Door Hrvoje Milakovic /7 november 20217 november 2021 Hollywood is een harde business. Je naam naar buiten brengen is heel moeilijk. Om het te doen, moet je in principe je best doen en jezelf op de markt brengen in welke rol je ook goed bent. Dit gaat niet alleen over acteurs, maar ook over regisseurs, schrijvers, cinematografen, iedereen moet het doen en er is geen beter visitekaartje voor filmmakers dan daadwerkelijk een film te maken en deze uit te brengen. Het probleem dat duidelijk wordt wanneer je in dit proces zit, is dat het maken van films moeilijk is. Er zijn zoveel elementen in de mix als het gaat om het maken van een film, en als zelfs een of meer van die elementen niet aan de normen voldoen, is de hele film verpest. Dangerous, de nieuwe Scott Eastwood-film die deze week bij streaming arriveert, lijkt een van die films te zijn die gemaakt zijn om zichzelf op de markt te brengen. Bereikt het zijn doelen?
Dangerous wordt geregisseerd door David Hackl en heeft hoofdrollen voor Scott Eastwood, Mel Gibson, Tyrese Gibson, Kevin Durand en Famke Janssen. De film vertelt het verhaal van Dylan Forrester, een gereformeerde sociopaat met gewelddadige neigingen die een zeer moeilijke periode in het leven heeft doorgemaakt. Wanneer zijn broer sterft, besluit Dylan naar zijn begrafenis te gaan, maar zijn gewelddadige verleden volgt hem, en hij kan een hele reeks mensen in gevaar brengen waar hij om geeft.
Scott Eastwood werkt al geruime tijd in Hollywood. Natuurlijk heeft de zoon van Clint Eastwood, een levende legende, voordelen, maar ook veel nadelen. Scott heeft misschien het uiterlijk van zijn vader, maar het is heel duidelijk dat hij het charisma mist dat van zijn vader een superster maakte. Scott heeft dus heel, heel erg zijn best gedaan om zichzelf te bewijzen als artiest en filmmaker. Scott produceert deze film en het is eigenlijk een visitekaartje voor hem als acteur en als producer. Helaas schreeuwt de kwaliteit van de productie op elke hoek goedkoop, en het resultaat is een film die in bijna elk aspect verouderd en saai aanvoelt.
David Hackl is niet de meest technisch bedreven regisseur. Zijn filmografie bereikte een hoogtepunt met de vijfde aflevering van de Saw-franchise, en sindsdien heeft hij alleen low-budget direct-to-video-gerechten gemaakt. Om eerlijk te zijn, sommige van die films kunnen leuk zijn, als ze serieus zijn in het maken van een goede film, zelfs met hun gebrek aan middelen. Gevaarlijk is in dit opzicht een vreemd wezen, omdat er een duidelijk gebrek aan visie is. De richting is in principe onbestaande. Hackl mist elk gevoel voor compositie en hij lijkt zich te conformeren aan het vinden van de film in de montageruimte. Dat is echt triest, want de film biedt volop mogelijkheden om iets te maken dat zou kunnen opvallen in de straight-to-video-markt.
Dangerous is eigenlijk een soort Die Hard-film, waarbij het psychokarakter van Eastwood op één locatie wordt geplaatst met een stel slechteriken. Dit heeft het potentieel voor een aantal echt coole actiescènes en het gebruik van de locatie als zijn eigen karakter, maar Hackl grijpt nooit de kans.
Eastwood brengt een paar naamacteurs in de film om het een beetje glanzender te maken. Mel Gibson maakt hier en daar verschijningen, en de acteur heeft nog steeds al het charisma dat hem zoveel jaren geleden tot een ster maakte. Maar zijn verschijning in de film kan worden samengevat als niets meer dan een cameo. Hetzelfde gebeurt met Tyrese, dat heel vroeg verschijnt en vervolgens uit de film verdwijnt. Janssen doet hetzelfde, ook al is haar personage wat meer betrokken bij het verhaal.
Het grootste deel van de film wordt gedeeld door Eastwood en een aantal onbekende acteurs die hun best doen met het materiaal. Helaas stelt het script niet echt veel voor en veel delen van de dialoog, het plot en de karakterontwikkeling voelen geforceerd en vertrouwd aan voor iedereen die ooit een actiefilm heeft gezien. Alleen Destiny Millns komt over als een charmante figuur dankzij veel charisma. Het zou geweldig zijn om haar in de toekomst grotere en betere dingen te zien doen.
Voor een actiefilm, nou... de actie mist elk gevoel van impact. We leven in een post-The Raid-wereld. Onthoud dat The Raid werd gedaan met een schoenveterbudget en er toch in slaagde een moderne klassieker in het genre te worden, moet elke filmmaker in gedachten hebben wanneer ze proberen het genre in handen te krijgen. Hier in Dangerous is het heel duidelijk dat de acteurs geen training hebben gehad en dat actiechoreografie niets beters was dan een bijzaak. Het maakt de film plakkerig en zelfs een verspilling van tijd als er zoveel andere coole films in de buurt zijn die de moeite nemen om tegen een prijs spectaculaire actie te creëren.
Gevaarlijk was misschien niet het kaartje, dacht Eastwood van wel. Hij is geen slechte artiest, maar producties zoals deze zouden zijn reputatie als tweederangs versie van zijn vader kunnen versterken. En het zou heel triest zijn als dat alles is wat Scott Eastwood en zijn inspanningen betreft. Hij kan zoveel beter.