Hoe werd Tom Riddle Heer Voldemort?

Is er überhaupt een mens die zou zeggen dat Heer Voldemort een goed of misschien aardig karakter is? Het antwoord is ja, want er zijn mensen die van het kwaad houden - of ze het nu zelf doen of gewoon toekijken hoe anderen het doen en er eindeloos van genieten.

Als boeken, films of games alleen maar over het goede spreken, zouden veel mensen zich snel vervelen. Zelfs in het leven hebben we een balans tussen goed en kwaad nodig en proberen we een manier te vinden om het goede het kwade te verslaan. Daarom kreeg de kleine Harry Potter een waardige tegenstander in Lord Voldemort.

Nadat hij Zweinstein had voltooid, besloot Tom Marvolo Riddle zijn geboortenaam te verwerpen en werd hij de zelfbenoemde Heer Voldemort (welke naam werd gegeven door een anagram van zijn gedoopte naam).

Als je wilt weten hoe het eruit ziet als een schattig weesjongetje een monster wordt, blijf dan lezen. Misschien begin jij ook te wroeten voor de echte underdog.

Wie is Tom Riddle?

Tom Marvolo Riddle werd geboren op oudejaarsavond op 31 december 1926, als een halfbloed tovenaar, het enige kind van de Dreuzel Tom Riddle en de heks Merope Riddle. Sinds zijn moeder stierf na de geboorte van hem en zijn vader zijn familie verliet, groeide hij op in Wool's weeshuis, een Dreuzelweeshuis in Londen.

Riddle groeide op en was zich niet bewust van zijn tovenaarserfgoed omdat het personeel van het weeshuis niets wist over zijn ouders, vooral niet over zijn moeder. Ze dachten dat ze een circusmedewerker was.

Ondanks dat hij iets wist over zijn ouders, realiseerde Tom Riddle zich al snel dat hij anders was dan de andere kinderen in het weeshuis. Hij ontdekte dat hij alleen met de kracht van zijn geest objecten kon verplaatsen en laten zweven.

Hij leerde dieren en andere wezens te manipuleren en sprak ook peterselietong – de taal van slangen. Na een ruzie met collega Billy Stubbs gebruikte hij zijn macht om het konijn van de jongen op te hangen.

Stel je nu een kind voor, een wees die feitelijk anders is dan iedereen die hij kent. Dit soort trauma zou hem in een held of een gemene schurk veranderen. In elke film, boek, liedje of het echte leven zie je verwaarloosde kinderen en tieners die de onzichtbare strijd voeren.

Tom was een kind dat gevoed werd door woede en vragen. Waarom werd hij alleen gelaten, waarom was hij anders? En onvermijdelijk, zal iemand hem ooit begrijpen? Hoewel Albus Perkamentus een prominente autoriteitsfiguur was die in zijn leven kwam, had Tom een ​​andere aanpak nodig. Of hij moest die gevoelens gewoon kwijt.

Albus Perkamentus, die destijds leraar Transfiguratie was op Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus, kwam naar het weeshuis met de beslissing om Tom (nu een 11-jarige jongen) een plaats op Zweinstein aan te bieden, wat hij onmiddellijk accepteerde.

De supervisor van het weeshuis, mevrouw Cole, vertelde hem dat Tom altijd een vreemd en bijzonder kind was geweest. Toen hij heel jong was, huilde hij nooit, en hij was gewelddadig tegen andere kinderen en maakte ze vaak bang. Ook stal hij dingen van zijn collega's.

Door al deze incidenten heeft hij nooit berouw getoond. Hij voelde alleen minachting voor anderen en toonde zijn uniekheid met arrogantie en egoïsme.

Nu vertoont zo'n kind tekenen van een toestand die neigt naar een stoornis. Tovenaar of niet, denk je dat Tom psychologische hulp nodig had, met behulp van magie of niet? Tekenen van agressie jegens dieren en gebrek aan wroeging kunnen mogelijk een onderdeel zijn van een psychopathische toestand. Zou Tom in de echte wereld baat hebben bij deze aanpak?

Tom wilde niet accepteren dat zijn moeder de heks was. Als ze dat wel was, had ze de dood kunnen voorkomen. Hij dacht dat alles zo gemakkelijk ging in de wereld van tovenaars, waar hij alles zou doen wat hij wilde.

Aanvankelijk geloofde Tom dat Albus Perkamentus een dokter of psychiater was, totdat professor Riddle's kast in brand stak met een Vlambevriezende charme . Eindelijk realiseerde Tom zich dat hij naar de plek ging waar hij constant zijn magie kan gebruiken. Maar eerst moest hij zijn excuses aanbieden voor zijn gedrag en de gestolen spullen teruggeven aan zijn collega's.

Maar zo eenvoudig was het niet. Tom had een onderliggend trauma en vertoonde gedrag dat niet normaal was voor een kind, zelfs een tovenaarskind zelfs.

Aangekomen op Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus, herkende de Sorteerhoed hem onmiddellijk als een van de toekomstige leden van het Zwadderich-huis.

De arme, stille wees in een gerafelde mantel, verlangend naar kennis, wekte onmiddellijk de sympathie van de Hogwarts-leraren. Maar niet bij iedereen. Perkamentus was altijd wantrouwend tegenover Riddle vanwege zijn weeshuisverleden en gedrag tijdens hun ontmoeting. Dit was de belangrijkste reden waarom Tom de toekomstige rector van Hogwarts begon te vrezen en te verachten.

Perkamentus' vermoedens waren helemaal niet ongegrond.

Hoewel Tom Riddle al snel de perfecte werd, bleven hij en zijn collega's duistere magie beoefenen die leidde tot een reeks incidenten, waaronder de opening van een Geheime Kamer en de moord op een meisje Myrtle Warren, later bekend als de Moaning Myrtle. Riddle heeft zijn medestudent Rubeus Hagrid erin geluisd voor de moord, die daarvoor van Hogwarts werd verbannen, en Tom ontving de trofee voor Speciale Diensten aan de school.

Hoe werd Tom Riddle Heer Voldemort?

Na 7 jaar Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus te hebben doorlopen, kreeg Tom verschillende functies aangeboden op het Ministerie van Toverkunst. Alleen hij was geïnteresseerd in een baan van hoogleraar Verweer tegen de Zwarte Kunsten, maar die was geweigerd omdat hij te jong was.

Tom verdween, maar al snel hoorden we dat hij de baan kreeg bij Borgin & Burkes, een antiekwinkel met ongewone en oude toverkunstvoorwerpen. Toen een van de klanten dood werd gevonden, evenals twee van haar kostbare voorwerpen - het medaillon van Zalazar Zwadderich en de ketel van Helga Huffelpuf, verdween Riddle zelf weer.

Wederom geweigerd voor de baan van hoogleraar Verweer tegen de Zwarte Kunsten, we hebben al heel lang niets meer van hem gehoord ... tot de moord op Lily en James Potter, gepleegd door Lord Voldemort.

Hoe werd Tom Riddle zo machtig?

We zouden kunnen zeggen dat de kracht van Tom Riddle volledig op magie ligt. Zonder magie zou hij niemand en niets zijn. Bovendien was hij van nature getalenteerd, met een sterk verlangen naar kennis, wat hem van een gewone jongen tot iets buitengewoons maakte.

Als een echt lid van het Zwadderich Huis had hij alle kwaliteiten om de krachtigste tovenaar aller tijden: talent, ambitie, sluwheid en egoïsme. Ook beoefende hij duistere magie, de gevaarlijkste magie die er is.

Tom was een hebzuchtig persoon, zonder schuldgevoel, empathie of liefde. Omdat hij erg populair werd, verzamelde hij een groot aantal aanhangers van Zwadderich om zich heen, van wie sommigen later lid werden van de Dooddoeners.

Hoewel hij ze zijn vrienden noemde, was het duidelijk dat het allemaal zijn dienaren waren die gehoorzaam orders uitvoerden, niet vanwege hun loyaliteit maar vanwege angst.

Hoe verloor Tom Riddle zijn neus?

Als je hebt lees de Harry Potter boeken , zul je merken dat er nooit wordt vermeld dat hij geen neus had. In de films had hij in plaats daarvan twee spleten als een slang.

Toen Tom Riddle jong was, werd hij altijd beschreven als een knappe jongeman, totdat hij Heer Voldemort werd. Op het moment dat hij besloot zijn ziel in meerdere stukken te verdelen, begon ook zijn fysieke transformatie. Omdat zijn ziel niet langer heel was, begon ook zijn lichaam te desintegreren.

Dat was dus de hoge prijs van zijn macht. Op elk Gruzielement was een deel van Toms ziel bevestigd, dus zijn neusloze uiterlijk was een normaal neveneffect van het hele verhaal. Heer Voldemort stoorde zich niet aan zijn knappe gezicht (en lichaam) - hij wilde gewoon de beste zijn krachtige tovenaar en voor altijd leven.

Voldemort was de kamer binnengekomen. Zijn gelaatstrekken waren niet die welke Harry bijna twee jaar geleden uit de grote stenen ketel had zien opduiken: ze waren niet zo slangachtig, de ogen waren nog niet scharlaken, het gezicht nog niet maskerachtig, en toch was hij niet langer de knappe Tom Riddle.

Het was alsof zijn gelaatstrekken waren verbrand en wazig; ze waren wasachtig en vreemd vervormd, en het oogwit zag er nu permanent bloederig uit, hoewel de pupillen nog niet de spleten waren waarvan Harry wist dat ze zouden worden. Hij droeg een lange zwarte mantel en zijn gezicht was zo bleek als... de sneeuw glinsterde op zijn schouders. (uit het boek Harry Potter en de Halfbloed Prins)

Het is vrij duidelijk dat zonder Heer Voldemort er geen Tom Riddle zou zijn of dat zijn roem van korte duur zou zijn. Wat hem eigenlijk het meest stoorde, was zijn niet-tovenaarshelft, waardoor hij mensen vervolgde die precies zoals hijzelf waren.

Maar zoals we in het begin zeiden, om goed te laten bestaan, moeten we kwaad hebben, omwille van het evenwicht. En dan alles doen om de weegschaal te wegen ten gunste van het goede.