hun rode wapenrusting en eigenlijk elke druppel bloed die zij en hun vijanden onderweg zullen laten vallen, in elk van de frames springen. De contrastrijke beelden hebben zowel hun voor- als nadelen. Het is zeker een unieke stijl die het onderscheidt van zijn collega's, maar het vertroebelt de visuele helderheid van het stuk enorm.
Op veel punten tijdens de show wordt het erg moeilijk om duidelijk te zien wat er aan de hand is. De schaduwen zijn soms te sterk en in andere thema's te zwak. Deze inconsistentie is heel duidelijk en wordt schokkend met elke voorbijgaande aflevering.
VERWANT: 30 beste Warhammer 40k-boeken aller tijden (2021-update)De filmmakers hebben ook de beslissing genomen om deze contrastrijke beelden te combineren met een overdreven hoeveelheid cameratrillingen. Het is duidelijk dat het effect wordt gebruikt om de show een realistischer gevoel te geven. Vooral als het gaat om de gevechtssequenties. Het effect geeft, bij correct gebruik, veel energetische chaos aan de scènes, maar als het verkeerd wordt gebruikt, creëert het verwarring, en voor de meer verstandige kan het zelfs misselijkheid veroorzaken. Het constante wiebelen leidt af en voelt geforceerd aan, vooral wanneer het heel sterk voorkomt in sequenties waar er geen logische reden is voor zijn aanwezigheid.
Hoewel Angels of Death nu een officieel product is gemaakt door door fans gemaakt talent, bevindt het talent zich nog steeds op een door fans gemaakt niveau. Het doel is niet om de enorme inspanning die de filmmakers nodig hebben om een show als deze te maken te minimaliseren. Als je echter ziet wat andere shows zoals Arcane en Castlevania hebben gedaan om hun aanpassingen op het tv-scherm te plaatsen, valt Angels of Death plat.
De animaties van de personages zijn inconsistent. Ze voelen janky en halfbakken. De gezichtsanimatie van alle menselijke personages en de Space Marines wanneer ze hun helm afzetten, is zo goedkoop als het maar zijn kan. De gezichten van de personages voelen alsof ze thuishoren in een vroege tussenfilm van een PS2-game. Het geluidsontwerp slaagt er ook niet in om de kracht en schaal over te brengen die het verhaal vereist, waardoor de Space Marines gewichtloos en niet-bedreigend aanvoelen.
Gelukkig doen sommige stemmenacteurs veel van het zware werk als het gaat om het bouwen van deze personages, maar de acteurs alleen kunnen niet die extra mijl gaan als er in elke aflevering zichtbare lipsynchronisatieproblemen zijn.
Het draaiboek laat ook het een en ander te wensen over, vooral op het gebied van constructie. Het kan soms een beetje moeilijk zijn om het verhaal te volgen, en het is heel duidelijk dat sommige scènes, of zelfs hele afleveringen, beter zouden werken als ze in een andere volgorde zouden worden geplaatst.
Het is misschien hard om over al deze dingen te klagen voor wat duidelijk een productie is met een zeer laag budget en veel liefde en passie. Maar een paar jaar geleden liet het Astartes-project, een andere door fans gemaakte serie korte films over het Warhammer 40k-universum, zien wat er mogelijk zou zijn als het IP-adres werd gegeven aan iemand die wist wat ze deden. Het Astartes-project is gemaakt door slechts één persoon en het was een tiental keer beter dan wat Angels of Death uiteindelijk was.
Er is nog hoop, want de maker van het Astartes-project werd ook gerekruteerd door Games Workshop en hij werkt momenteel aan zijn eigen serie. We kunnen alleen maar afwachten wat hij voor ons in petto heeft. Tot die tijd is Angels of Death een goede keuze voor diegenen die 40k-content willen, maar het kan alleen worden aanbevolen voor de grootste fans van de franchise. Helaas is dit niet de serie die Warhammer 40K mainstream zal maken en iedereen zal laten zien hoe cool alles is.