Wie is Glorfindel, vs. Balrog, was hij in de Lord of the Rings-films en meer?

Als u meer wilt weten over Glorfindel bent u hier aan het juiste adres. In dit artikel zullen we bespreken wie Glorfindel is, hoe oud hij was, was hij in de? Lord of the Rings-films , waarom trad hij niet toe tot de Fellowship, en nog veel meer.

Glorfindel (S. Golden Haired, pron. [ɡlorˈfindel]) was een van de machtigste Elfen van Midden-aarde in het derde tijdperk. Hij was onderscheidend vanwege zijn terugkeer naar Midden-aarde na zijn dood, als afgezant van de Valar, op een soortgelijke missie als de Istari die enkele duizenden jaren later zouden komen.

Glorfindel Geschiedenis

Vroege geschiedenis

Glorfindel werd ergens tijdens de jaren van de bomen in Valinor geboren. Hij behoorde tot het leger van Turgon. Glorfindel zelf was terughoudend; alleen voor zijn trouw en verwantschap met Turgon ging hij, en had geen deel aan de bloedverwantschap van Alqualondë.

Gondolin

Bekijk dan dit bericht op Instagram.

Glorfindel. Hij is een belangrijk maar vreemd impopulair personage uit LOTR... #illustration #drawing #draw #tolkien #artofinstagram #instaart #myart #graphic #graphic_art #fantasy #fantasyart #character #watercolor #traditionalart #instadraw #elf #tolkienart #elfknight #glorfindel #lotr #silmarillion

Hij deelt het bericht MaanBriar (@anasidhe) Op 19, 2019 om 9:19 PST

Na de ballingschap van de Noldor is de geschiedenis van Glorfindel onduidelijk. Als een groot volgeling van Turgon werd hij benoemd tot hoofd van het Huis van de Gouden Bloem, een van de Twaalf Huizen van Gondolin. Hij was zeer geliefd bij alle Gondolindrim en liep rond in een mantel geborduurd met gouden draden, in de lente met stinkende gouwe geluierd als een veld. Zijn onderarmen waren ingedamd met sluw goud.

Escort van Aredhel

Tweehonderd jaar nadat Gondolin was gemaakt, verlieten Glorfindel, Ecthelion en Egalmoth, samen met de Witte Dame van de Ñoldor, de Verborgen Stad vanwege Aredhels verlangen naar de vrijheid die ze ooit in Valinor had. Hun orders waren om haar naar Hithlum te leiden, waar ze haar oudere broer Fingon zou ontmoeten. Toen ze de doorwaadbare plaats van Brithiach tegenkwamen, beval Aredhel hen naar het zuiden te gaan, want ze wilde de zonen van Fëanor zien. Zo zochten Ecthelion en zijn metgezellen toegang tot Doriath, maar de bewakers weigerden hen de toegang tot de gordel van Melian. Omdat ze geen andere keus hadden, namen ze de gevaarlijke weg tussen de spookachtige valleien van Ered Gorgoroth. In de buurt van Nan Dungortheb, de Vallei van de Vreselijke Dood, werden de ruiters gevangen in een netwerk van schaduwen en waren ze verdwaald uit Aredhel. Tevergeefs zochten ze haar daarna, maar de nakomelingen van Ungoliant die op die plaats woonden, achtervolgden hen. Nauwelijks levend ontsnappend, keerden de drie heren terug naar Gondolin zonder de prinses, waar ze met verdriet werden ontvangen.

Hij volgde Turgon die verrassend kwam om te vechten in de Nirnaeth Arnoediad. Toen de oorlog zich tegen de alliantie keerde, trokken de troepen van Turgon en Fingon zich terug naar de Pass van Sirion en Glorfindel terwijl Ecthelion hun flanken bewaakte.

Val van Gondolin

Glorfindel was getuige van de komst van Tuor en later de val van Gondolin. Tijdens de daaropvolgende strijd in de straten koos Glorfindel ervoor (of kreeg het bevel) om de Grote Markt tegen de oprukkende orcs te houden. Hij probeerde hen te flankeren en verraste de vijand, maar werd zelf in een hinderlaag gelokt en omsingeld. Afgesneden, vocht het Huis van de Gouden Bloem urenlang fel door, totdat een vuurspuwende draak kwam en hun gelederen genivelleerd.

Glorfindel, met enkele van de sterkste van zijn volgelingen, baande zich een weg naar buiten, maar de overlevenden van die strijd waren zeer weinigen. Zelfs toen werden ze achtervolgd en hadden ze allemaal kunnen worden gedood, maar het Huis van de Harp arriveerde op tijd, nadat ze in opstand waren gekomen van hun verraderlijke leider Salgant en hun achtervolgers in een hinderlaag hadden gelokt. De Gouden Bloem arriveerde op het Plein van de Koning, een van de laatste huizen die werd binnengereden.

Omdat veel van de heren waren gevallen, Ecthelion gewond was, Galdor was verloofd en Egalmoth nog niet was gearriveerd, voegde Glorfindel zich bij Tuor bij de verdediging van het Koningsplein. Toen Egalmoth arriveerde, met veel vrouwen en kinderen mee, nam hij Glorfindels taak over om van plaats naar plaats te gaan en de verdediging te versterken. Glorfindel wierp zich vermoedelijk nog een keer in het heetst van de strijd. Maar zelfs hij kon niet voorkomen dat een draak uit de Rozensteeg naar beneden kwam en hun linies doorbrak.

De draak werd vergezeld door orks en balrogs, waaronder Gothmog. Zelfs Tuor werd neergeworpen, maar Ecthelion offerde zichzelf op om Gothmog te doden en de Gondolindrim wat meer tijd te kopen. Toen de Gondolindrim naar het zuiden vluchtte en koning Turgon werd gedood, hield Glorfindel de achterhoede manmoedig vast en verloor daarbij veel meer van zijn huis. Nadat ze via de geheime weg van Idril uit Gondolin waren ontsnapt en de Cirith Thoronath waren gepasseerd, hield Glorfindel opnieuw de achterhoede met het grootste aantal niet-gewonden.

Het was in die tijd dat een balrog en een contingent orcs hun compagnie overvallen. Glorfindel volbracht daar zijn grootste daad, want hij redde het leven van Tuor, Idril en het hele gezelschap toen hij de balrog trotseerde. Ze hebben lang gevochten. Volgens The Fall of Gondolin stak Glorfindel hem in de buik, maar toen de balrog viel, stak hij zijn hand uit, greep zijn lange gouden haar en trok hem terug over de rand van de klif. Hij kwam om in de val, maar zijn lichaam werd door Thorondor gedragen en begroef hem met een berg stenen in de pas. Op die heuvel groeiden gele bloemen (mogelijk stinkende gouwe), ondanks de afgelegen ligging.

Herbelichaming en Terugkeer

De geest van Glorfindel ging naar de Hallen van Mandos, waar hij wachtte met de geesten van de andere Noldor die was omgekomen tijdens hun oorlog tegen Morgoth. Maar vanwege Glorfindels nobele daden in het leven, zijn terughoudendheid bij de ballingschap en zijn bevordering van de doeleinden van de Valar door Tuor en Idril te redden, werd hij na slechts korte tijd opnieuw belichaamd. Hij had zichzelf verlost en was verlost van elk schuldgevoel. Zijn offer bezorgde hem niet alleen een vroege gratie, maar het leverde hem ook grote krachten op, zodat hij bijna gelijk was aan de Maiar.

Uiteindelijk stuurde Manwë hem over de zee naar Middle-earth, mogelijk al in Second Age 1200, maar waarschijnlijker in 1600 met de Blue Wizards. Als de laatste datum, hij arriveerde net nadat de Ene Ring was gesmeed, Barad-dûr gebouwd, en Celebrimbor dood of binnenkort.

Terwijl de Blue Wizards naar het oosten werden gestuurd, was het de missie van Glorfindel om te helpen Gil-galad en Elrond in de strijd tegen Sauron. Hij speelde een prominente rol achter de schermen in de oorlog in Eriador en de andere strijd van de Second Age en Third Age. Zijn rol, hoewel groot, werd meestal over het hoofd gezien door de geschiedenissen, omdat zijn immense, engelachtige macht gewoonlijk niet openlijk werd getoond.

derde leeftijd

Glorfindel verbleef honderden jaren in Valinor en om onbekende reden, in de buurt van T.A. 1000 landde hij met Olórin [1], die op een soortgelijke missie van zijn eigen land was. Na verloop van tijd, toen de weinige overgebleven grote Elfen van Midden-aarde het schip naar Aman namen of één voor één vielen, bleven alleen Galadriel, Celeborn, Elrond en Círdan over van de Wijzen. Glorfindel nam een ​​actievere rol aan en leidde de Elven-troepen in de Slag bij Fornost. Na de vernedering van Eärnur voor de Heksenkoning, beval Glorfindel hem niet te achtervolgen en profeteerde dat de schim niet door de hand van een mens zou vallen. Er kan niet veel worden gezegd over zijn daden en rol in de gebeurtenissen en strijd van de Westlands voor de War of the Ring.

Tijdens de oorlog was hij een van de elfen die door Elrond vanuit Rivendell werden gestuurd om de Ringdrager te zoeken. Elrond had hem gedeeltelijk gekozen omdat Glorfindel niet bang was voor de Ringgeesten, aangezien hij een grote aanwezigheid had in zowel de zichtbare als de onzichtbare wereld. Tijdens zijn gevaarlijke missie ontweken de Ringgeesten hem; hij ontmoette vijf van hen, en ze vluchtten voor zijn aanwezigheid. Het was inderdaad Glorfindel die zijn missie volbracht en de Ringdrager, Frodo Balings en zijn vriend Aragorn bij zich vond. Glorfindel zette Frodo op zijn paard, Asfaloth, en bij de nadering van de Ringgeesten beval hem verder te gaan.

Het witte paard bracht Frodo in veiligheid over de Ford van Bruinen, maar Frodo, in een onbezonnen daad van poging tot heldhaftigheid, keerde zich aan de andere kant om en trotseerde de Negen. Glorfindel, die verwachtte dat de vloed die Rivendell beschermde, zou neerkomen en de ruiters zou treffen, onthulde zijn macht aan de ruiters en dreef hen (gewillig of niet) de rivier in, waar ze werden weggevaagd door het daaropvolgende water.

Na dit avontuur hielp hij Frodo naar Rivendell te dragen, waar de gewonde Ringdrager werd verzorgd. Glorfindel woonde de Raad van Elrond bij, speelde een actieve rol in het gesprek en sprak profetisch over Tom Bombadil en andere zaken met gezag. Glorfindel stond naast Elrond en Gandalf als de ruggengraat van de Raad en legde duidelijk hun opties uit. Aanvankelijk suggereerde Glorfindel dat de Ring veilig zou zijn in de diepten van de Zee, maar de vooruitziende Gandalf merkte de verandering van landschappen en de onvoorziene mogelijkheden op die de Ring over honderd of zelfs duizend jaar opnieuw zouden kunnen voortbrengen. de toekomst. Hij werd kort beschouwd als een lid van de Fellowship of the Ring, maar zoals zijn vriend Gandalf zei, zou Glorfindels macht van weinig nut zijn tegen de macht van Mordor, op een missie van geheimhouding.

Tijdens de War of the Ring wordt er niets gezegd over Glorfindel. Wat zijn rol ook was, hij overleefde en sloot zich aan bij het gezelschap van Elrond op de bruiloft van Elessar. Daarna wordt er niets meer van hem gezegd. Net als Olórin was zijn taak in Midden-aarde volbracht en was het tijdperk van de Elfen voorbij. Hij is waarschijnlijk West gepasseerd, misschien met de dragers van de drie ringen en de Ene Ring. Of misschien is hij een tijdje in Middle-earth gebleven om toezicht te houden op de schoonmaak na de oorlog.

Glorfindel vs. Balrog

Bekijk dan dit bericht op Instagram.

Glorfindel en Balrog #glorfindel #balrog #tolkien #tolkienearth #fallofgondolin #middleearth

Hij deelt het bericht Midden Aarde (@ my.middleearth) 9 maart 2020 om 1:45 PDT

Glorfindel waren grote Noldor-krijgers wiens inherente kracht dicht bij die van een Maiar-geest lag. Dit zou hem in staat stellen om daadwerkelijk een kans te maken om tegen een Balrog te vechten.

Bovendien is het belangrijk op te merken dat Glorfindel de Balrog die hij vocht niet echt heeft gedood. In plaats daarvan gebruikte hij zijn omgeving om de Balrog te doden, waarbij hij zichzelf opofferde. Glorfindel deed dit door de Balrog van een bergtop te slingeren.

Ondanks zijn schijnbare onkwetsbaarheid voor alledaagse aanvallen, lijkt het erop dat de Balrog niet immuun was voor verdrinking of verpletterd worden door een lange val.

Waarom was Glorfindel niet opgenomen in de Fellowship?

Glorfindel was te machtig. Hij woonde in Valinor in de tijd van de twee bomen , had een balrog gedood (en werd erdoor gedood) en werd toen opgewekt en keerde terug naar Middle Earth.

Als zodanig bestond hij (was zichtbaar) in zowel de ongeziene als de geziene wereld.

Een wezen van zijn macht zou als een pijnlijke duim uitsteken voor Sauron en de Nazgul. De fellowship ging helemaal over stealth en verrassing. Glorfindel zou hiervoor een netto negatief zijn.

Zelfs als je voor ons een elfenheer zou kiezen, zoals Glorfindel, zou hij de Donkere Toren niet kunnen bestormen, noch de weg naar het Vuur kunnen openen door de kracht die in hem is.

In de ban van de Ring : The Fellowship of the Ring , boek 2, hoofdstuk 3: The Ring Goes South

Elrond begreep dat zelfs de machtigste van hen de taak niet door macht alleen kon volbrengen. Hij vertelt de Raad van Elrond

‘De weg moet worden betreden, maar het zal heel moeilijk worden. En noch kracht noch wijsheid zullen ons er ver brengen. Deze zoektocht kan worden ondernomen door de zwakken met evenveel hoop als de sterken. Toch is dat vaak de gang van zaken die de wielen van de wereld in beweging brengen: kleine handen doen ze omdat het moet, terwijl de ogen van de groten ergens anders zijn.'

The Lord of the Rings Book Two, Chapter 2: The Council of Elrond
Pagina 269 (Eenmalige uitgave van 50e verjaardag)

Waarom heeft Peter Jackson Glorfindel niet opgenomen in zijn Lord of the Rings-filmtrilogie?

Ok, dit antwoord zijn slechts enkele conclusies die ik op de forums heb gevonden, maar ik ben het er grotendeels mee eens.

Omdat Glorfindel onderschreven, onbelangrijk en overweldigd is voor het verhaal van The Lord Of The Rings.

In het boek komt hij alleen naar buiten om de Hobbits te halen. Dat is zijn enige rol. In films wil je het aantal karakters klein houden. Als meerdere karakters onbelangrijk zijn voor de plot, versmelt je ze tot één, in plaats van ze te splitsen. Om die reden werd hij vervangen door Arwen in de Peter Jackson-trilogie en in de Ralph Bakshi-versie werd hij vervangen door Legolas.

Hij is onbelangrijk, want dat is zijn enige rol. Daarom vervang je zijn rol door die van een ander personage. Hij is onderschreven in die zin dat we nooit enige diepte in het personage krijgen.
Hij wordt overmeesterd omdat die elf een Balrog heeft vermoord. Een Balrog. Alleen.

Gezien de rol die Glorfindel speelt in het plot, is het niet meer dan logisch om hem te vervangen door Arwen of Legolas.

Er is geen ruimte in de filmversie van Fellowship om de kracht van Glorfindel uit te leggen, en als je dat doet, hoe leg je dan aan een modern publiek uit (denk aan elke vraag die je hier ziet die begint met, Wie zou er winnen...) wie D&D denkt definieert fantasie en magie, waarom deze badass niet op zoektocht gaat.