Waarom zijn Glorfindel, Elrond of Galadriel niet lid geworden van de Fellowship of the Ring?

Tolkien's Legendarisch is een van de grootste, meest populaire en meest interessante fictieve universums die we hebben. Het is - in zekere zin - de belichaming van een op fantasie gebaseerd universum en diende als een prototype voor alle latere vergelijkbare universums die deel uitmaken van het fantasiegenre. Het universum van Tolkien heeft veel mysteries en hoewel sommige onduidelijk zijn, zijn er enkele die zijn opgelost, maar die verdere verduidelijking nodig hebben. Het artikel van vandaag zal gericht zijn op de Fellowship of the Ring, d.w.z. waarom sommige krachtigere Elvish-personages - Glorfindel, Elrond en Galadriel - zich nooit bij de Fellowship hebben aangesloten om te helpen bij hun zoektocht. Blijf lezen om erachter te komen!

En hoewel de exacte reden nooit expliciet werd vermeld, kunnen we aannemen dat Glorfindel, Elrond en Galadriel zich hebben afgemeld voor de reis omdat de Ene Ring te veel macht over hen zou hebben, waardoor ze niet alleen nutteloos zouden worden tijdens de reis, maar ook een hindernis voor de Fellowship.

In het artikel van vandaag ga je ontdekken waarom Glodindel, Elrond en Galadriel nooit lid zijn geworden van de Fellowship of the Ring. We gaan ze allemaal afzonderlijk doornemen om hun redenen te onthullen. Genieten van!

Waarom sloot Glorfindel zich niet aan bij de Fellowship of the Ring?

Glorfindel was een zeer krachtige Elf, wiens avonturen zijn opgetekend in verschillende verhalen van Tolkien's Legendarisch . Hoewel hij geen grote rol speelt tijdens het hoofdverhaal, is zijn rol in het uitgebreide universum enorm, net als zijn avonturen en prestaties. Nadat hij onsterfelijkheid had bereikt, was Glorfindel zeker een kandidaat voor de reis en het lijkt erop dat Elrond hem inderdaad wilde sturen:

'The Company of the Ring zal negen zijn; en de Negen Wandelaars zullen worden opgesteld tegen de Negen Rijders die slecht zijn. Met jou en je trouwe dienaar zal Gandalf gaan; want dit zal zijn grote taak zijn, en misschien het einde van zijn werk.

‘Voor de rest zullen ze de andere vrije volkeren van de wereld vertegenwoordigen: elfen, dwergen en mannen. Legolas zal voor de Elfen zijn; en Gimli, de zoon van Gloin, voor de dwergen. Ze zijn bereid om op zijn minst naar de passen van de bergen te gaan, en misschien verder. Voor mannen heb je Aragorn, de zoon van Arathorn, want de Ring van Isildur houdt hem nauwlettend in de gaten.'

‘Strider!’ zei Frodo.

‘Ja,’ zei hij met een glimlach. 'Ik vraag nogmaals verlof om je metgezel te zijn, Frodo.'

'Ik zou je hebben gesmeekt om te komen,' zei Frodo, 'alleen ik dacht dat je met Boromir naar Minas Tirith zou gaan.'

‘Dat ben ik,’ zei Aragorn. ‘En het zwaard-dat-was-gebroken zal worden omgesmeed voordat ik ten strijde trek. Maar uw weg en onze weg liggen vele honderden kilometers samen. Daarom zal Boromir ook in de Vennootschap zijn. Hij is een dappere man.'

‘Er zijn er nog twee te vinden,’ zei Elrond. Deze zal ik overwegen. Van mijn huisgezin kan ik er een paar vinden die ik goed vind om te sturen.'

‘Maar dat laat geen plaats voor ons over!’ riep Pepijn ontsteld. ‘We willen niet achterblijven. We willen met Frodo mee.'

'Dat komt omdat je niet begrijpt en je niet kunt voorstellen wat er in het verschiet ligt', zei Elrond.

‘Frodo ook niet,’ zei Gandalf, onverwachts Pepijn steunend. ‘Niemand van ons ziet duidelijk. Het is waar dat als deze hobbits het gevaar zouden begrijpen, ze niet zouden durven gaan. Maar ze zouden nog steeds willen gaan, of willen dat ze durfden, en beschaamd en ongelukkig zijn. Ik denk, Elrond, dat het in deze zaak beter zou zijn om meer op hun vriendschap dan op grote wijsheid te vertrouwen. Zelfs als je voor ons een elfenheer zou kiezen, zoals Glorfindel, zou hij de Donkere Toren niet kunnen bestormen, noch de weg naar het Vuur kunnen openen door de kracht die in hem is.'

‘Je spreekt ernstig,’ zei Elrond, ‘maar ik twijfel. De Gouw, voorspelde ik, is nu niet vrij van gevaar; en deze twee had ik gedacht daarheen terug te sturen als boodschappers, om te doen wat ze konden, volgens de mode van hun land, om de mensen te waarschuwen voor hun gevaar. Ik ben in ieder geval van oordeel dat de jongste van deze twee, Peregrin Took, moet blijven. Mijn hart is tegen zijn vertrek.'

‘Dan, meester Elrond, zult u me in de gevangenis moeten opsluiten, of me in een zak naar huis moeten sturen,’ zei Pepijn. 'Anders zal ik de Compagnie volgen.'

‘Laat het dan zo zijn. Je zult gaan,' zei Elrond, en hij zuchtte. ‘Nu is het verhaal van Negen gevuld. Over zeven dagen moet de Compagnie vertrekken.'

– The Fellowship of the Ring , Boek II, Hoofdstuk 3, The Ring Goes South

Glorfindel lijkt Elronds kandidaat voor de Fellowship te zijn geweest, maar om praktische redenen - de Fellowship moest negen leden hebben, ze moesten obscuur en snel kunnen zijn, enz. - Gandalf was er tegen. Zeker, een groep Hobbits is veel beter voor zo'n taak dan een Elfenheer, vooral vanwege de Elfen connectie met magie. Glorfindel zou zeker worden opgemerkt door Sauron en er zou altijd een risico zijn dat hij wordt gecorrumpeerd door de kracht van de Ene Ring.

Waarom trad Elrond niet toe tot de Fellowship of the Ring?

Elrond was de machtige en wijze heer van Rivendell. Hij was een belangrijk lid van de strijdkrachten die tegen Sauron waren in beide oorlogen en was lid van het gezelschap dat de Necromancer (d.w.z. Sauron) versloeg bij Dol Guldur. Elrond was zeker machtig en wijs genoeg om van nut te zijn voor de Fellowship; hij was ook geweldig in de strijd. Dus waarom ging de heer van Rivendell niet met de Fellowship mee? Laat ons zien.

Als de heer van Rivendell had Elrond veel verantwoordelijkheden jegens zijn volk. In dat opzicht kunnen zijn plichten ten opzichte van zijn huis worden gezien als de belangrijkste reden waarom Elrond zich niet bij de Fellowship heeft aangesloten. In tegenstelling tot Glorfindel lijkt het erop dat Elrond nooit heeft nagedacht over de mogelijkheid om lid te worden van de Fellowship, wetende waar zijn loyaliteit ligt. Net als Glorfindel zou Elrond ook vrij gemakkelijk te detecteren zijn voor Sauron en er was ook het gevaar dat hij gecorrumpeerd zou raken door de kracht van de Ene Ring.

Waarom sloot Galadriel zich niet aan bij de Fellowship of the Ring?

De redenen van Galadriel lijken eigenlijk het gemakkelijkst te begrijpen. Galadriel was een krachtig personage en ze was er al in geslaagd om Sauron te bestrijden bij Dol Guldur, wat de nog steeds zwakke Dark Lord dwong om toevlucht te zoeken in Mordor, waar hij wachtte op de terugkeer van de Ene Ring. In dat opzicht zou Galadriel perfect passen bij de Fellowship of the Ring. Toch ging ze niet. Waarom is dat?

Galadriel kwam voor het eerst in direct contact met de Ene Ring - wat het hoofdverhaal betreft natuurlijk - toen Frodo haar de Ring in bewaring aanbood. Frodo's bedoelingen waren inderdaad puur. Hij vertrouwde Galadriel en omdat ze de Hobbit vriendelijk had bejegend, dacht hij dat zij de ideale persoon zou zijn om de Ene Ring te bewaken. Toch was Galadriel erg voorzichtig. De Ene Ring verleidde haar, ze zou haar enorme krachten ten volle benutten en daarom besloot ze Frodo te laten kijken naar een mogelijke toekomst waarin Galadriel de Ene Ring vasthield.

Dit resulteerde in de beroemde Dark Galadriel-scène die Frodo schokte, maar die eindigde met de beroemde ik slaag voor de test citaat. Galadriel was zich bewust van de krachten van de Ring en hoewel het haar verleidde om hem te nemen, slaagde ze erin haar drang te weerstaan ​​en sloeg Frodo's aanbod om de Ene Ring veilig te houden af. Hierin ligt de reden waarom Galadriel geen goed lid van de Fellowship zou zijn geweest. We weten allemaal hoe de Ene Ring Boromir heeft beïnvloed en stel je eens voor hoe gevaarlijk een personage zo krachtig als Galadriel in zo'n situatie zou zijn geweest? Daarom was ze geen lid van de Fellowship.

En dat was het voor vandaag. We hopen dat je het leuk vond om dit te lezen en dat we hebben geholpen dit dilemma voor je op te lossen. Tot de volgende keer en vergeet ons niet te volgen!