Huiselijk geweld is een van de grootste problemen in relaties in de moderne tijd. Wat eeuwen en zelfs decennia geleden gewoon een normaal onderdeel van relaties was, wordt nu gezien als volkomen onaanvaardbaar gedrag. En toch komen elk jaar talloze slachtoffers van misbruik naar voren, en nog veel meer zwijgen, omdat de angst voor hun echtgenoten hen op hun plaats bevriest. Broken Angel is een nieuwe filmset die rond dit thema werkt en het verhaal laat zien hoe het verwerken van misbruik net zo moeilijk kan zijn als het ondergaan ervan.
Broken Angel is een film geschreven en geregisseerd door Jules Koostachin en met in de hoofdrollen Sera-Lys McArthur, Brooklyn Letexier-Hart, Asivak Koostachin, David Lyle, Carlo Marks en Jules Koostachin zelf. De film vertelt het verhaal van een jonge moeder genaamd Angel die gevangen zit in een gewelddadige relatie met haar partner, Earl. Angel en haar dochter zullen proberen te ontsnappen aan de gewelddadige man en een nieuwe plek vinden waar ze iets nieuws kunnen beginnen, maar iets meer dan de gewelddadige man lijkt hun stappen te volgen.
Vanaf het moment dat de film begint, lijkt Broken Angel vastbesloten om een ander soort film te maken dan we gewend zijn te zien over huiselijk geweld. Dit is een heel delicaat onderwerp, dus het moet met respect worden behandeld, en dat is zeker iets wat de film heel goed doet. Ons hoofdpersonage, Angel, zit duidelijk gevangen in een relatie met een man die het een zegt maar het ander doet. De liefde waar ze naar hunkert kan niet van zo iemand komen, en toch blijft ze aan zijn zijde.
Een ding dat je heel vaak hoort als je met slachtoffers van huiselijk geweld te maken hebt, is: 'Waarom heeft ze hem niet eerder verlaten?' en enkele andere varianten van dezelfde vraag. Van buitenaf lijkt het de meest logische en makkelijke oplossing voor een situatie als deze. Je wilt niet in de buurt zijn van mensen die hun gevoelens alleen door pijn kunnen uiten, je moet vertrekken. Voor mensen die lijden aan misbruik is het echter geen gemakkelijke keuze. Het is natuurlijk logisch, maar de beslissing moet talloze obstakels overwinnen voordat ze wordt uitgevoerd.
Zie je, sommige mensen blijven in een gewelddadige relatie omdat ze bang zijn dat dit het is; dit is zo goed als mogelijk, en niemand zal ze leuker vinden of ze beter behandelen dan deze andere persoon. Dat is natuurlijk een leugen, maar onze geest kan ons elke keer vuile parten spelen als we dat toelaten. De film maakt goed gebruik van dit aspect van een gewelddadige situatie en plaatst het op onze hoofdpersoon. Het is een aspect van misbruik dat moeilijk over te brengen is in een film of boek, maar Broken Angel doet zijn best.
Het filmverhaal is, en het hele uitgangspunt is niet iets nieuws, maar het is overtuigend genoeg om uiteindelijk geïnvesteerd te worden in Angel en haar dochter Tanis. Je wilt dat ze het goed doen en een beter leven hebben. Hoewel het verhaal en het uitgangspunt sterk genoeg zijn om de hele speelduur door te komen, zijn er andere aspecten van de film die een beetje niet gaar aanvoelen. Een van deze aspecten is het acteerwerk, dat op sommige punten vrij zwak is. Sera-Lys McArthur kan soms statisch aanvoelen, maar het kan gerechtvaardigd zijn voor wat haar personage doormaakt.
Andere acteurs, zoals Asivak Koostachin, voelen zich echter totaal niet overtuigend in hun rol. Gelukkig valt Brooklyn Letexier-Hart op als de beste artiest in de film en wordt ze al snel een van de hoogtepunten van de film. Haar personage werkt als een katalysator voor verandering en je voelt die kracht van de actrice komen.
Visueel ziet de film er erg standaard uit. Je zult hier niet veel vinden in termen van verbluffende beelden, maar het doet zijn werk. Een aspect van de film dat voelt alsof het over mijn hoofd ging en meer voelde alsof het veel meer ontwikkeling had kunnen gebruiken, is het bovennatuurlijke aspect. Er zijn geesten in Broken Angel, maar hun functie en reden om hier te zijn blijft een erg verwarrend onderdeel van de film. Hun opname voelt uiteindelijk wat geforceerd aan en voegt niets toe aan het verhaal dat de wereld van het leven er al aan heeft gegeven.
Er is ook de opname van een ander subplot met het personage van acteur David Lyle dat niet echt een bevredigend einde heeft en ook overkomt als een rare opname in de film. Zijn verhaal voelt alsof het bij een andere film hoort. Alle verhaallijnen botsen op een climax die geforceerd en gehaast aanvoelt. De film moest een einde kiezen, maar het gekozen einde klopt niet echt.
Uiteindelijk is Broken Angel een zeer solide poging die helaas wordt geplaagd door vreemd en niet-overtuigend acteerwerk, subplots die niets toevoegen aan het kernverhaal en standaardbeelden. De kern van het verhaal, namelijk de relatie tussen moeder en dochter die in een situatie van misbruik leven, voelt echter correct aan en is het enige aspect waarop de film zich volledig had moeten concentreren.