Door Robert Milakovic /29 augustus 202130 augustus 2021 Onder de vele films met betrokken eilanden die in de loop der jaren zijn gemaakt, lijkt het niet echt goed af te lopen voor de personages. Neem bijvoorbeeld de mysteriethriller 'Old' van M. Night Shyamalan, we vinden een mysterieus strand op een eiland dat de jeugd en het leven uit mensen zuigt, en dan is er 'Fantasy Island', de thuisbasis van een werkelijk gruwelijke nachtmerrie of zelfs 'Lost' die een groep reizigers volgt die op een eiland zijn gestrand nadat hun vliegtuig is neergestort. 'Black Island' dat nu op Netflix wordt gestreamd, wordt beschreven als een Duits huiveringwekkend verhaal geregisseerd door Miguel Alexandre op basis van een script dat hij samen met Lisa Carline Hofer schreef. De filmsterren Philip Froissant, Hans Zischler, Alice Dwyer en Mercedes Muller.
In de film is Jonas, gespeeld door Froissant, een tiener die op een prachtig afgelegen eiland in Duitsland woont, de Noordzee genaamd, met zijn grootvader Friedrich een rol van Hans Zischler. Maar de twee kunnen het helemaal niet met elkaar vinden en de oude man neemt zijn kleinzoon in huis omdat er niemand anders op het eiland is om voor hem te zorgen. Dit komt omdat Jonas nu een wees is die een immense tragedie heeft meegemaakt nadat zijn ouders en grootmoeder tragisch omkwamen bij afzonderlijke ongelukken. Hij probeert in feite de stukjes op te rapen en verder te gaan met zijn leven. Over het leven gesproken, de jongen heeft grote dromen voor zijn toekomst. Hij streeft ernaar schrijver te worden en net als elke andere jongere brengt hij zijn tijd door met fietsen door de buurt met zijn vrienden, waaronder Nina, belichaamd door Mercedes Muller, die ook als zijn liefdesbelang dient en hem helpt zijn traumatische situatie te doorstaan.
Er gebeurt echter nog een tragedie die de kerel treft. Zijn leraar Duits is betrokken bij een ongeval in het buitenland en een mysterieuze vervanger Helena Jung, gespeeld door Alice Dwyer, arriveert om in te vallen. Direct na de aankomst van de vreemdeling beginnen er echter vreemde dingen te gebeuren. Deze jonge bijlesdocent heeft een speciale interesse in Jonas terwijl ze hem aanmoedigt om zijn schrijftalenten te ontdekken terwijl ze hem moeiteloos verleidt. Naarmate het leraar-leerlingduo dichterbij komt, wordt Nina uiterst achterdochtig en probeert Jonas te waarschuwen dat de dingen misschien niet zijn zoals ze lijken met hun geliefde vervanger. Jonas veegt Nina's aantijgingen van tafel, niet wetende dat Helena een dodelijke agenda heeft die schuilgaat achter haar ogenschijnlijk vertederende uitstraling die de levens van de mensen op het eiland voor altijd zal veranderen.
Het publiek weet echter dat Helena geen heilige is, want in het begin van de film zien we een vrouw die wordt doodgerukt door een hond terwijl een ander hatelijk toekijkt terwijl het gebeurt. Er zijn nog twee dode lichamen naast het verse lijk die de ouders van Jonas blijken te zijn. Nu leert het publiek dat Helena inderdaad de schurk is die een appeltje te schillen heeft met de familie van de wees. Deze delen die bedoeld zijn om spannend te zijn, worden te vroeg uitgegeven en missen daarom het hele mysteriepunt.
De meeste uitvoeringen zijn tot op zekere hoogte opwindend, maar het is cruciaal om de meesterlijke levering door Mercedes Muller te noteren. Nina's nieuwsgierigheid naar de nieuwe vreemde tutor zorgt ervoor dat ze de prijs moet betalen, maar haar expressieve ogen nemen de uitvoering zeker weg. Ze heeft die unieke gracieuze, betoverende aanwezigheid op het scherm die grote Hollywood-sterrenvibes geeft. Als ik er nu aan denk, doet velen denken aan een jonge Marion Cotillard en als ze de kans krijgt om uit te breken, zal ze zeker iemand zijn om rekening mee te houden.
Als het gaat om karakterontwikkelingen, krijgt het publiek niet het grotere plaatje te zien, dus moet je moeite doen om dingen te bedenken die behoorlijk ontmoedigend en vermoeiend zijn. Bijvoorbeeld, vanaf het begin is het duidelijk dat Helena niet alle achtergrondcontroles had moeten doorstaan die nodig zijn om op een school te werken, maar er wordt geen enkele verklaring gegeven waarom ze op welke manier dan ook is gekomen. Nina probeert op een gegeven moment enig licht op deze kwestie te werpen, helaas komt haar verhaallijn abrupt tot een einde voordat de interesse van het publiek goed genoeg is gecultiveerd om in de film te investeren.
Hoewel 'Black Island' de ingrediënten heeft voor een onbevreesd donkere en deprimerende film wanneer het begint, schiet het zeker niet onder de rillingen en sensaties als die er al zijn. Er zijn geweldige momenten in de film die zouden zijn opgeblazen als deze film voldoende tijd had gekregen om door te koken. Zijn pogingen om een bloedstollend verhaal af te leveren, vallen plat op zijn gezicht. Het is absoluut een perfect voorbeeld van het planten van zaden waarvan je geen enkele interesse hebt om ze te zien ontkiemen. Het is teleurstellend, echt gezien het feit dat de film een groot potentieel heeft om de wow-factor helaas in te brengen in plaats van te profiteren van zijn sterke punten. ‘Black Island’ baant zich een weg door expliciete ongemakkelijke seksscènes vergezeld van zinloze gesprekken.
Deze titel is absoluut traag, zonder hartkloppingen of adrenaline-pompende situaties om het een plaats te verdienen tussen slow-burn-thrillers. Sterker nog, tegen de tijd dat het publiek de waarheid achter alles wat er is gebeurd te weten komt, is de film bijna voorbij en wordt het drama dat volgt een beetje te gehaast.
Eén ding is echter zeker, want deze titel bevat een aantal werkelijk verbluffende locaties en legt ze vast met cinematografie die zo goed is gemaakt dat ze gemakkelijk de verfkaart van een decorateur te schande kunnen maken. De productiekwaliteit is absoluut duidelijk in de manier waarop het eruit ziet, de lichte schaduwen zijn perfect uitgebalanceerd, het acteerwerk is redelijk goed en de schurk is griezelig genoeg om de truc gaande te houden. De rol van Froissart als de verwarde Jonas is redelijk goed en geloofwaardig, voeg dat toe aan de enorme adembenemende landschappen, de verschillende gebruikte kleurbereiken en het eindproduct is een visueel aantrekkelijk kunstwerk.
Het lijdt geen twijfel dat er zeer hoge verwachtingen waren van 'Black Island', zeker vanwege de voortreffelijke opzet en de verhalende magie, maar de veronderstelde psychologische thriller maakt geen indruk op het gebied van inhoud en laat het publiek ontevreden achter. Het wordt gewoon een film waarin de prachtige locaties worden getoond waar het zich afspeelt en niets meer.